بریده‌هایی از کتاب جایگاه ما در جهان هستی: تئوری همه چیز (مبدأ و سرنوشت عالم)

همه ما می‌دانیم که قوانین طبیعت می‌تواند بیان کند که "جهان، چگونه رفتار می‌کند؟» اما نمی‌تواند توضیح بدهد که علّت آن چیست؟! اگر قوانینی بر طبیعت حاکم باشد، چند سؤال اصلی مطرح می‌شود: منشأ این قوانین چه هستند؟ آیا استثنایی هم برای قوانین وجود دارد؛ مثلاً معجزه؟ آیا تنها یک مجموعه از قوانینِ ممکن وجود دارد تا دنیا را تفسیر کند؟ چرا به جای هیچ، چیزی هست؟ چرا ما وجود داریم؟

سیاه‌چاله‌ها به‌واسطه رنگشان به این نام خوانده نمی‌شوند، چون اساساً رنگی ندارند!

قوانین طبیعت می‌تواند بیان کند که "جهان، چگونه رفتار می‌کند؟» اما نمی‌تواند توضیح بدهد که علّت آن چیست؟!

«ال. پی. هارتلی» در کتاب خود این گونه نوشته است: «گذشته، یک کشور بیگانه است. در آن جا، مردم کارها را به شیوه ای متفاوت انجام می‌دهند. اما چرا گذشته تا به این اندازه با آینده تفاوت دارد؟ چرا گذشته را به‌خاطر می‌آوریم، ولی آینده را نمی‌توانیم به‌خاطر بیاوریم؟» از سوی دیگر، چرا زمان همواره به جلو می‌رود؟ و آیا این به جلو رفتن به سبب انبساط جهان است؟

با این تصور که خداوند موجودی است که در داخل زمان به سر می‌برد. زمان ویژگی منحصر به فردی است که خداوند آن را خلق کرده است. قاعدتاً او هنگام آفرینش زمان از نیت خودآگاه بود و می‌دانست به چه قصدی آن را آفریده است

هنگامی که بی‌نهایت را از بی‌نهایت کم می‌کنید، پاسخ می‌تواند هر آن چیزی باشد که شما می‌خواهید. این بدان معناست که مقدار ماده و توان‌مندی نیروها را از طریق تئوری نمی‌توان پیش‌بینی کرد

فضانورد درمانده‌ای که به درون سیاه‌چاله‌ای سقوط می‌کند، عاقبت بدی خواهد داشت. فقط در صورتی ‌که بتواند در زمان موهومی زندگی کند، با تکینگی‌ها مواجه نخواهد شد.

در مورد آب، اگر به‌دقت عمل کنیم، می‌توانیم آن را «فوق سرد» کنیم؛ یعنی می‌توانیم دمای آن را به زیر نقطۀ انجماد (صفر درجۀ سانتی‌گراد) بیاوریم بدون اینکه یخ بزند. گات می‌گوید جهان ممکن است به همین‌گونه عمل کرده باشد: دما ممکن است زیر «مقدار بحرانی» آمده باشد، بدون آنکه تقارن بین نیروهای آن شکسته شود.

این قانون می‌گوید: «آنتروپی یک دستگاه بسته با گذشت زمان هرگز کاهش نمی‌یابد» . به‌علاوه، هنگامی که دو دستگاه با هم ادغام می‌شوند، آنتروپی دستگاه ادغام‌شده بزرگ‌تر از مجموع آنتروپی دو دستگاه پیشین است.

در مدل مهبانگ داغ که پیشتر آن را توضیح دادم، جهان اولیه وقت کافی نداشت تا گرما از منطقه‌ای به منطقۀ دیگر جریان یابد. این بدان معناست که نواحی مختلف جهان با دمایی دقیقاً همسان آغاز شده است و دلیل آن همسانی دما در زمینۀ ریزموج است که در تمام جهات دمایی برابر دارد. همچنین آهنگ اولیۀ انبساط باید با دقتی بسیار محاسبه شده باشد تا جهان قبل از رسیدن به وضعیت کنونی دوباره فرونریزد. بدین ترتیب، اگر مدل مهبانگ داغ را در هنگام آغاز زمان، مدل درستی تلقی کنیم، در آن صورت آهنگ اولیۀ جهان هستی می‌بایست به‌دقت انتخاب شده باشد. توضیح این امر بسیار دشوار است که چرا جهان باید دقیقاً بدین گونه آغاز شود، مگر آنکه بگوییم خداوند از قبل تصمیم گرفته بود موجوداتی چون ما را خلق کند.