بریده‌هایی از کتاب موکب آمستردام

«امام حسین علیه السلام قلبشان را فدای خدا کردند و خدا هم میلیون‌ها قلب را به امام حسین علیه السلام داد.»

بیشتر کسانی که توی لندن دعای ندبه راه می‌انداختند واقعاً دنبال سربازی برای امام بودند. بعضی‌ها توی ایران روضه که می‌گیرند دنبال حل مشکلات شخصی‌شان هستند؛ اما آنجا روضه و دعای ندبه که راه می‌انداختند برای حاجت نمی‌آمدند؛ خودشان را مسئول می‌دانستند که توی مملکت غریب و توی مملکت انگلیس باید روضهٔ امام زمان بگیرند

آن موقع توی پیتزافروشی چند دختر همکارم بودند. بارها از من خواستند باهم به کلوب برویم. برویم خوش‌گذرانی؛ ولی من قبول نمی‌کردم. حالا هم که راننده تاکسی شده‌ام بارها شده که نیمه‌شب دختران مست و پاتیل سوار ماشینم شده‌اند. از من خواسته‌اند همراهم بیایند یا من همراهشان بروم؛ ولی این‌جور وقت‌ها امام حسین علیه السلام کمکم کرده، به یاد خدا و قیامت افتاده‌ام، به یاد عذاب الهی و توانسته‌ام جلوی خودم را بگیرم

آنجا بود که فهمیدم اگر ما مشکلی هم داریم، از خودمان است نه دین

هر چیزی که باارزش باشد آسان به دست نمی‌آید؛

فهمیدم تنهایی گاهی چه نعمت بزرگی است. چون کمی زودتر از همه‌جا ناامید می‌شوی و دستت را بلند می‌کنی و می‌گویی خدا.

شیطان با کسی که در مسیر غلط قرار گرفته کاری ندارد.

حجاب یعنی خود را به نمایش‌نگذاشتن. حجاب یعنی کار را فقط برای خدا انجام می‌دهم و لاغیر. اینکه در حجاب، اجباری نیست شاید به همین معنی باشد. حجاب یک درجهٔ معنوی است و یکی از زیبایی‌های دین تا نشان دهید که برای خدا یک بنده‌اید.

زنی که خود و جذابیت‌های جنسی‌اش را می‌پوشاند همانند یک نامهٔ سربسته است و فقط برای همسرش گشوده می‌شود. اعتقاد من این است که زیبایی و پوست بدن و... همگی زودگذرند و ما همه پیر می‌شویم. دنیا همین است دیگر. مهم این است که بیاموزیم روح شخص را دوست داشته باشیم و نه بدنش را.

اگر ما مشکلی هم داریم، از خودمان است نه دین؛ ولی اینجا چون همه‌چیز عریان است می‌بینی بعضی از مفاسد غلظتش خیلی بالاست. حالا نه اینکه ما در کشورمان فسادی نداشته باشیم. در کشورهای اسلامی هم اگر دنبالش باشی می‌توانی به چیزی که بخواهی برسی؛ اما باید بروی دنبالش. خیلی‌ها این را بد می‌دانند که توی کشور ما پنهانی می‌روند فلان کار را می‌کنند، ولی آنجا پنهان نیست. من بهشان می‌گویم اصلاً مسیر همین است: اینکه بستر برای رسیدن به فضائل اخلاقی آماده باشد و اشاعهٔ گناه و فسق و فجور نباید علنی باشد. آن کسی هم که پنهانی این کار را می‌کند، ان‌شاءالله که توبه می‌کند و خدا کمکش می‌کند که نرود دنبال این کارها