بریده‌هایی از کتاب موکب آمستردام

بخصوص در فنلاند که طول روزها کوتاه است. هفت‌ونیم اذان صبح است و سه‌ونیم ظهر، مغرب می‌شود.

روز عاشورا یک دسته توی لندن راه می‌افتد که خیلی عظیم و باشکوه است. کمی شبیه همین مراسم پیاده‌روی اربعین است. از منطقه‌ای که جزء شلوغ‌ترین خیابان‌های شهر است شروع می‌کنند و می‌روند تا وسط هاید پارک. بعد آنجا نذری می‌دهند: آب، غذا و حلوا. یک‌به‌یک اروپایی‌ها می‌ایستند و سؤال می‌کنند آقا چه خبر است؟ حسین کیست؟ داستان چیست؟ بچه‌های هیئت هم به زبان انگلیسی برایشان توضیح می‌دهند که امام حسین علیه السلام چنین عزیزی‌اند و چنین ماجرایی برایشان رخ داده. معمولاً می‌گویند ما نمی‌دانستیم یا چرا ما نمی‌دانیم این اتفاقات را. ما فقط از اسلام یک حضرت محمد صل الله علیه وآله می‌شناسیم و بعد، از حضرت محمد صل الله علیه وآله فقط موشک و جنگ و تروریست می‌شناسیم.

مگر طمع انسان حد و اندازه دارد؟ هرچقدر هم که بهش بدهی باز هم می‌خواهد.

حالا هم هر وقت مشکلات زندگی بهم فشار می‌آورد، می‌روم مسجد یا اگر روضه باشد می‌روم روضه. آنجا همهٔ مشکلاتم یادم می‌رود و فقط به امام حسین علیه السلام فکر می‌کنم.

الان بعد از شش‌هفت سال به حرفش رسیده‌ام که اگر واقعاً آدم شیر پاک خورده باشد و حبّ امام حسین علیه السلام در دلش باشد، کارش خراب نمی‌شود؛

زن‌ها مروارید هستند و مروارید در پوستهٔ خود زیباست. وقتی که پوسته‌اش را باز کنی، گرد و خاک می‌تواند روی مروارید بنشیند و به نظر من بهتر است زن‌ها هم همین‌جور باحجاب پاکیزه بمانند.

می‌گویند پدر و مادر روز قیامت به داد آدم نمی‌رسند، کسی به داد کسی نمی‌رسد غیر از ائمه علیهم السلام؛ من آنجا این حس را درک کردم.

ولی زنی که خود و جذابیت‌های جنسی‌اش را می‌پوشاند همانند یک نامهٔ سربسته است و فقط برای همسرش گشوده می‌شود.

ولی همین‌که مسلمان می‌شوید القائات و وسوسه‌هایش شروع می‌شود. این وسوسه‌ها قبل از این وجود نداشتند؛ چون شیطان با کسی که در مسیر غلط قرار گرفته کاری ندارد.

خیلی از این مردم سرگردان‌اند. دلشان می‌خواهد به یک جایی وصل شوند؛ ولی جای درستی را نمی‌شناسند.

مشکل بزرگ شیعیان در اروپا این است که تبلیغات کافی ندارند. اهل تسنن و وهابیت در اروپا تبلیغات خیلی گسترده‌ای دارند. واقعاً پول خرج می‌کنند.

فکر می‌کردند حالا اروپا بهشت است. خانه و زندگی، پول، گشت‌وگذار و همه‌چیز آماده است؛ ولی من از وقتی رسیدم لندن تا الآن روزی سیزده‌چهارده ساعت دارم کار می‌کنم؛

مهم‌ترین تفاوتی که زیارت اربعین با وقت‌های دیگر دارد هدفمند بودنش است. یک جریانی دارد مردم را یک جایی می‌برد که شبیه هیچ جای دیگر نیست.

به نظر من آن آسیب‌ها دقیقاً مال همان جاهایی است که به نظر دین عمل نکردیم و خواستیم از غربی‌ها تقلید کنیم،

از آن‌طرف توی آن ده سال با لایه‌های عمیق‌تر جامعهٔ غرب آشنا شده بودم؛ لایه‌هایی که توی نگاه‌های اول و ماه‌های اول چندان به چشم نمی‌آید. من هر روز و هر شب الکلی‌هایی را می‌دیدم که افتاده بودند توی جوی آب. ولگردهایی که تا کمر توی سطل زباله بودند؛ یعنی می‌دیدم که غرب هم آسیب‌های بسیاری دارد

بچه‌ها کاملاً برای خودشان آزاد و رهایند. نوجوان آن‌طوری که دوست دارد می‌گردد؛ چه پدر و مادرش خوششان بیاید یا نه. آزادی‌ها بیشتر است و متأسفانه بعضی از قوانین به شکلی افراطی از فرزندان حمایت می‌کنند. پدر و مادر اجازه ندارند فرزندشان را محدود کنند. آن چیزی که برای خودم جدید بود همین آزادی داخل هلند بود. چون در هلند نه‌تنها فقط آزاد نیستند؛ بلکه تشویق می‌شوند به اینکه بیشتر هوس و تمایلات جسمانی‌شان را در نظر بگیرند. به بهانه‌های مختلف به جوان‌ها و نوجوان‌ها توصیه می‌کنند که باید با جنس مخالف خودشان ارتباط داشته باشند

مالزیایی‌ها ممکن است در خیلی زمینه‌های دینی چندان تقیّدی به احکام دینی نداشته باشند؛ یعنی مثلاً در خوردوخوراک خیلی مراعات گوشت حلال و حرام یا مشروب را نمی‌کنند؛ ولی ظاهر اسلام را خیلی رعایت می‌کنند؛ یعنی از لحاظ حجاب و روابط زن و مرد خیلی برایشان مهم است که حتماً مراعات کنند. فضای اجتماعی‌شان هم بسته است. برای اینکه اسلام باهم متحدشان کرده، برایشان یک جنبهٔ نمادین دارد و یک‌جورهایی دینشان وراثتی است؛ اما هلند این‌طور نیست. هرکس هرمدلی که دوست دارد می‌گردد.

گفت: «الان هدفتان چیست؟» گفتیم: «هدف همین پنج‌تا شعاری است که به آن باور داریم: امنیت جهانی، صلح جهانی، وحدت جهانی، نظام‌سازی جهانی و عدالت جهانی.» گفت: «اسم کارتان چیست؟» گفتیم: «درد مشترک.»

هلندی‌ها اصلاً هنری هستند و در طول سال خیلی نمایشگاه می‌روند. از قدیم این‌طوری بوده‌اند و کلاً به زبان هنر آشنا هستند. توی زمینه‌های مختلف هم از زبان هنر استفاده می‌کنند: زمینه‌های سیاسی، اجتماعی و مسائل فرهنگی.

طرف کلی پول دارد با ماشین خوب و همهٔ امکانات؛ اما نمی‌داند پدرش کیست؟!