بریده‌هایی از کتاب ۳۳ استراتژی جنگ

وقتی مرگ را در یک قدمی خود احساس کنید، عملکردهایتان جدی‌تر و متمرکزتر می‌شوند. شاید این آخرین تاس زندگی شما باشد: آن را محاسبه‌شده بیندازید.

انسان مبارز کسی است که هر روز خود را مرده به حساب آورد.

خود را در «زمین مرگ» قرار دهید، همان جایی که پشت‌تان به دیوار چسبیده است و مجبورید با تمام توان برای زنده‌ماندن بجنگید.

شخصیت قوی، فردی است که اجازه نمی‌دهد حتی بزرگ‌ترین هیجانات نیز تعادل و توازن او را به هم بریزند.

بگویید کسی که در پی آرامش است، خود را برای جنگ آماده کند.

جایی در طول این خط، در مقام موجوداتی دارای قوه عقل و منطق، این تکامل را متوقف کردیم. به‌رغم پیشرفت‌هایمان بخشی از وجود ما همواره حیوانیت خود را حفظ کرده است و آن بخش حیوانی فقط به اولین و فوری‌ترین پدیده در طبیعت پاسخ بی‌درنگ می‌دهد. همه ما دست به گریبان این مصیبت هستیم: این دو جناح شخصیت ما، عقلانی و حیوانی، هماره در نبرد با یکدیگرند و بیشتر زحمات ما را به باد می‌دهند. ما با استدلال و برنامه تصمیم می‌گیریم به هدفی دست یابیم؛ اما در اوج عملیات یک‌باره هیجان‌زده می‌شویم و اجازه می‌دهیم احساسات بر ما غلبه کند و دورنما را گم کنیم.

بدون نتیجه‌ای قدرتمند که اهداف جامع شما را پوشش دهد، هرکار کنید، بی‌ارزش خواهد شد. تسلط بر اجزای متفاوت جنگ‌افروزی تهاجمی به تمام حملات شما در زندگی نیروی بُرنده‌تری خواهد داد.

استراتژی هنر اقدام تحت فشار در بدترین شرایط است.

واقعیت این است که از همان ابتدای تولد تمام چیزی که در اختیار دارید، زمان است. زمان تنها کالای شماست. مردم ممکن است تمام دارایی شما را بگیرند؛ اما بدترین قاتلان و متجاوزان نمی‌توانند زمان را از کف شما بربایند مگر اینکه شما به آن‌ها اجازه دهید.

قوانین قراردادی. وو ـ وی می‌گوید اگر مادام در پی واکنش نشان‌دادن و جنگیدن با شرایط موجود باشید و اگر بخواهید پی در پی در زندگی مبارزه کنید، به عقب قدم بر خواهید داشت، نوسان و تلاطم بیشتری در مسیر تجربه خواهید کرد و در یک کلام، زندگی‌تان پر از سختی و دشواری خواهد شد. گاهی بهتر است کاری نکنید و بگذارید زمستان بگذرد. در چنین لحظاتی می‌توانید انرژی خود را جمع و هویت خود را تقویت کنید، درست مانند شاخه بامبو که با هر نسیم خم می‌شود اما پابرجا می‌ماند.