بریده‌هایی از کتاب دانه در عشق می شکفد

همه طالبِ بیش‌تر و بیش‌ترند. این افزون طلبی، به معنای آن است که: «خدایا، آنچه را تاکنون به من داده‌ای، بس نبوده است، کافی نبوده است، ناقص بوده است.» این افزون طلبی، به معنای آن است که: «خدایا، تو با من عادل نبوده‌ای!» این افزون طلبی، با دینداری منافات دارد. بنابراین، هرکس که راضی به رضای حق نیست، دیندار نیست. نیایشِ حقیقی، نیایشی‌ست از سرِ سپاس، نه از روی نیاز.

سکوت، ساخته و پرداختهٔ آدمی‌نیست. سکوت، موهبتی الهی‌ست.