بریده‌هایی از کتاب مادمازل شنل

حیوونای وحشی هیچ‌وقت رام نمی‌شن.»

غرور دیگه بسه. می‌خوام کنارم باشی.»

«اینجا دنیای آزادیه. جایی که آدم رو از روی گذشته و اصالتش قضاوت نمی‌کنن، بلکه به اونچه تبدیل می‌شه و از خودش می‌سازه می‌شناسن.»

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش...

از آنچه در فکرها می‌گذرد باخبرم: «از پسش برمی‌آد؟ اصلاً می‌تونه؟ هفتادویه‌سالشه! پونزده ساله لباسی طراحی نکرده! بعد از اون افول چطوری ممکنه بتونه دوباره سرپا شه؟» واقعاً چطور؟! هیچ‌یک از این حرف‌ها برایم تازگی ندارند. من پیش از این با تمامشان مواجه شده‌ام. انتظار شکست و ولع ستوده‌شدن دو حس لاینفک زندگی من هستند.

در فرسودگی مطلق سیر می‌کردم؛ در هاله‌ای میان گذشته‌ای منهدم‌شده و آینده‌ای دهشتناک

ووگ آمریکا می‌خواهد مثل همیشه نام مرا پرآوازه کند. و اگر آمریکا از من استقبال کند، فرانسه هم چنین خواهد کرد. مشتریانم به‌سراغم باز خواهند گشت. زنان باهوش‌تر از آنند که به افکار عمومی بها ندهند. شعف پیروزی با لبخندی بر چهره‌ام می‌نشیند. شنل به میدان بازگشته است. باشد که نام اسطوره‌ای من وسعتی تازه یابد و عمری شاد و پایدار بر خود ببیند.

یه وقت‌هایی نمی‌شه بهترین کار رو انجام داد، مجبوری کاری رو که ضروریه انجام بدی. جنگ علیه آلمان ضروری بود، اگرچه به قیمت جون هزاران جوون پاک تموم شد.»

شاکی از اینکه من هرچقدر با جان و دل کار و تلاش می‌کردم که ما زن‌ها را از زنجیرهٔ لباس‌های سنتی دست‌وپاگیر برهانم و آزاد کنم، بازهم ذهن‌هایمان آن‌قدر بسته و اسیر بود که حتی احتمال نمی‌دادیم شاید لیاقت چیزی فراتر از شوهر و فرزند و به پای اجاق پیرشدن را داشته باشیم.

«هر زنی ذاتاً منحصربه‌فرده. چه لزومی داره لباساش منحصربه‌فرد باشن، وقتی همین‌که لباس رو بپوشه اون رو منحصربه‌فرد می‌کنه؟ لباسای من طوری طراحی شدن که خود شما اول دیده بشید بارونس نه لباساتون.»

«من باور دارم که در تقدیر تو موفقیت‌های عظیمی هست کوکو شنل. می‌خوام کمکت کنم بهشون برسی.»

شما یاد گرفتید که به‌جای جنگیدن با طوفان خودتون رو در مسیر باد رها کنید و بذارید باد شما رو بالا ببره. خیلی‌ها تلاش می‌کنن اون چیزی بشن که ازشون انتظار می‌ره، درحالی‌که من و شما هر دو می‌دونیم اون چیزی که از آدم انتظار می‌ره اون چیزی نیست که آدم آرزوش رو داره.»

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش...

«اما تو می‌تونی هرکاری بکنی. تو یه موهبت داری.»

زمان‌هایی که بقیه در حیاط مشغول طناب‌بازی بودند، گوشه‌ای پیدا می‌کردم و مشغول خواندن می‌شدم. شب‌ها زیر ملحفه‌ام و با کورسوی شمعی که ممکن بود کل خوابگاه را به آتش بکشد، کتاب می‌خواندم. در مراسم عشای ربانی وانمود می‌کردم کتاب مذهبی به دست دارم و کتاب خودم را می‌خواندم و روح فناناپذیرم را به مخاطره می‌انداختم و چه‌بسا که جانم را لایق جهنم می‌کردم

مهارتی که تو داری می‌تونه نجاتت بده. شک نکن که خدا واقعاً دوستت داره گابریل.»

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش... گابریل کوکو شنل

«مادمازل تا حالا شده کسی رو که از خودت هم بیشتر دوستش داری، از دست داده باشی؟ یه چیز که ارزشمندترینه، غیرقابل‌جایگزینه، حاضری زندگی‌ت رو برای نجاتش بدی.»

«مادمازل تا حالا شده کسی رو که از خودت هم بیشتر دوستش داری، از دست داده باشی؟ یه چیز که ارزشمندترینه، غیرقابل‌جایگزینه، حاضری زندگی‌ت رو برای نجاتش بدی.»

کهن‌سالی هزینهٔ گذران عمر بود و شرمی در آن وجود نداشت.