بریده‌هایی از کتاب اسیر سرنوشت

یک میلیون و پنجاه ویک هزار و دویست دقیقه. تقریبآ این قدر دقیقه دوستت داشته‌ام، این قدر دقیقه به تو فکر کرده‌ام، این قدر دقیقه دل نگرانت بوده‌ام، این قدر دقیقه از خدا به خاطر داشتن تو سپاسگزاری کرده‌ام، این قدر دقیقه از تمام الهه‌های عالم به خاطر داشتن تو سپاسگزاری کرده‌ام.

وقتی کسی عزیزی را از دست می‌دهد پنج مرحله سوگ را پشت سر می‌گذارد: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی، پذیرش.

«تو نمی‌توانی مثل من باشی، اما از این بابت خوشحال باش درد را می‌بینم اما حسش نمی‌کنم، من آدمی تنها و سنگدلم.»

مستقیم تو چشمم نگاه کردد و با لحنی آمرانه گفت: «تو حق نداری عاشق من بشی. نمی‌تونی عاشق من بشی.»

می‌دانم این بده بستانی که حالا بین ما در جریان بود کار غلطی بود، اما به‌طرزی باورنکردنی درست به نظر می‌رسید.

اگر مردی وجود داشته باشد که بتواند حواس مرا از ویل پرت کند، بدون شک آن مرد جانی دپ بود.

هر اتفاقی که داشت برایمان می‌افتاد، چیزی بالاتر از یک دلباختگی ساده بود. احتمالا در این لحظه نمی‌توانستم درک کنم داشتن یک قلب شکسته ممکن است چه حسی داشته باشد. اگر عذابش حتی یک درصد بیشتر از چیزی باشد که الآن دارم می‌کشم، از خیر عشق می‌گذرم. ارزشش را ندارد

«من از دوست داشتن بیزارم، و چه وحشتناک مرا به خود دچار کرده، و هرروز دریغ از دیروز.» برادران آوِت، بیزار از دوست داشتن

«اما به تو که نگاه می‌کنم می‌دانم، هیچ شانسی برای موفقیت نیست بخت با ما یار نیست تو که می‌دانی بیشتر عشق‌های جوانی، پایانش این چنین است.»

پشیمونی نتیجهٔ معکوس میده. پشیمونی یعنی نگاه کردن به گذشته‌ای که نمی‌تونی تغییرش بدی. شک کردن به چیزهایی که برای آدم اتفاق می‌افته ممکنه جلوی پشیمونی در آینده رو بگیره.

«... من هیچ جایی نیستم، می‌توانی جایی به من بیفزایی؟» برادران آوِت، سالینا

اگر او احساساتش نسبت به من را در اولویت قرار می‌داد خیلی راحت می‌شد پذیرفت که این آدم ممکن است چیزهایی را که برایش اهمیت زیادی دارند به آسانی کنار بگذارد. برای همین سرزنشش نمی‌کنم، برایش احترام قائلم.

بوی هوای تگزاس می‌داد، درست قبل از شروع باران. اگر رعدوبرق بویی داشت، به گمانم ویل بوی رعدوبرق می‌داد.

نبردهایتان را انتخاب کنید، اما تعدادشان را خیلی بالا نبرید.

پذیرای همه چیز باشید. پذیرای تفاوت‌های آدم‌ها، شباهت‌هایشان، انتخاب‌هایشان، خصوصیت‌هایشان. گاهی برای داشتن یک مجموعهٔ عالی به تنوع نیاز است. همین گفته در مورد آدم‌ها هم صدق می‌کند.

«همیشه یادت باشد که هیچ چیز مثل عشقی که اجازه می‌دهد اسم مان را با هم سهیم شویم، ارزش سهیم شدن را ندارد.»

زندگی را خیلی سخت نگیر. آن زمانی که لازم است یک مشت محکم توی صورتش بزن. به زندگی بخند.

همه چیز را زیر سؤال ببرید. عشقتان، مذهبتان، امیالتان. اگر سؤالی در ذهن نداشته باشید، هیچ‌وقت به جوابی هم نخواهید رسید.

«همیشه یادت باشد که هیچ چیز مثل عشقی که اجازه می‌دهد اسم مان را با هم سهیم شویم، ارزش سهیم شدن را ندارد.»

«اما وقتی فکر می‌کنم شاید از کل این ماجرا چیزی دستگیرم شود پدر و مادرم به من آموختند وقتی ناکام می‌شوی منتهای تلاشت را بکن، منتهای تلاشت را بکن.» برادران آوِت، وقتی که می‌نوشم