بریده‌هایی از کتاب ۳۳ استراتژی جنگ

. به یاد داشته باشید، همه ما تمایل داریم توانمندی‌های دیگران را بیشتر از آنچه هست، ارزیابی کنیم. در هر صورت دیگران تمام تلاش خود را می‌کنند تا خودشان را برتر و همه‌چیزدان نشان دهند و ما تمایل داریم خودمان را کوچک‌تر ببینیم. باید با اعتماد بیشتر به خویشتن و اعتماد کمتر به دیگران این مسئله را جبران کنیم.

استراتژی اول به دشمن اعلام جنگ کنید: استراتژی قطبیت زندگی مبارزه و زدوخوردی بی‌پایان است و نمی‌توانید در آن خوب بجنگید مگر آنکه دشمنان خود را بشناسید، یاد بگیرید دشمنان خود را بیرون بکشید، آن‌ها را با علائم و الگوهایی مشخص کنید که خصومتشان را برملا می‌کند؛ سپس وقتی آن‌ها جلوی چشمانتان هستند، جنگ درونی را اعلام کنید. دشمنان می‌توانند به شما هدف و مسیر بدهند.

وقتی خودتان مورد حمله اخلاقی دشمن قرار می‌گیرید، از کوره درنروید، جواب آتش را با آتش بدهید.

اگر مخالفان شما تردید کنند که درافتادن با شما تاوانی سنگین دارد، دنبال جنگ نخواهند بود.

اینکه دشمن دارید، تقصیر شما نیست. احساس قربانی‌بودن یا اشتباه‌کردن نیز بیهوده است. در هر دو مورد شما به درون نگاه می‌کنید و روی خودتان و احساسات‌تان متمرکز می‌شوید. به‌جای درونی‌کردن موقعیتی بد، آن را بیرونی کنید و با دشمن خود مواجه شوید. این تنها راه برون‌رفت است.

از تکبرش استفاده کنید تا ضعفش را شاهد باشید.

در استراتژی جوجیتسو شما از انرژی دشمن علیه خودش استفاده می‌کنید و به‌طورکلی او را ترغیب می‌کنید همان مسیر طبیعی مورد نظرش را طی کند، ویژگی‌های منفی خود را نشان دهد و همین موجب می‌شود کنترل بیشتری روی او داشته باشید.

آدمی بدون جنگ در راحت‌طلبی و وفور غرق می‌شود، ظرفیت اندیشه‌ها و احساسات بزرگ را از دست می‌دهد، خیره‌چشم می‌شود و در وحشیگری فرو می‌رود.

افراد معمولاً در پنهان‌کردن خصومت خود ماهرند؛ اما اغلب ناآگاهانه علامت‌هایی می‌دهند که نشان می‌دهند همه چیز به‌خوبی ظاهرشان نیست

بدون آنکه بدگمان شوید، باید درک کنید افرادی هستند که آرزوی بدبختی شما را دارند و در این مسیر غیرمستقیم تلاش می‌کنند