بریده‌هایی از کتاب مرگ شادمانه

بیش‌تر وقت‌ها برای زنده‌ماندن شهامت بیش‌تری لازم است تا خودکشی‌کردن

باور کن، نه درد بزرگی وجود دارد، نه پشیمانی بزرگی و نه خاطره‌های بزرگی. همه‌چیز، حتا عشق‌های بزرگ هم فراموش می‌شوند

بیش‌تر وقت‌ها برای زنده‌ماندن شهامت بیش‌تری لازم است تا خودکشی‌کردن.

آدم در بعضی از محیط‌ها افکارش را بروز نمی‌دهد و برای خودش نگه‌شان می‌دارد، چون می‌داند این افکار با تنگ‌نظری‌ها و حماقت‌های دیگران برخورد خواهند کرد.

«بیست‌سالی می‌شود که طعم خوشبختی را نچشیده‌ام. از این زندگی که مرا می‌بلعد هیچ‌چیزی نفهمیده‌ام و آن‌چه مرا از مرگ می‌ترساند این یقینی است که در من ایجاد می‌کند که زندگی‌ام بدون من سپری شده و من در حاشیه‌اش بوده‌ام، متوجه هستید؟»

امروز فهمیده‌ام که عمل‌کردن، دوست‌داشتن و رنج‌بردن به‌راستی همان زندگی‌کردن است، اما زندگی‌ای که آدم در آن روراست باشد و سرنوشتش را بپذیرد، مانند بازتاب پرشور و شادمانهٔ رنگین‌کمانی که برای همه یکسان است.

وضع دردناک و اسف‌بارش آن‌قدر ادامه یافت که اطرافیانش به آن عادت کردند و از یاد بردند که امکان دارد بر اثر آن ازپا درآید

ثروتمندبودن یا شدن، یعنی داشتن وقت کافی برای خوشبخت‌بودن، البته به‌شرطی که آدم شایستگی‌اش را داشته باشد.»

امروز فهمیده‌ام که عمل‌کردن، دوست‌داشتن و رنج‌بردن به‌راستی همان زندگی‌کردن است، اما زندگی‌ای که آدم در آن روراست باشد و سرنوشتش را بپذیرد، مانند بازتاب پرشور و شادمانهٔ رنگین‌کمانی که برای همه یکسان است.

«و شما مرسو، با این بدنی که دارید، تنها وظیفه‌تان این است که زندگی کنید و خوشبخت باشید.»

باور کن، نه درد بزرگی وجود دارد، نه پشیمانی بزرگی و نه خاطره‌های بزرگی. همه‌چیز، حتا عشق‌های بزرگ هم فراموش می‌شوند.

هرگز چشم نپوش، کاترین. تو خیلی چیزهای بسیار اصیل و نیز استعداد خوشبخت‌شدن در خودت داری. فقط در انتظار زندگی‌کردن با یک مرد نمان. خیلی از زن‌ها با این فکر دچار اشتباه می‌شوند. اما خوشبخت‌شدن را از خودت انتظار داشته باش.

انسان نیروی انسان را می‌کاهد. دنیا این نیرو را دست‌نخورده باقی می‌گذارد.

کاردونا با ناراحتی گفت: «از کار بی‌کار شده‌ام»، بعد عکس را نشان مرسو داد و بریده‌بریده گفت «دوستش داشتم»، و مرسو پیش خودش تعبیر کرد: «او دوستم داشت.» کاردونا دوباره گفت: «حالا مرده» و مرسو این‌طور فهمید: «تنها مانده‌ام.»

کافه‌های این محله به‌ویژه خیلی باحال و پرجنب‌وجوش بودند. در آن‌ها گرمایی حکم‌فرما بود شبیه پناهگاه گوسفندان در برابر ترس از تنها بودن و آرزوهای مبهم.

آدم نیرومند، یا ضعیف، یا داوطلبانه زاده نمی‌شود. پس‌از زادن نیرومند یا روشن‌بین می‌شود. سرنوشت در وجود انسان نیست، بلکه دوروبرش است.

انسان نیروی انسان را می‌کاهد. دنیا این نیرو را دست‌نخورده باقی می‌گذارد.

وادارم نکنید بگویم پول خوشبختی می‌آورد. منظورم فقط این است برای عده‌ای از مردم خوشبختی امکان‌پذیر است (البته به‌شرطی که فرصتش را داشته باشند) و ثروتمندبودن مفهومش آزادشدن از شر پول است.»

می‌دانم که بیش‌تر آدم‌های ثروتمند معنی خوشبختی را نمی‌دانند. ولی مسأله این نیست. پول‌داشتن، یعنی زمان را دراختیارگرفتن. جان کلام هم همین است و از ذهنم بیرون نمی‌رود. زمان را می‌شود خرید. همه‌چیز را می‌شود خرید. ثروتمندبودن یا شدن، یعنی داشتن وقت کافی برای خوشبخت‌بودن، البته به‌شرطی که آدم شایستگی‌اش را داشته باشد.»

شما آدم فقیر و تنگدستی هستید، مرسو. این موضوع نیمی از نفرت‌تان را از زندگی توجیه می‌کند و نیمهٔ دیگر را مدیون پذیرفتن وضعیت احمقانه و بیهوده‌ایست که این تنگدستی برای‌تان به‌وجود آورده.