بریده‌هایی از کتاب پرواز آخر

قاسم در درون قبر فریاد می‌زد و از جمعیت بالای قبر شهادت می‌خواست. - ای مردم! احمد اهل نماز بود؟ - بله بود. - آی مردم! احمد اهل جهاد بود؟ جمعیت با گریه می‌گفتند: بله بود.

قاسم در درون قبر فریاد می‌زد و از جمعیت بالای قبر شهادت می‌خواست.

احمد در همه عملیات‌ها شرکت می‌کرد و عجیب که هیچ‌وقت شکست نخورد.

گفت: وقتی دستور امام (ره) را به من گفتی، دیگر نفهمیدم چه شد، بچه‌ها را جمع کردم و گفتم که اینجا کربلاست، الان عاشوراست و باید به هر قیمتی اینجا را حفظ کنیم.

احمدکاظمی ناراحت است چون از دیگر هم‌رزمانش صحبت نمی‌شود و از طرف دیگر هم‌رزمانش خوشحالند که فقط از کاظمی صحبت می‌شود.

بعد از پیروزی انقلاب دادستان نجف‌آباد به احمد گفته بود شما اسم همان پاسبانی که با چکمه زده بود توی صورت شما، به ما بدهید ما دستگیر و مجازاتش کنیم. آقای کاظمی با اینکه این پاسبان را می‌شناخت اسمش را نداد و گفته بود خود ایشان در این انقلاب تنبیه شده است.

ایشان در سال ۷۴ داخل خاک عراق عملیات بزرگی را انجام دادند. بعد از عملیات‌هایی که در زمان جنگ در خارج از مرزها داشتیم، این اولین عملیاتی بود که باید از مرزهای بین‌المللی عبور می‌کردیم.

هنوز که هنوز است شهید احمد کاظمی را با همان چهره در یاد دارم. سوار بر موتور پرشی. صورت خاک‌گرفته و سری که با باند جنگی بسته بود

نگران دنیای پس از مرگ بود

درایت کم‌نظیر شهید کاظمی، باعث شد تا بدون شلیک حتی یک گلوله، این گروه‌های تروریستی متزلزل شدند؛ رسانه‌های بزرگ دنیا، از این اقدام کاظمی به‌عنوان «عملیات شگفت‌آور سپاه پاسداران در عمق خاک عراق» یاد کردند.