بریده‌هایی از کتاب یادداشت‌هایی برای سیاره‌ی پراسترس

هرآنچه که هستی کافی است "تنها یک گوشه از جهان است که می‌توانی از پیشرفت آن اطمینان داشته باشی و آن جایی نیست جز درونِ تو." آلدوس هاکسلی

تصویرِ بزرگ "ما به ندرت متوجه می‌شویم که به عنوان مثال، شخصی‌ترین افکار و احساساتمان در واقع متعلق به خودمان نیستند. درست مثل زبان که ابداعِ ما نیست و تنها توسط اجتماع به دست ما رسیده." آلِن واتس، فرهنگِ ضد فرهنگ

مسئله اینجاست که جهان تنها "یک" نسخهٔ واحد نیست. هفت میلیارد نسخهٔ مختلف از جهان وجود دارد. هدف پیدا کردن نسخه‌ای است که بیش از همه مناسبِ شما باشد.

احساساتم را می‌پذیرم و در پرتو این پذیرش است که می‌توانم آن را درک کنم و سپس روش تعاملم با جهان را تغییر دهم.

این کارها را نه صرفاً برای فداکار بودن بلکه به این خاطر انجام می‌دهم که می‌دانم کارِ خوب خاصیتی کاملاً درمانی دارد. باعث می‌شود احساس خوبی داشته باشید؛ نوعی پاک‌سازیِ روح. چراکه مهربانی کردن یعنی خانه‌تکانیِ روح و شاید بتواند این سیارهٔ پر استرس را کمی کم استرس‌تر کند.

این قانون در مورد غذا و نوشیدنی هم صدق می‌کند. دانستنِ اینکه شکلات یا نوشابه‌های گازدار برای سلامتی مضر هستند به این معنا نیست که شما مصرف آنها را برای همیشه کنار خواهید گذاشت. بلکه به این معنا است که احتمالاً پس از این آگاهی آنها را کمتر مصرف خواهید کرد

خودت را برای شناخت خودت به صُلابه نکش. یکبار برای همیشه دست از تلاش برای اینکه بفهمی چه کسی هستی بردار. آلنِ واتسِ فیلسوف می‌گوید: "تلاش برای تعریف کردنِ خودت مثل این است که بخواهی دندان خودت را گاز بگیری."

باید راهی برای ساکن شدن در زمان حال پیدا کنم و به قول مادربزرگم، "از آنچه که دارم لذت ببرم و راضی باشم".

جهان واقعی است اما جهانِ شما ذهنی. تغییرِ دیدگاهِ شما به تغییرِ سیاره‌تان منجر می‌شود.

هرچه بیشتر بخوانی، بیشتر راه خودت را از میان یورش سختی‌ها پیدا می‌کنی.

خودت را بپذیر. اگر نمی‌توانی از آنچه که هستی راضی باشی، دست کم آنچه هستی را بپذیر.

باید وقتی زیر آب گرفتار شده‌ایم، به هوا فکر کنیم.

این را نیز باید درک کنیم که گرچه بر احساسات ما اثرگذار است اما جهان هرگز خودِ احساساتِ ما نیست. ما می‌توانیم در بیمارستان احساس آرامش و بر نوک صخره‌ای در اسپانیا احساس عذاب داشته باشیم.

این مفهومِ عینی و غیرقابل تغییر که نامش را "جهان" می‌گذاریم نیست. خیر. تجربه شما از دنیا تعاملِ شما با آن و تفسیر شما از آن است.

اینکه هم اندازهٔ خوانندگان، کتاب برای خواندن وجود دارد. این بدان معناست که هر خواننده‌ای از کتابی که می‌خواند، برداشت منحصر به فرد خودش را دارد

شما نمی‌توانید بدون پذیرشِ مبدا به مقصد مورد نظرتان برسید. جهان در تلاش است ما را متقاعد کند تا خود را نپذیریم. از ما می‌خواهد در پیِ ثروتمندتر شدن، زیباتر شدن، لاغرتر شدن و راضی‌تر شدن باشیم. از ما می‌خواهد که بیشتر بخواهیم

حالا هربار که زندگی‌ام از چرندیاتِ بی‌ارزش و غیر ضروری و اضطراب‌آور پُر می‌شود، سعی می‌کنم اتاقِ بیمارستان را به خاطر آورم. همان جایی که بیمارها حتی از تماشای منظره بیرون از پنجره و تماشای تابش نور آفتاب و درختان افرا نیز شکرگزار بودند. همان جایی که زندگی، به خودیِ خودش یعنی همه چیز.

"یادگیریِ رها کردن بر یادگیریِ به دست آوردن ارجح است."

به گمانم جهان همیشه آشفته خواهد بود. و من همیشه آشفته خواهم بود. شاید شما هم آشفته باشید. اما (امایی که برای من همه چیز است) باور دارم که می‌توان آشفته‌ای شادمان و یا دست کم آشفته‌ای با درد و رنجِ کمتر بود. آشفته‌ای که می‌تواند "سرپا" بماند.

تغییر شاید ثابت باشد اما سرعتِ تغییر قطعاً ثابت نیست.