بریده‌هایی از کتاب خانه لهستانی ها

از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

«پابند یک چیزهایی باید بود تو زندگی.

چه پسری دارم من! چه شاخِ‌شمشادی! بیا زیرِ کُرسی بشین پسرم! بیا که دیگه الاناس مادرت برسه. بیا قندونباتم!» بانو همیشه این‌طوری صدام می‌کرد. نمی‌گفت سهراب، می‌گفت آقاسهراب، می‌گفت شازده، خسروِ خوبان، شاخِ‌شمشاد، مرد خونه، برعکس خاله‌پری

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است،

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است،

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است،

دلشادخانم همیشه خاطره‌ای داشت که تعریف کند. خاطره‌هایی از جوانی‌اش، وقتی که هنوز موهای پُرپشتی داشت و خیلی زیبا بود. از لای چین‌وچروک صورتش و رنگ‌ولعابی که به خودش می‌مالید نمی‌شد فهمید که چه‌قدر خوشگل بوده. بانو می‌گفت اگر هم قشنگ نبوده، روحش قشنگ بوده، مثل همین حالا که قشنگ است و روح قشنگ از روی قشنگ خیلی به‌دردبخورتر است،

وقتی دلت گرفته باشد به مردم با حسرت نگاه می‌کنی و فکر می‌کنی غم‌وغصه فقط مال توست.