بریده‌هایی از کتاب آرزوهای دست‌ساز

کشورهای پیشرفته، در رشته‌های کلیدی معمولاً از متخصصان خودشان استفاده می‌کنند، اما برای رشد علوم پایه که به آن نیاز مبرم ندارند و آن‌چنان برایشان درآمدزا نیست، از متخصصان کشورهای دیگر استفاده می‌کنند. به‌نوعی متخصصان و تحصیل‌کردگان کشورهای به‌اصطلاح جهان‌سومی، مقدمات پیشرفت آنها را فراهم می‌کنند. البته این وسط آنان که از نظر علمی و تخصصی منحصر به فردند و توانمندی‌های ویژه‌ای دارند، استثنا هستند. قبول‌شدن در علوم پایه مثل ریاضی و فیزیک، آن‌هم در دانشگاهی برجسته، مانند بلیتی است که هرکسی می‌تواند برای رفتن به خارج از آن استفاده کند. حسین نه‌تنها حالا که مدیرعامل شرکت شده بود، بلکه از همان روزی که در رشتهٔ فیزیک دانشگاه تهران قبول شد، بلیت

در وفور مشکلات و قحطی راه‌حل‌ها باید بایستیم به جنگ؛ جنگیدن با روش‌ها؛ جنگیدن با هرآنچه که می‌خواهد ما را محکوم به ناامیدی و ناتوانی کند.

گنج هرچه باارزش‌تر و قیمتی‌تر باشد نهفته‌تر و دور از دسترس‌تر است. پس درهرصورت محکومم. محکومم به تغییردادن و متحول‌کردن و هجوم‌بردن به کارهایی که نشدنی و دور از دسترس‌تر به‌نظر می‌رسد. حالا که برای آخرین بار در حیاط دنج شرکت، کنار حوض آبی قدم می‌زنم، با خودم می‌گویم چرا نباید مثل آنها باشم؟ چرا باید چشم به دست‌های این‌وآن بدوزم؟ چرا نباید روی پای خودم بایستم؟ چرا نباید به‌جای حاشیه‌نشینی، در وسط گود بودن را انتخاب کنم؟ باید نباید. باید نباید... .

همیشه عقل جمعی خیلی بهتر است.

همیشه قسمت تلخ خیار را ته خیار می‌شناسند، اما درواقع این قسمت، ته خیار نیست بلکه نقطهٔ شروع رشد خیار است. ته خیار دقیقاً همان قسمتی است که گُل زرد و کوچکی به آن چسبیده.

مزاجشان با کار کارمندی سازگار نبود. استخدام‌شدن آدم خودش را دارد اما آنها اهلش نبودند. وقتی می‌توانستند خودشان دیگران را استخدام کنند، چرا باید استخدام دیگران می‌شدند.

هر روز که ساعت‌های کارآموزی را می‌گذراندم، پشت میزم به این حرف‌ها فکر می‌کردم. به اینکه چطور می‌توانم صاحب ایده باشم؛ ایده‌ای که مثل روغن، چرخ زندگی مردم را روان‌تر کند و باعث پیشرفته‌تر شدن این سرزمین بشود. سرزمینی که عقب‌ماندگی‌ها و ضعف‌هایش حاصل صدها سال سلطه و غارت بیگانگان و خیانت و سرسپردگیِ حاکمانش بود. کسانی همچون سیاستمداران قاجار و پهلوی که زنجیرِ بردگی به گردنشان بود و در مقابل خیانت کردن به مردمشان از سفارت انگلیس و روسیه و آمریکا حقوق می‌گرفتند.

باهوش‌بودن فقط به مسئلهٔ ریاضی حل کردن و نمرهٔ بیست گرفتن و خوب تست زدن نیست! تعاملات انسانی هم جزء هوش به حساب می‌آید. آدم باید بتواند با بقیه خوب تعامل کند

تصمیم آدم‌ها بعد از مغلوب‌شدن می‌تواند از جنس سقوط باشد یا تلاش برای صعود.

دوران جنگ، پشت‌جبهه‌ها فقط نمی‌نشستند دعا بخوانند و بگویند الهی صدّام بمیرد؛ بلند می‌شدند و تیر می‌زدند. آن بلندشدن و تیرزدن، امروز این کار و تلاش و امیدواری است. ولی اینکه آن تیر بخورد به پیشانی دشمن، دست خداست. تکلیف ما این است بلند شویم، حرکت کنیم و تا می‌توانیم با دقت تیر بزنیم؛ با تمام وجود بایستیم و از هیچ‌چیز نترسیم. وقتی این کار را با نیت درست و خالصانه انجام بدهیم، آن‌وقت است که به لطف و هدایت خدا همهٔ کارها به نتیجه می‌رسد. که فرمود: «وَ الَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ.» و کسانی را که در راه ما جهاد کنند قطعاً هدایتشان خواهیم کرد و خدا با نیکوکاران است.