بریده‌هایی از کتاب خودانضباطی در ده روز

یادتان باشد: تجسم کردن زمانی به بهترین شکل کار می‌کند که تمام جنبه‌های فعالیتی که می‌خواهید انجام دهید را تصور کنید. در ذهنتان؛ ببینید، بشنوید، بو کنید، بچشید. محل، لباس‌ها، اتاق و دمای محیط را لمس کنید. تمام جزئیات را با حواس پنج‌گانه خود درک کنید.

به بیان دیگر، عمل ساده تجسم کردن که در آن شما با اطمینان و به اندازه کافی تمام مراحل هدفتان را انجام می‌دهید، نیروهای درونی‌تان را افزایش و ترس‌ها و شک‌های ناخودآگاهتان را کاهش می‌دهد. تجسم کردن ذهن ناخودآگاهتان را وارد عمل می‌کند تا به شما کمک کند تمام مراحل هدفتان را به انجام برسانید. به‌محض اینکه ذهن ناخودآگاهتان وارد عمل شد تا برای شما کار کند، خدمت کردن به شما را حتی زمانی‌که از فعالیت حمایت‌گرش آگاه نباشید، ادامه می‌دهد.

در طول هفته قبل از اینکه به‌طور عملی پروژه‌تان را شروع کنید، هر روز تا جایی که امکان دارد خودتان را در حال انجام آن کار تصور کنید، ده بار، پنجاه بار یا صدبار در روز! فقط چند ثانیه لازم است تا آنچه را می‌خواهید، تجسم کنید. اگر چشمانتان را ببندید و هر روز به مدت سی دقیقه تجسم کنید، به‌طور قطع مؤثرتر خواهد بود. اما اگر گاهی فقط به مدت ۶۰ ثانیه هم توانستید تجسم کنید، اشکالی ندارد. تکرار می‌کنم، هر روز به مدت یک هفته قبل از اینکه وارد عمل شوید، تجسم را تمرین کنید. هربار که خود را به‌طور واقعی در حال انجام هدف یا بخش‌های مختلف آن، تجسم می‌کنید، از ناخودآگاهتان حمایت قدرت خودانضباطی را دریافت می‌کنید و همزمان توانایی هاید را برای از حرکت بازداشتن عملتان ضعیف می‌کنید. تجسم کردن قبل از عمل، تعهد شما را بیشتر می‌کند، اعتمادبه‌نفس‌تان را بالا می‌برد، به توانایی‌تان قدرت می‌بخشد، به شما انگیزه می‌دهد و از همه مهم‌تر، قدرت هاید را کاهش می‌دهد.

نکته کلیدی در تجسم ذهنی این است که این تصویر، دارای جزئیات بسیار و کامل باشد.

آگاهانه یک فیلم ذهنی واضح خلق کنید که شامل احساسات‌تان باشد. برای مثال، تصور کنید هدف شما این است که یک ساعت زودتر ورزش را شروع کنید. آنگاه هر روز به مدت یک هفته یا دو هفته قبل از اولین باری که می‌خواهید یک ساعت زودتر تمرین را شروع کنید، خود را تصور کنید که دارید این کار را انجام می‌دهید. به صدای زنگ گوش دهید، خودتان را در حال انجام حرکات کششی و قدرتی تصور کنید. بوی صبح را استشمام کنید. سپس خودتان را در حال انجام آن تمرین ورزشی خاص ببینید.

آگاهانه یک فیلم ذهنی واضح خلق کنید که شامل احساسات‌تان باشد. برای مثال، تصور کنید هدف شما این است که یک ساعت زودتر ورزش را شروع کنید. آنگاه هر روز به مدت یک هفته یا دو هفته قبل از اولین باری که می‌خواهید یک ساعت زودتر تمرین را شروع کنید، خود را تصور کنید که دارید این کار را انجام می‌دهید. به صدای زنگ گوش دهید، خودتان را در حال انجام حرکات کششی و قدرتی تصور کنید. بوی صبح را استشمام کنید. سپس خودتان را در حال انجام آن تمرین ورزشی خاص ببینید. نکته کلیدی در تجسم ذهنی این است که این تصویر، دارای جزئیات بسیار و کامل باشد. در طول هفته قبل از اینکه به‌طور عملی پروژه‌تان را شروع کنید، هر روز تا جایی که امکان دارد خودتان را در حال انجام آن کار تصور کنید، ده بار، پنجاه بار یا صدبار در روز! فقط چند ثانیه لازم است تا آنچه را می‌خواهید، تجسم کنید. اگر چشمانتان را ببندید و هر روز به مدت سی دقیقه تجسم کنید، به‌طور قطع مؤثرتر خواهد بود.

آقای هاید سمومی را که پیش از این درباره آن سخن گفتیم با تصاویر ذهنی منفی در هم می‌آمیزد و از این آمیزه جهت قرار دادن تلاش‌های خودانضباطی در جاده فرعی و منحرف کردن آن از مسیر اصلی، استفاده می‌کند. زمانی‌که این اتفاق بیفتد شما نیاز دارید دایم جنبه‌های مثبت هدف یا پروژه‌تان را تجسم کنید. شما باید از قدرت تجسم در هر مرحله از فرایند خودانضباطی استفاده کنید. تجسم یک گفتگوی درونی است که مورد علاقه هاید می‌باشد. پس برای حذف تأثیر منفی هاید، باید تصاویر ذهنی مخرب هاید را با تصاویر ذهنی مثبت و حمایت‌گر جایگزین کنید. همچنین، وقتی یک پروژه یا هدف را انتخاب می‌کنید، می‌توانید تصاویر ذهنی‌ای را انتخاب کنید که شما را در برابر مقاومت هاید کمتر آسیب‌پذیر کنند درحالی‌که همزمان ذهن خودآگاهتان در حال انگیزه دادن به شما و قوی‌تر کردن قدرت استمرارتان است.

مهم: ترس‌ها و شکست‌های هاید، همان‌هایی که خودانضباطی شما را تضعیف می‌کنند، اغلب به شکل تصویر به جای کلمات در ذهنتان می‌آیند. این تصاویر منفی می‌توانند آگاهانه به تصاویر مثبت تبدیل شوند. در حقیقت تجسم نوعی گفتگوی درونی است که به جای کلمات از تصاویر ذهنی استفاده می‌کند. در صفحات قبل درباره عبارات تأکیدی مطالبی یاد گرفتید. آموختید کلمات خاصی که به خود می‌گویید در تلاش‌های شما برای خودانضباطی مهم و تأثیرگذار هستند. اکنون می‌دانید که می‌توانید از کلمات و عبارات منسجم و خاص استفاده کنید و به این ترتیب تمام مراحل هدف یا پروژه‌تان را حمایت کنید. اما کلمات تنها با یک بخش از نظام روحی و روانی شما کار دارند، و آن ذهن شماست.

مهم: ترس‌ها و شکست‌های هاید، همان‌هایی که خودانضباطی شما را تضعیف می‌کنند، اغلب به شکل تصویر به جای کلمات در ذهنتان می‌آیند. این تصاویر منفی می‌توانند آگاهانه به تصاویر مثبت تبدیل شوند. در حقیقت تجسم نوعی گفتگوی درونی است که به جای کلمات از تصاویر ذهنی استفاده می‌کند. در صفحات قبل درباره عبارات تأکیدی مطالبی یاد گرفتید. آموختید کلمات خاصی که به خود می‌گویید در تلاش‌های شما برای خودانضباطی مهم و تأثیرگذار هستند. اکنون می‌دانید که می‌توانید از کلمات و عبارات منسجم و خاص استفاده کنید و به این ترتیب تمام مراحل هدف یا پروژه‌تان را حمایت کنید. اما کلمات تنها با یک بخش از نظام روحی و روانی شما کار دارند، و آن ذهن شماست.

تمام کارهایی که انجام می‌دهید یا انجام نمی‌دهید، به‌وسیله تصاویر ذهنی‌ای که شما درباره اهداف و پروژه‌هایتان خلق می‌کنید، هدایت می‌شوند. زمانی‌که یک هدف یا پروژه را انتخاب می‌کنید این تصاویر ذهنی هستند که تلاش شما را حمایت می‌کنند و یا مانع آن می‌شوند. مهم:

ابزار قدرت: تجسم قدرت تجسم یکی از آسان‌ترین و مؤثرترین ابزارهای خودانضباطی در دسترس شماست. همچنین به‌عنوان یک تکنیک مدیریت زمان هم عمل می‌کند. بهترین بخش تجسم همان است که درواقع انجامش داده‌اید، آن زمانی که به گذشته فکر می‌کنید یا در زمان حال به سر می‌برید یا مواقعی که درباره آینده خیال‌پردازی می‌کنید. تجسم همان فیلم‌های سینمایی ذهن شماست. شما ناخودآگاه هزاران بار در روز این کار را انجام می‌دهید و در خودآگاهتان نیز دست‌کم صدبار در روز تجسم می‌کنید. بنابراین، باید ببینیم چگونه این تجسم به خودانضباطی ارتباط دارد؟

وقتی به قاعده «همه یا هیچ» در زندگی معتقد باشید، نیروهای روحی و روانی شما ده‌برابر می‌شوند. به‌طور خلاصه، این بدین معنی است که خودتان برعلیه خودتان اقدام می‌کنید. این نوع جنگ داخلی انرژی شما را برای تلاش در راه رسیدن به هر هدفی تحلیل می‌برد. تفکر «همه یا هیچ» یک عنصر مهم در ترس‌های ناخودآگاه است که این ترس‌ها خود بزرگ‌ترین مانع خودانضباطی هستند.

خنده‌دار این است که اتمام کاری که آن را اصلاً شروع نکرده‌اید، شدنی نیست و معمولاً شروع هر کاری مشکل‌ترین بخش آن است.

تفکر «همه یا هیچ» تلاش‌های ما را در هماهنگی با یک الگوی خودانضباطی فلج می‌کند زیرا ناخودآگاه احساس می‌کنیم دچار لغزش خواهیم شد و از آنجاکه تفکر «همه یا هیچ» با ترس از افتادن برابری می‌کند، احساس می‌کنیم اگر هیچ تلاشی برای رسیدن به اهدافمان نکنیم، مطمئن‌تر است. به علاوه، تحت این نظام باور، موفقیت به معنای زندگی کردن تحت فشار کار بسیار زیاد معنی می‌شود. چه کسی کار سنگین را دوست دارد؟ مطمئناً هاید دوست ندارد. برنامه خودانضباطی هم آن را نمی‌پسندد و در جایی می‌گوید باید کارهای بزرگ را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرد تا در شروع کار، فشار زیادی را متحمل نشوید. خب، متأسفانه، اگر تمام آنچه که شما می‌بینید یک پروژه طاقت‌فرسا و سخت است، هیچ‌گاه نمی‌توانید خودتان را به سمت شروع کار ببرید. ازآنجاکه با برداشتن قدم‌های کوچک احساس راحتی نمی‌کنید؛ باید همه را با هم انجام دهید! این همان قیاس منطقی «همه یا هیچ» است که به خودتان می‌گویید.

روز ششم «همه یا هیچ» و قدرت تجسم رویکرد «همه یا هیچ» «فقط یک بازنده و برنده وجود دارد» «فقط یک راه برای انجام فلان کار وجود دارد» «یا درست انجامش بده یا اصلاً انجامش نده» جملات بالا نشانگر باورهایی است که رفتارهای خودویرانگرانه را تقویت می‌کنند. هر تحقیق کوچکی که درباره رفتار انسان‌ها انجام شده است نشان می‌دهد زندگی صرفاً سیاه یا سفید نیست، فقط برنده یا بازنده ندارد، صرفاً خوب یا بد نیست. بیشتر بخش‌های زندگی خاکستری است و در محدوده بین سیاه و سفید قرار دارد. رویکرد شایع ولی غیرمنطقی «همه یا هیچ» همان رفتاری است که موجب شده قمارخانه‌های جهان میلیاردها پول به جیب بزنند. قماربازی که به این جمله اعتقاد دارد، درنهایت به «هیچ» می‌رسد.

۱۰. روز ششم «همه یا هیچ» و قدرت تجسم رویکرد «همه یا هیچ» «فقط یک بازنده و برنده وجود دارد» «فقط یک راه برای انجام فلان کار وجود دارد» «یا درست انجامش بده یا اصلاً انجامش نده»

یادتان باشد: خودانضباطی یک فرایند چند مرحله‌ای است. وقتی که مردم ندانند در کدام مرحله از آن قرار دارند، مشکلات آغاز می‌شود. مهم: مرحله تصمیم‌گیری و مرحله آماده‌سازی باید قبل از مرحله عمل به کار گرفته شوند.

بسیاری از مردم، به اشتباه خودانضباطی را از مرحله عمل شروع می‌کنند، درحالی‌که از نظر روان‌شناسی در مرحله تصمیم‌گیری یا آماده‌سازی قرار دارند. به همین دلیل است که بسیاری از تجهیزات ورزشی بدون استفاده ته انباری جمع شده و خاک می‌خورند، یا برنامه‌های رژیم غذایی قبل از اینکه به کار گرفته شوند، رها می‌شوند و یا بسیاری از برنامه‌ریزی‌های کسب و کار ناتمام می‌مانند. چرا هر سال نو، انسان‌های بسیاری سال جدید خود را با تقویم‌های شخصی، قرارهای برنامه‌ریزی‌شده، برنامه‌ریزی‌های فعالانه و ... آغاز می‌کنند، ولی پس از چند هفته دست از همه آن‌ها می‌کشند؟ زیرا آن ابزارهای قدرتمند به دلیل اینکه نابهنگام مورد استفاده قرار گرفته‌اند، مؤثر نبوده‌اند. آن‌ها ابزارهای مرحله عمل هستند، که اگر در مرحله آماده‌سازی از آن‌ها استفاده شود، بی‌استفاده خواهند بود. به بیان دیگر، اگر از آچار پیچ‌گوشتی برای فرو کردن میخ و از چکش برای پیچ کردن میخ استفاده شود بی‌فایده خواهد بود

چهار مرحله اصلی در فرایند خودانضباطی شامل موارد زیر می‌باشد: ۱. تصمیم‌گیری ۲. آمادگی ۳. عمل ۴. حفظ و نگهداری

این بخش علاوه بر شناخت باورهای ناخودآگاهی که مانع پیشرفت و به‌کارگیری خودانضباطی می‌شوند، شما را با پنج ابزار قدرتمندی که به‌سرعت ماهیچه‌های نظم فردی شما را تقویت می‌کنند، آشنا می‌کنیم. فقط یک کلید برای استفاده از این ابزارها وجود دارد: تنظیم وقت!