بریده‌هایی از کتاب آشپزی برای پیکاسو

در تمام مدتی که می‌توانی خلق کن، قبل از آنکه ارتش مرگ تو را تسخیر کند...

هیچ‌کس نمی‌تواند بدون نابودکردنِ چیزی ارزشمند، چیز دیگری را خلق کند.

افسانه‌ای را که یک بار یک دلال آلمانی دربارهٔ آندین‌ها به او گفته بود به خاطر آورد: آنها پری‌های افسانه‌ای هستند که اگر با انسان ازدواج کنند، جاودانگی‌شان را از دست می‌دهند اما صاحب روح می‌شوند.

او بعد از هر خاطرخواهی به این نتیجه می‌رسید که: «زن‌ها یا الهه‌اند یا پادری.»

پیکاسو در این مدت و برای اولین بار در زندگی‌اش دست از نقاشی‌کشیدن برداشته بود. او در آن ماه‌ها نمرد، اما در حقیقت چندان زنده هم نبود-بیشتر شبیه به مردی بود که زیر تیغه‌ای درحال‌نوسان بسته شده بود که آهسته و غژغژکنان به او نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه درنهایت او را تکه‌تکه می‌کرد و می‌کشت.

عشق من جلوی قربانی‌شدن اون رو نگرفت. انگار هرچیزی که فکر می‌کردم توی زندگی‌م مهمه الان آمادهٔ تصاحب‌شدنه.

عشق رو فقط جایی پیدا می‌کنی که بتونی با شجاعت حقیقت رو ببینی.

این دختر یا روی پای خودش می‌ایسته یا فنا می‌شه؛ تنها به توانایی‌ها و خواسته‌های خودش برای نجات‌یافتن بستگی داره.

من مثل جنگجویی بودم که مدتی طولانی مشغول کاری شاق بوده اما ناگهان به او گفته بودند جنگ تمام شده است. احساس می‌کردم در چنین روز گرمی، بی‌اختیار می‌لرزم، تا جایی‌که حتی به رعشه افتاده بودم. چشم‌هایم از اشک شوق می‌سوخت.

پیکاسو چیزی بیشتر از صرفاً یک تصویر را خلق کرده بود؛ او شادی و تراژدیِ کاملاً ازلی از تمام دختران امیدوار جوان را با رنگ مجسم کرده بود.

«باید اسمش رو سِلین بذارید، سلین یعنی الههٔ ماه.»

«زنی که بهش عشق ورزیده شده باشه این‌طوری به‌نظر نمی‌آد.»

پیکاسو قبلاً به او گفته بود که هیچ‌چیز مثل یک قاب، یک نقاشی را از جلوه نمی‌اندازد.

«چرا آدم‌های بد همیشه برنده می‌شن؟»

کسی نمی‌تونه در مقابل شجاعت مقاومت کنه.

عشق موضوعی بود که تمام فیلم‌ها و قصه‌های پریان و اپراها دربارهٔ آن می‌گفتند. مثل پرتاب خودت از یک صخره، با اعتماد به دریایی که در پایین تو را در آغوش خواهد گرفت-و اگر نگرفت باید آمادهٔ مردن باشی.

«وقتی مسن‌تر می‌شی رابطهٔ عاشقانه ناپخته‌تر می‌شه، چون هرکی فرصت کمتری داره.»

آدم‌ها لزوماً مجبور نیستن اعتماد تو رو به‌دست بیارن. بالاخره، اعتماد یه انتخابه که ما می‌کنیم. ما تصمیم می‌گیریم، من انتخاب می‌کنم که به این یکی اعتماد کنم. گاهی‌اوقات فقط باید دل رو به دریا بزنی.

«فکر می‌کنم چیزی که تو واقعاً دنبالش هستی آدمیه که بتونی بهش اعتماد کنی.»

باید یاد بگیری که نگران نباشی. اگه قلبت آرامش بیشتری داشته باشه، ممکنه خیلی بیشتر از اونی که انتظارش رو داری زندگی کنی.