بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

چهار مرحله اصلی در فرایند خودانضباطی شامل موارد زیر می‌باشد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری بسیاری از مردم، به اشتباه خودانضباطی را از مرحله عمل شروع می‌کنند، درحالی‌که از نظر روان‌شناسی در مرحله تصمیم‌گیری یا آماده‌سازی قرار دارند. به همین دلیل است که بسیاری از تجهیزات ورزشی بدون استفاده ته انباری جمع شده و خاک می‌خورند، یا برنامه‌های رژیم غذایی قبل از اینکه به کار گرفته شوند، رها می‌شوند و یا بسیاری از برنامه‌ریزی‌های کسب و کار ناتمام می‌مانند.

برای مقابله با تأثیرات هاید، باید صدای گفتگوی درونی ناخودآگاهتان را بلند کنید. آنگاه می‌توانید ذهن ناخودآگاهتان را برنامه‌ریزی کنید تا به جای اینکه مانع رسیدن به اهدافتان شود، شما را حمایت کند.

ما درد طرد شدن را در بچگی و بلوغ تجربه می‌کنیم و این درد تا بزرگسالی به دنبال ما می‌آید. ترس از طرد شدن، توانایی ما را در به کار بردن خودانضباطی از بین می‌برد زیرا احساس می‌کنیم یک نفر همواره دارد به ما فشار می‌آورد، قضاوتمان می‌کند و ما را ارزیابی می‌کند و درنتیجه دائم مشغول زیر سؤال بردن خودمان، انتخاب‌هایمان و رویکردهایمان هستیم. آنگاه از اینکه تمام انرژی خود را به کار بگیریم، تردید می‌کنیم. این نتیجه‌گیری، یک شروع غلط و تلاشی نیمه‌کاره را به دنبال خواهد داشت.

نکته مهم: لازم است بدانید اغلب عناصر در نظام باورهای مخرب، ناخودآگاه عمل می‌کنند. بنابراین، قبل از اینکه اثر آن‌ها را روی رفتارتان خنثی کنید، باید ابتدا از وجودشان مطلع شوید، سپس زمانی را که مشغول به کار هستند شناسایی کنید و سپس، تأثیر آن‌ها را به حداقل برسانید. به بیان دیگر، برای بهبود قدرت خودانضباطی خود، لازم است باورهای مخرب را از ناخودآگاه به خودآگاهتان بیاورید. تنها در این صورت است که می‌توانید به‌طور مؤثر با آن‌ها برخورد کنید. بنابراین، تا زمانی‌که درگیر باورهای مخربتان هستید، از پروژه‌های نیمه‌کاره و یا پروژه‌هایی که هیچ‌گاه شروع نکردید، رنج می‌برید و نمی‌دانید این مشکل از کجا آب می‌خورد.

نکته مهم: لازم است بدانید اغلب عناصر در نظام باورهای مخرب، ناخودآگاه عمل می‌کنند. بنابراین، قبل از اینکه اثر آن‌ها را روی رفتارتان خنثی کنید، باید ابتدا از وجودشان مطلع شوید، سپس زمانی را که مشغول به کار هستند شناسایی کنید و سپس، تأثیر آن‌ها را به حداقل برسانید. به بیان دیگر، برای بهبود قدرت خودانضباطی خود، لازم است باورهای مخرب را از ناخودآگاه به خودآگاهتان بیاورید. تنها در این صورت است که می‌توانید به‌طور مؤثر با آن‌ها برخورد کنید. بنابراین، تا زمانی‌که درگیر باورهای مخربتان هستید، از پروژه‌های نیمه‌کاره و یا پروژه‌هایی که هیچ‌گاه شروع نکردید، رنج می‌برید و نمی‌دانید این مشکل از کجا آب می‌خورد.

درک نظام باورهای ناخودآگاه اکنون برای تقویت نیروهای مثبت و تضعیف نیروهای منفی روح و روانتان باید شروع به بالا بردن درک و آگاهی خود درباره باورها و برداشت‌های نهفته‌ای کنید که ترس‌های ناخودآگاهی را که پیش از این درباره آن‌ها سخن گفتیم؛ به وجود آورده‌اند. پشت هر ترسی، یک باور خودویرانگرانه غیرمنطقی وجود دارد. این باورها، نگرش‌ها را تشکیل می‌دهند و این نگرش‌ها که مختص ما هستند همه حرکت‌ها و بی‌حرکتی‌های ما را تعیین می‌کنند.

یادتان باشد: بخشی از شما خودانضباطی را نمی خواهد. یادآوری مهم: همه ما در وجودمان یک هاید داریم. پس، قبول کنید که در مسیر خودانضباطی، ما، بزرگ‌ترین مشکل سر راه خودمان هستیم. هرگاه احساس می‌کنید حرف‌های منفی هاید سرعت حرکت شما به سمت خودانضباطی را کند می‌کند، به اول کتاب مراجعه کنید و بخش ملاقات با هاید را مرور کنید. در حقیقت، متوجه خواهید شد انجام مستمر این کار یک اقدام پیشگیرانه مثبت است و من نیز در تمام طول راه با شما خواهم بود.

کرده‌اید. اکنون بهتر از قبل می‌توانید این عوامل خرابکار روحی و روانی را شناسایی کنید و تأثیرات مخرب گذشته را کم کنید. متوجه باشید اکنون که در حال تقویت قدرت خودانضباطی خود هستید، آقای هاید با ترفندهای جدید در برابر پیشرفت شما ایستادگی خواهد کرد.

نکته: ترس‌های ذکرشده را در قسمت راست یک برگه کاغذ بنویسید. سپس در سمت چپ آن‌ها را از ۱ تا ۵ شماره گذاری کنید. شماره ۱ را به ترسی اختصاص دهید که از همه موارد در شما قوی‌تر است و بیشترین تأثیر را روی شما داشته است و تا پایان به سمت ضعیف‌ترین ترس شماره‌گذاری کنید. این یک راه ساده است برای اینکه قوی‌ترین و مؤثرترین ترس‌هایتان را در ذهنتان حک کنید تا بتوانید وقتی رفتار، افکار و تصمیمات شما را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، آن‌ها را به‌راحتی شناسایی کنید

قبل از اینکه ادامه دهید، مطمئن شوید به‌طور کامل با تمام ترس‌های ناخودآگاهی که کشف‌شان کرده‌ایم، آشنا شده‌اید. فراموش نکنید درون تمام انسان‌ها این ترس‌ها با درجات مختلف وجود دارند و اغلب به‌طور همزمان عمل می‌کنند (بله، شما می‌توانید در عین حال هم ترس از شکست داشته باشید هم ترس از موفقیت). با وجودی که ممکن است این ترس‌ها هیچ‌گاه به‌طور کامل از بین نروند، اما می‌توان تأثیر آن‌ها را به میزان قابل توجهی کم کرد. به بیان دیگر، می‌توان احساسات زیر را تجربه کرد: - ترس از شکست - ترس از موفقیت - ترس از طرد شدن - ترس از معمولی بودن - ترس از خطر کردن ... اما همواره رو به جلو حرکت کرد!

ارزش اطلاعات و تمرینات این بخش را دست‌کم نگیرید. چه آگاه باشید و چه نباشید، از زمان شروع تمرینات تغییرات روحی و روانی مثبتی در شما ایجاد شده است. درواقع، شما با این تمرینات به گوشه‌های تاریک ناخودآگاه ذهنتان به سمت آن نیروهای کهنه که سال‌ها در قالب نقاط تاریک پوشیده شده بودند، نور تابانده‌اید. با آگاهی و شناخت این شیاطین، به‌راحتی قدری از قدرتشان را کاسته‌اید. وقتی نیروهای منفی شما ضعیف شوند، نیروهای مثبت به‌طور خودکار قدرت پیدا می‌کنند.

تمرین ۵ – کشف علل ترس از خطر کردن تمرین زیر به گونه‌ای طراحی شده است تا به شما کمک کند نگرانی‌ها و احساساتی که در رابطه با ترس از خطر کردن دارید شناسایی کنید. بر روی یک صفحه کاغذ، سه مورد از تجربیاتی که در آن‌ها خطر کردید و بعد از آن پشیمان شدید بنویسید. تنها قانونی که باید رعایت کنید این است که این موقعیت‌ها یا اتفاق‌ها باید شما را به این جمله رسانده باشند که گفته باشید «ای کاش این ریسک را نکرده بودم.» این سه تجربه را در کودکی خود جستجو کنید. به‌وضوح شرح دهید. نام‌ها را ذکر کنید. با این‌کار به بینشی دست می‌یابید که چگونه، چه زمانی و کجا رفتار و باورهای‌تان در مورد خطر کردن شکل گرفت. توجه داشته باشید: بیش از پانزده دقیقه روی هر تمرین وقت نگذارید. آقای هاید به شما فشار خواهد آورد و صدها دلیل برای‌تان ردیف می‌کند تا به جای نوشتن جزئیات فقط به این تمرین فکر کنید. به حرف‌هایش گوش ندهید!

تمرین ۵ – کشف علل ترس از خطر کردن تمرین زیر به گونه‌ای طراحی شده است تا به شما کمک کند نگرانی‌ها و احساساتی که در رابطه با ترس از خطر کردن دارید شناسایی کنید. بر روی یک صفحه کاغذ، سه مورد از تجربیاتی که در آن‌ها خطر کردید و بعد از آن پشیمان شدید بنویسید. تنها قانونی که باید رعایت کنید این است که این موقعیت‌ها یا اتفاق‌ها باید شما را به این جمله رسانده باشند که گفته باشید «ای کاش این ریسک را نکرده بودم.» این سه تجربه را در کودکی خود جستجو کنید. به‌وضوح شرح دهید. نام‌ها را ذکر کنید. با این‌کار به بینشی دست می‌یابید که چگونه، چه زمانی و کجا رفتار و باورهای‌تان در مورد خطر کردن شکل گرفت. توجه داشته باشید: بیش از پانزده دقیقه روی هر تمرین وقت نگذارید. آقای هاید به شما فشار خواهد آورد و صدها دلیل برای‌تان ردیف می‌کند تا به جای نوشتن جزئیات فقط به این تمرین فکر کنید. به حرف‌هایش گوش ندهید!

کار نیکو کردن از پر کردن است: اعتمادبه‌نفس و خودانضباطی مکمل یکدیگرند. اگر یکی نباشد، آن دیگری نیز وجود ندارد. فلان رژیم سخت را شروع نمی‌کنید زیرا فکر می‌کنید آن را ادامه نمی‌دهید. فلان کسب و کار را شروع نمی‌کنید زیرا فکر نمی‌کنید از پس آن بربیایید. در حقیقت، بخش بزرگی از خودانضباطی مستلزم این است که به‌راستی به خودتان ایمان داشته باشید. یادتان باشد ترس از خطر کردن می‌تواند مانع خودانضباطی شود، ولی غلبه بر همین ترس، یا تغییر دادن طرز فکرتان دست خودتان و امری شدنی است.

یادتان باشد: اعتمادبه‌نفس خودانضباطی را تقویت می‌کند. کسی که خطر نکند، چیزی به دست نمی‌آورد. نکته اصلی اینجاست. به خطر کردن به‌عنوان فرصت‌هایی که بتوان آن‌ها را به دست آورد نگاه کنید، نه یک حادثه! زمانی‌که مقابل خطری که آرزو می‌کنید بتوانید با آن روبرو شوید، قرار می‌گیرید، اگر احساس می‌کنید از شدت ترس و نگرانی قدرت حرکت کردن ندارید، گفتگوی درونی را تمرین کنید. از خودتان بپرسید: «بدترین اتفاقی که می‌تواند بیفتد چیست؟» اگر مدام این سؤال را از خودتان بپرسید متوجه می‌شوید پیامدهای وحشتناکی که تصورش را می‌کردید، اغراق‌آمیز نیز هستند. البته این یک کارت دعوت برای آن نیست که بتوانید بی‌پروا عمل کنید یا کار خطرناکی از شما سر بزند، بلکه یک روش ساده است تا ماهیچه‌های اعتمادبه‌نفس خود را تقویت کنید.

ماهیچه‌های خودانضباطی ما فقط با تمرین مداوم قوی می‌شوند؛ تمریناتی که بر پایه اعتمادبه‌نفس بنا شده‌اند. بنابراین، اگر بدون خطر کردن زندگی کنیم، اعتمادبه‌نفس ما تحلیل رفته و ماهیچه‌های آن بر اثر استفاده کم و ناکافی، از بین می‌روند و ما به‌ندرت از تحلیل رفتن آن مطلع می‌شویم مگر زمانی که بخواهیم از آن استفاده کنیم. آن زمان است که می‌فهمیم اعتمادبه‌نفس ما بی‌استفاده شده است. عزت نفس را به‌عنوان یک دست کت و شلوار درنظر بگیرید که سال‌ها پیش در کمد انداخته‌اید: سریع آن را می‌پوشید و توقع دارید مانند همان سال‌ها، روی تنان بنشیند، اما می‌بینید آن لباسی که آویزان چوب لباسی بوده است، اکنون به تکه پارچه‌ای بی‌قواره و بیدزده تبدیل شده است.

بسیاری از ما تنها در شرایط یکنواخت احساس راحتی می‌کنیم، شرایطی که به آن عادت کرده ایم: غذاهای مشابه، لباس‌های مشابه، دوستان مشابه، سرگرمی‌های مشابه و خلاصه همه چیز باید مشابه باشد. وقتی به خطر کردن به‌عنوان تهدید خطرناکی برای امنیت خود نگاه می‌کنیم به جای اینکه آن را فرصتی برای رشد بدانیم، زندگی‌مان دچار خلأ می‌شود. تنها تفاوت بین خلأ و سنگ قبر در اندازه این دو هست. شاید بپرسید اما چگونه ترس از خطر کردن می‌تواند مانع رشد خودانضباطی شود؟ من متوجه شده‌ام کسانی که از خطر کردن می‌ترسند، افرادی هستند که به توانایی خود در یک عملکرد موفقیت‌آمیز در موقعیت‌های ناآشنا، شک دارند.

۹. روز پنجم ترس از خطر کردن

آن بخش از وجودتان که با خودانضباطی موافق است دکتر جکیل و بخشی که با تلاش‌های شما در مسیر خودانضباطی می‌جنگد، آقای هاید در نظر بگیرید. مفهوم را گرفتید؟ به هیچ وجه آقای هاید وجودتان را به‌عنوان دشمن در نظر نگیرید. در عوض، هاید را به‌عنوان بخشی که خلاق، عاشق تفریح و در جستجوی شادی است، در نظر بگیرید (بخش کودک درونتان).

بزرگ‌ترین لذت زندگی کمک کردن به دیگران برای رساندن آن‌ها به آرزوهایشان است. برای این درس ساده، از صمیم قلب از شما سپاسگزارم.