بریده‌هایی از کتاب خواستن توانستن نیست

هر چقدر ماهیچه‌هایتان را تحت‌فشار بیشتری قرار دهید، پتانسیل بیشتری برای رشد می‌یابند-اما به‌شرط آنکه ریکاوری شما به همان اندازه عمیق و طولانی باشد. درواقع، فرایند ریکاوری باید طولانی‌تر و عمیق‌تر از فرایند کاری باشد. برای همین است که خواب، عبادت، تعطیلات، تفریح، روزه‌گرفتن و مدیتیشن (کلیدهای تنظیم و ریکاوری) هیچ‌وقت تا این اندازه مهم نبوده‌اند چون جهان هیچ‌وقت تا این اندازه توان‌فرسا نبوده است. ما جایی در میانهٔ راه، این مسئله را فراموش کرده‌ایم.

تاریخ توسط انسان‌های بزرگ شکل نگرفته است، بلکه توسط شرایط طاقت‌فرسا شکل گرفته است.

زندگی شما محصول افکار و انتخاب‌های شماست، اما این افکار و انتخاب‌ها از کجا می‌آیند؟ قطعاً خودبه‌خود و از ناکجاآباد سردرنیاورده‌اند. شما مزرعهٔ ذهن خود را با کاشتن بذرهای خاصی شکل می‌دهید که از کتاب‌هایی که می‌خوانید، تجاربی که کسب می‌کنید و افرادی که با آنها معاشرت دارید به‌دست آورده‌اید.

«محصول انتخاب‌های خودتان باشید، نه محصول شرایط.»

اگر می‌خواهید مسیر زندگی‌تان را تغییر دهید، باید از دو جا شروع کنید: - جایی کاملاً متفاوت با محیط همیشگی‌تان که برای یادگیری، رشد و ریکاوری بهترین بازدهی را داشته باشد (فصل ۱۰ را ببینید)؛ و - صبح‌ها، بعداز یک برنامهٔ صبحگاهی قوی که به‌صورت یک الگوی ثابت درآمده باشد.

خواستن، توانستن نیست بیایید باهم روراست باشیم. شما هزاران بار تلاش کرده‌اید زندگی خود را بهبود ببخشید و هزاران بار ناامیدانه به همان نقطهٔ اول بازگشته‌اید. کوشیده‌اید به کمک قدرت اراده عادتی بد را کنار بگذارید اما دوباره گرفتار همان الگوهای قدیمی مانده‌اید. ابتدای سال نو تصمیمات جدید گرفته‌اید، اما آخر سال همه‌چیز به همان بدی روز اول بوده است. تصمیم‌های بزرگی گرفته‌اید که زندگی‌تان را تغییر دهید اما برخلاف تلاش بی‌وقفه به نتیجهٔ دلخواه نرسیده‌اید. پس‌از شکست‌های پیاپی جای شکی نیست که فکر کنید مشکل خود شما هستید. شاید چیزی را که باید ندارید-انگیزه، نیروی درونی، قدرت اراده. شاید باید به همان زندگی‌ای که دارید بسنده کنید...

همان‌طور که ویلیام هاچیسون مورای گفته است: «زمانی که فرد به خود متعهد می‌شود، آنگاه مشیت الهی نیز به جریان می‌افتد. هرآنچه برای کمک به فرد لازم است رخ می‌دهد، چیزهایی که پیش‌تر هرگز رخ نداده بودند. جریانی از رخدادهای مساعد از آن تصمیم متصاعد می‌شود و یک‌سره اتفاق‌ها، دیدارها و کمک‌هایی را رقم می‌زنند که فرد هرگز تصورش را هم نمی‌کرد.»

نیاز، تنها عنصر مهم در فرمول دستیابی به عظمت است-نه استعداد یک فرد منفرد، یا چشم‌انداز یک رهبر خاص.

اگر ما محیط خود را خلق و کنترل نکنیم، محیط اطراف ما را خلق و کنترل می‌کند.

شما برای داشتن انگیزهٔ قوی برای حرکت به جلو نیازمند وضوح کافی هستید. هر چقدر در مسیر پیشِ‌رویتان وضوح بیشتری داشته باشید، برای حرکت در مسیر انگیزهٔ بیشتری خواهید داشت؛ بنابراین، به‌جای اینکه بکوشید به خود انگیزه دهید، هدفتان را برای چند مرحلهٔ پیشِ‌رو واضح و شفاف سازید.

بنابر علم جدید ژنتیک که به نام اپی‌ژنتیک شناخته می‌شود، سیگنال‌هایی که شما از محیط خود دریافت می‌کنید بیش از دی‌ان‌ای که همراه با آن زاده می‌شوید، مسئول ساختار ژنتیکی شما هستند.

ازآنجاکه شما تنها علت پیروزی‌های خودتان نیستید، باید همواره شکرگزار و فروتن باشید. شما اینترنت را به‌دست نیاورده‌اید. شما والدین و مربیان خود را به‌دست نیاورده‌اید. شما قربانی‌هایی که موجب شده‌اند اکنون این امتیازات را داشته باشید، به‌دست نیاورده‌اید و اکنون امتیازات بی‌شماری دارید. این امتیازات باید به‌وجود می‌آمدند. از آنها استفاده کنید! آنها را افزایش دهید! اما هرگز فراموش نکنید که آنها از وجود شما نشئت نگرفته‌اند. «پیشرفت‌کردن» هرگز به معنای آن نیست که شما از دیگران بهتر هستید، به‌خصوص از کسانی که طبق قوانینی که مدام نتایج منفی تولید می‌کند، زندگی می‌کنند. همان‌طور که شما سیال هستید و غیرثابت، دیگران هم همان‌طورند. شما هرگز از دیگران ارزشمندتر نیستید. هیچ‌کس از یک ارزش مطلق برخوردار نیست، بلکه، همهٔ ما دارای یک ارزش نسبی هستیم بر مبنای آنچه پیرامون ما را فراگرفته است. اگر افرادی که اکنون در جایگاه شما نیستند، همان محیطی را داشتند که شما از آن برخوردار هستید، ممکن است روزی همان شوند که شما هستید.

«رالف والدو امرسون» برخلاف اختلالات و شرایطی که نود درصد اوقات سر راه هواپیماها قرار دارد، اغلب پروازها در زمان موعود به مقصد موردنظر می‌رسند. دلیل آن بسیار ساده است-خلبان‌ها به کمک سیستم کنترل ترافیک هوایی و راهنمای پرواز به‌طور مداوم مسیر را اصلاح می‌کنند. وقتی مسیر در لحظه مشخص می‌شود، اصلاح مسیر کار سختی نیست. اگر اصلاح مسیر به‌طور منظم انجام نشود، نتیجه فاجعه‌آمیز خواهد شد.

تصمیمات متعهدانه شامل این موارد می‌شود: - سرمایه‌گذاری‌کردن؛ - عمومی‌کردن آن؛ - تعیین‌کردن بازهٔ زمانی؛ - حذف یا تغییر هرچیزی در محیط پیرامونتان که مانع رسیدن شما به تعهداتتان است.

هرچیزی را که به‌طور منظم از آن استفاده نمی‌کنید حذف کنید. از کمد لباس‌ها شروع کنید.

مثلاً خیلی ساده فقط با تغییردادن سبک لباس پوشیدن، شما احساسی متفاوتی را تجربه خواهید کرد. اگر می‌خواهید احساس اعتمادبه‌نفس بالاتری داشته باشید، لباس‌های بهتری بپوشید، عطر و ادوکلن بزنید، مدل موهایتان را تغییر دهید. تغییرات کوچک بیرونی قدرت خلق تغییرات شگرف درونی را دارند.

ما حاصل «متوسط پنج نفری هستیم که با آنها نشست‌وبرخاست می‌کنیم.»

. هر فرد فقط چهار تا پنج ساعت در روز توانایی تمرکز ذهنی دارد. اگر می‌خواهید کارتان مؤثر باشد باید به‌صورت تمرین عمدی باشد، یعنی بین ۹۰ تا ۱۲۰ دقیقه کار قدرتمند و سپس ۲۰ تا ۳۰ دقیقه ریکاوری در یک محیط متفاوت.

روش غرب منزوی‌کردن و جداکردن از زمینه است، حالا می‌خواهد متغیرهایی در آزمایشگاه باشد یا اینکه ما انسان‌ها باشیم.

در فرهنگ فردگرای امروزه فکر می‌کنیم محیط از ما جدا و متفاوت است، که یک‌جورهایی و تا حدی دست محیط به ما نمی‌رسد اما حقیقت این است که شما و محیطتان دو بخش از یک کل هستید.