بریده‌هایی از کتاب دفترچه‌ها

مشکل بزرگ زندگی، دانستن این امر است که چگونه باید با آدم‌ها کنار آمد.

«این عرب‌ها روبنده روی صورت دخترهاشان می‌گذارند. آه! هنوز متمدن نشده‌اند.»

«آدم روی زمین چه کاره است؟ مدام می‌جنبد و باز هم می‌جنبد.»

در سینما. زن که اهل اوران است کنار شوهرش نشسته و به خاطر تیره‌روزی‌های قهرمان داستان به شدت می‌گرید. شوهر از او خواهش می‌کند دست از گریستن بردارد. زن می‌گوید: «ولم کن، بگذار از این موقعیت برای گریه‌کردن استفاده کنم.»

آه! به‌خوبی می‌دانم. عیب و ایرادهایی وجود دارند که آدم هرگز به آن‌ها اعتراف نمی‌کند.

بی‌گناهی یک فرد هماهنگ شدن مطلق با جهانی است که در آن زندگی می‌کند. مثال: بی‌گناهی گرگ. بی‌گناه کسی است که توضیحی نمی‌دهد.

نمی‌دانم جز این تنهابودن خودم با خودم، چه چیز بهتری را می‌توانم آرزو کنم. اکنون آرزوی خوشبخت بودن را ندارم، اما فقط می‌خواهم آگاه باشم.

روزهایی هستند که دنیا دروغ می‌گوید و روزهایی که راست. امشب راست می‌گویدــ و با چه پافشاری و چه زیبایی غم‌انگیزی.

فرودستی و عظمت این دنیا: هیچ حقیقتی را ارایه نمی‌دهد، مگر عشق‌ها را. پوچی فرمان‌روا است و عشق نجات‌دهنده.

عجیب است: عدم امکان تنهابودن و عدم امکان تنها نبودن. آدم هر دو را می‌پذیرد. دوتایی با هم سودمندند.

آدم نومید میهن ندارد.

«خوشحالم که در این دنیا چیزی مانند گور وجود دارد» (کئات).

و زندگی چیزی نیست جز شکنجهٔ طولانی زاییدن.

«ما در حقیقت فقط چند ساعتی از عمرمان را زندگی می‌کنیم...»

کسی که ارزشی را بسیار دوست دارد، همزمان دشمن آزادی است.

کسانی که زیادی عدالت را دوست دارند، حق عاشق بودن را ندارند.

کمونیسم پیامد منطقی مسیحیت است.

هیچ چیزی را بر پایهٔ عشق نمی‌توان بنیاد گذاشت: عشق گریز است، گسیختگی است، لحظه‌های شگفتی‌انگیز است یا سقوطی بی‌تأخیر.

آیا می‌توان کشوری را مانند یک زن دوست داشت؟

عشق شادی گذشته‌ام و رنج امروزم است.