بریده‌هایی از کتاب مشهور آسمان

من از هجوم وسوسه‌ها و درگیری‌ها می‌فهمم که ارزش بیشتری به دست آورده‌ام. از هجوم راهزن‌ها باید بفهمی که متاع و کالای ارزشمندی داری،

استاد پرسید: چه چیزی می‌گویند؟ او با همان طنز و ناباوری گفت: می‌گویند یک حورالعین می‌دهند که قدش چند متر، پیشانیش چنان بلند که روی آن بسم الله نوشته و از این دست حرف‌ها و سپس پیروزمندانه خندید. حاج شیخ به او پاسخی قوی و زیبا دارد که او را خاموش نمود. مضمون پاسخ چنین بود که جغرافیای هر حرفی را باید فهمید. اگر زمانی که یک ذره اسپرم در پشت پدرت بودی به تو می‌گفتند که می‌خواهند همسری به تو بدهند که چند میلیارد برابر توست. تو در شگفت می‌شدی و می‌گفتی من چنین زنی را می‌خواهم چه کنم؟! امّا توجّه نداری که آن زن در محیط دیگری با ظرفیت و استعداد دیگری مورد نظر است و همین مرد هم در دنیا طراز همان زن می‌شود.

من کارهایی کرده‌ام و نتیجه هم گرفتم. تو هم همین کارها را انجام بده امیدوارم که به نتیجه برسی. ۱ ـ سحرها را بیدار شو. هر چند نماز هم نخوانی. وضویی بگیر! و بنشین در آن لحظه‌ها امام زمان (عج) در حال مناجات است و شعاع گسترده وجود و نجوای او بر همه عالم اثر می‌گذارد و آنگاه ما نیز بهره‌مند می‌شویم. ۲ ـ چیزی را نگه ندار؛ علم و حال. از هر دو ببخش. ۳ ـ با آدم‌ها مأنوس باش به ویژه با فقیرهایشان. غذا بده و اطعام کن. آیا اینها همان چیزهایی نیست که رسول گرامی (ص) فرمود سه چیز از نجات دهنده‌هاست: بیداری (یا نماز شب) هنگامی که مردم خواب هستند، اطعام طعام، و سلام به همه.

آنها که تکلیف خدا را به دوش گرفته‌اند تأمین‌اند

نماز حال تو را نشان می‌دهد نه این که حال بدهد. نماز میزان و مثل درجه تب است. همان‌طور که در حدیث داریم از نماز مصلّی گاهی یک دوم و گاهی یک سوم و گاهی یک چهارم و... قبول می‌شود.

جوانی پرسید: چرا خدا این‌قدر در قرآن من، من می‌گوید؟ مگر نه این‌که تعریف از خود بد است؟ فرمود: ما از بس خودمان را پیچیده‌ایم و به بت‌ها و حجاب‌ها چشم دوخته‌ایم، او می‌خواهد خودش رانشان بدهد که این من هستم که جلوه کرده‌ام و تو هستی که در جلوه‌ها مانده‌ای و آن‌ها را بت ساخته‌ای. تو در این محدودها مانده‌ای.

یا تعبیر بیدارکننده‌ای که زندگی انسان بدون دین مسیری از آشپزخانه تا توالت توصیف می‌کند، برگرفته از علی (ع) است که درباره عثمان می‌فرماید: سیره او هم زندگی بین نثیل و معتلف بود.

این فراز و نشیب‌ها تمام شدنی نیست. مادام که راه نیفتاده‌ای مشکل برخورد و تصادف نداری، فقط مشکل ماندن و گندیدن هست. با شروع حرکت درگیری شروع می‌شود و با تصمیم و انتخاب تو، مبارزه شدت می‌یابد. هر چه قدر ارزش تو و انتخاب تو و عمل تو بیشتر شود، هجوم وسوسه‌ها و شیطنت‌ها زیادتر خواهد بود. من از هجوم وسوسه‌ها و درگیری‌ها می‌فهمم که ارزش بیشتری به دست آورده‌ام. از هجوم راهزن‌ها باید بفهمی که متاع و کالای ارزشمندی داری، پس برای مبارزه آماده باش!

در جایی گفته است اگر به ما می‌گویند از مجالس لهو... حتی از معاشرت با زن‌ها بپرهیزید؛ این نگاه ضدزن نیست. مقصد مراقبت است؛ چون برخی زن‌ها خاک پایشان بر مردها فضیلت دارد. در نتیجه می‌فهمیم بر حذر داشتن‌ها و انذارها درباره زنان بیدار نمودن مرد به ضعف‌های خود و عظمت و ارزش راه است و خبر از بدی زنها نیست.

یک بار هم وقتی در قبرستان فاتحه می‌خواند کسی را دید خیرات می‌داد و می‌گفت فاتحه یادتان نرود. ایشان با لبخندی گفت خود این خیرات به مرده می‌رسد. اما مردم با این تحمیل و درخواست از طرف کاری می‌طلبند و اجر را ضایع می‌کنند.