بریده‌هایی از کتاب نقاش سکوت

اگر خودم را منزه بدانم، چه بسا که همین دهان خودم، مرا طرد کند.

اگر خودم را منزه بدانم، چه بسا که همین دهان خودم، مرا طرد کند.

اگر خودم را منزه بدانم، چه بسا که همین دهان خودم، مرا طرد کند.

اگر خودم را منزه بدانم، چه بسا که همین دهان خودم، مرا طرد کند.

بهتره همین‌طور تنها بمونیم تا اینکه آدم‌های اشتباه رو وارد زندگی‌مون کنیم.

درد همه جا هست؛ این ماییم که چشم به روش می‌بندیم. اون ترسی که همه داریم، حقیقت محضه.

احساسات نهان هرگز نمی‌میرند؛ زنده به گور شدگانی هستند که بعدها با زشتی تمام بیرون می‌خزند.

هر چه زمان می‌گذرد بیشتر با دیوانگی کنار می‌آیید و نه فقط دیوانگی دیگران، بلکه دیوانگی خودتان.

یکی از چیزهایی که خیلی سخته باهاش کنار بیایم، اینه که درست وقتی نیاز داشتیم دوست داشته بشیم، تنها موندیم. درد بزرگی‌یه دوست داشته نشدن!

مکس از درون شکسته بود. در همان نقطهٔ خیابان ریشه دوانده بود