بریده‌هایی از کتاب حال النور آلیفنت کاملاً خوب است

عزیزم زندگی همین اقدامات سرنوشت‌ساز است. هر کاری که می‌خواهی انجام بدهی، پس زودتر آن را انجام بده - هر چیزی می‌خواهی به دست آوری، آن را به چنگ بیاور. هر چیزی را می‌خواهی تمام کنی، تمامش کن. و عواقب کارهایت را هم بپذیر.

آخر آدم چقدر عاجزانه و چند بار قبل از اینکه وقتش برسد باید آرزو کند که بمیرد؟

بر روی قلبم درست مانند صورتم جای زخم‌هایی فراوان و بدشکل هست. می‌دانم که وجود دارند. امیدوارم قسمت سالمی مانده باشد؛ قسمتی که عشق بتواند از آن وارد و جاری شود. امیدوارم.

من خوش‌تراش یا ترکه‌ای نیستم. من هیکلی معمولی و چهره‌ای معمولی (البته فقط در یک طرف صورت) دارم. یعنی مردها هم در آینه به خودشان نگاه می‌کنند و متوجه می‌شوند که به شکلی خیلی اساسی ناقص هستند؟

معمولاً در آینه نگاه نمی‌کنم. این هیچ ربطی به جای زخم‌ها ندارد. دلیلش ترکیب ژنتیکی آشفته‌کننده‌ای است که از داخل آینه به من نگاه می‌کند.

به هرحال تصمیم گرفتم مشورتم را برای خودم نگه دارم. گاهی اوقات آدم سعی می‌کند به دیگران پیشنهاداتی دهد و کمکشان کند، اما ممکن است این کار منجر به سوء تفاهماتی ناخوشایند شود.

طبق چیزی که به چشم دیده‌ام، کسانی که مرتب لباس ورزشی می‌پوشند اغلب فعالیت ورزشی ندارند.

از پنجره به بیرون نگاه کردم. مردم در حال خریدکردن، حرف‌زدن با تلفن و هل‌دادن کالسکهٔ بچه بودند. هر اتفاقی هم که می‌افتاد جهان به گردش خود ادامه می‌داد. کارش همین است.

وقتی آدم لبخند می‌زند صدایش تغییر می‌کند؛ در واقع لبخند صدای آدم را تغییر می‌دهد.

اما به خودم گفتم زمستان هم بالاخره تمام می‌شود - النور، این را فراموش نکن.