کسی که در برابرِ دریا
آب میشود،
ناگاه، دریا میشود.
نون صات
تو هر روز صدبار آدمهای واقعی را زیرِ پا لِه میکنی و نادیده میگیری،
آنگاه از دوست داشتنِ انسانیت دَم میزنی!
آدمهای واقعی را دریاب و دوستشان بدار.
مفاهیم، دوست داشتنی نیستند.
دلتنگِ ماه
ما دانهایم؛
حیف است در دانهگی بمیریم
و درخت را تجربه نکنیم
دلتنگِ ماه
سیاستمدارانی که مردم را میفریبند،
پیش از آن،
بر سرِ انسانیتِ خویش کلاه گذاشتهاند.
بازندهٔ اصلی، مردم نیستند، اینانند
دلتنگِ ماه
به درختِ جلوی خانهات سلام بده.
به سلامِ تو پاسخ خواهد گفت.
درخت، مادهای بیاحساس و بیخاصیت نیست؛
Dexter
اگر خاطرهای را بیفایده دیدی،
آن را همچون غباری از ذهن پاک کن.
خود را از شرّ و زحمتِ گذشته رها کن.
Dexter
ما را از عشق سرشتهاند؛
ما را برای عاشقی آفریدهاند.
دلتنگِ ماه
آنهایی که میدرند و میبَرَند و میخورند،
لزوماً پیروز و موفق نیستند،
این کارِ آنها میتواند دلیلِ شکستِ آنها در پروژهٔ تکمیلِ انسانیتشان باشد.
دلتنگِ ماه
به یاد داشته باش،
ما در هر گزینشی که انجام میدهیم،
خود را برمیگزینیم.
هر گزینشی،
ما را به مقتضای ماهیتِ خود،
میآفریند.
انسان همان است که برمیگزیند.
دلتنگِ ماه
رود از جاهای قشنگِ بسیاری میگذرد،
اما پایبند نمیشود؛
میرود و میرود تا به دریا میرسد.
همچون رود باش؛
جاری،
آزاد و رها.
نون صات