بریده‌هایی از کتاب معرفت نفس (جلد اول)

پست‌تر از هر میکروبی، کسی است که عقل دارد و تعقّل ندارد و فکر دارد و تفکّر ندارد.

در میان فلاسفه، این قول مشهور است که پروردگار عالم قبل از خلقت جسم انسان، روح او را در چندین هزار سال قبل خلق کرده است و همهٔ این ارواح نزد خدا موجود بوده است و بعد به مرور زمان، این ارواح، وارد بدن‌ها شده است.

داعش، زائیدهٔ همان سقیفهٔ بنی‌ساعده است.

همینطور که خدا ما را دوست دارد و از هفتاد پدر مهربان، مهربانتر است و مهربانی بالاتر از خدا نداریم، اگر ما دل داشته باشیم، تا سر حدّ عشق خدا را دوست داریم. لذا وقتی تا سر حدّ عشق خدا را دوست داشته باشیم، آنگاه گناه در زندگی ما نیست، نافرمانی از خدا در زندگی ما نیست و ما به طور ناخودآگاه گناه نمی‌کنیم

خدا همه چیز برای ما فراهم کرده است که از «عدم» به «وجود» و از «وجود» برسیم به آنجا که «شبیه» خدا شویم: «عَبْدی اطْعِنی حَتّی اجْعَلُک مثلی اقُولُ لِشَی‌ءٍ کنْ فَیکون تَقُولُ لِلشَّی‌ء کنْ فَیکون» بنده‌ام! متابعت کن و آنچه می‌گویم بشنو و تشخیص هدف بده که برای چه خلق شدی و بعد از تشخیص هدف، شناخت وظیفه و عمل کردن به وظیفه داشته باش و آنگاه به مقام عبودیت می‌رسی و وقتی به مقام عبودیت رسیدی، آنگاه می‌توانی هرکاری که من می‌کنم، تو هم بکنی.

اگر آدم عقل نداشته باشد، ولی تمام دنیا از آنِ او باشد، آنگاه تمام دنیا موجب می‌شود که این جهنّمی شود. در مقابل، اگر آدم عقل داشته باشد و هیچ نداشته باشد، همان عقل او را بهشتی می‌کند.

همه‌جا محضر خداست و ما در محضر خدائیم و ادب حضور باید مراعات شود

رفیق بد خیلی از ابلیس بدتر است

لذا اگر از شما بپرسند قرآن چیست، باید بگویید کارخانهٔ آدم‌سازی است.

این روایت را هم سنّی و هم شیعه نقل کرده است. امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند اگر کسی خود را بشناسد، عالم را شناخته است: «وَ تَحْسَبُ أَنَّک جِرْمٌ صَغِیرٌ وَ فِیک انْطَوَی الْعَالَمُ الْأَکبَر» خود را بشناس، آنگاه عالم را می‌شناسی و عالم در تو نهفته است.