بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

فلسفهٔ استفاده از فناوری این است که با آن زمان‌تان در فضای مجازی را روی تعداد کمی فعالیتِ به‌دقت‌انتخاب‌شده و محدود متمرکز کنید؛ فعالیت‌هایی که کاملاً از چیزهایی که برای شما ارزشمندند پشتیبانی می‌کنند و باعث می‌شوند با رضایتِ تمام بقیهٔ چیزها را کنار بگذارید.

برای به‌دست‌گرفتنِ دوبارهٔ کنترل اوضاع، نباید به چندین راه‌حل ساده اکتفا کنیم، بلکه باید ارتباط‌مان با فناوری را از ابتدا و با استفاده از ارزش‌های عمیقِ درونی‌مان پایه‌گذاری کنیم.

ما درواقع وارد مسابقهٔ تسلیحاتیِ نابرابری شده‌ایم که در آن فناوری‌های جدید به استقلال فردی‌مان تجاوز می‌کنند و با دقتِ هرچه بیش‌تر به شکار نقاط ضعف دیرینهٔ مغزِ ما می‌پردازند و ما همچنان به‌طرز ساده‌انگارانه‌ای خیال می‌کنیم فقط مشغول وررفتن با موهبت‌های رسیده از جانب خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستیم.

شرکت‌های فناوری این حجم از سرمایه‌گذاری‌های عظیم برای ایجادِ امکانِ تگ‌کردنِ افراد به‌صورت خودکار را به‌دلیل کاربردی‌بودنِ آن در فضای مجازی ایجاد نکرده‌اند. هدف اصلیِ آن‌ها بیش‌ترکردنِ جنبه‌های کسبِ تأییدِ اجتماعیِ اعتیادآور برای کسانی‌ست که از نرم‌افزارهاشان استفاده می‌کنند.

صنعت فناوری در استثمار غریزهٔ نیاز به تأیید بشر، تبحر بسیاری پیدا کرده.

«سرمایه‌دارهای بانفوذِ سازندهٔ ابزارهای ارتباط‌جمعی دیگه نباید تظاهر کنن خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستن که واسه ساختنِ دنیای بهتر تلاش می‌کنن. باید اعتراف کنن که درست مثل تنباکوکارهای تی‌شرت‌پوشی‌ان که دارن یه محصول اعتیادآور رو به بچه‌ها می‌فروشن. اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»

این گوشیِ هوشمند به شرکت‌هایی مثل گوگل و فیس‌بوک کمک کرد موانعی را که سر راه توجه و تمرکزِ دست‌نخوردهٔ آدم‌ها باقی مانده بود، از سر راه بردارند و آن‌را غارت کنند؛ و درنتیجه ثروتمند شوند.

برای این‌که یک فناوریِ اختیاری را در انتهای دورهٔ پاکسازیِ دیجیتال به زندگی‌تان بازگردانید، این فناوری باید: ۱. در خدمت چیزی باشد که برای شما عمیقاً ارزشمند است. (ارائهٔ بعضی از مزایا کافی نیست) ۲. بهترین راهِ استفاده از فناوری برای رسیدن به این ارزش باشد. (اگر این بهترین نیست، آن‌را با چیزِ بهتری جایگزین کنید) ۳. نقش آن در زندگیِ شما با روش عملیاتیِ استانداردی محدود شده باشد که مشخص می‌کند چه زمانی و چگونه از آن استفاده می‌کنید.

«گفت‌وگو درک و فهم را قوی می‌کند اما خلوتْ مکتبِ نبوغ است.»

«همهٔ مشکلات بشریت، از ناتوانیِ انسان در آرام‌نشستنِ‌به‌تنهایی در یک اتاق سرچشمه می‌گیرد.»

کاهش نقش ابزارهای دیجیتالی در زندگی زمانی بیش‌تر می‌شود که جایگزین‌های باکیفیتی برای عوامل حواس‌پرت‌کن و جذابِ فناوری‌های جدید ارائه دهید

صل سوم: استفادهٔ درست و آگاهانه از فناوری، رضایت‌بخش است مینیمالیست‌های دیجیتال از پایبندی‌شان به استفادهٔ آگاهانه و ارادی از امکانات و فناوری‌های فضای مجازی احساس رضایت می‌کنند. منشأ این احساس رضایت تصمیم‌های دقیقی‌ست که به زندگیِ آن‌ها معنای بسیار می‌بخشد.

«در این جهانِ به‌شدت درهم‌پیچیدهٔ آنلاین، هر لحظهٔ تنها، به‌خودیِ‌خود عاری از زندگی‌ست.»

«سرمایه‌دارهای بانفوذِ سازندهٔ ابزارهای ارتباط‌جمعی دیگه نباید تظاهر کنن خدایانِ خنگ و بی‌آزارِ فناوری هستن که واسه ساختنِ دنیای بهتر تلاش می‌کنن. باید اعتراف کنن که درست مثل تنباکوکارهای تی‌شرت‌پوشی‌ان که دارن یه محصول اعتیادآور رو به بچه‌ها می‌فروشن. اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»

جوان‌ها نگرانِ این هستند که نکند حتا با قطع ارتباط موقت، چیز باارزشی را از دست بدهند.

«شبکه‌های اجتماعی به چیزی تبدیل شده‌ن که ما نمی‌تونیم بدون وجودشون زندگی کنیم و این داره دیوونه‌مون می‌کنه!»

اگر اجازهٔ ورود افکارِ دیگران را به ذهن‌تان بدهید، خلوت می‌تواند در آرام‌ترین مکان‌ها هم از بین برود

"مینیمالیسمِ دیجیتال" می‌گذارم؛ فلسفه‌ای که معتقد است هرچه کم‌تر از فضای مجازی استفاده کنید، موفقیت، بهره و لذت‌تان از زندگی بیش‌تر خواهد بود.

آدم‌ها به فیس‌بوک ملحق شدند تا با دوست‌هاشان در سراسر جهان در ارتباط باشند اما نتیجه این شد که دیگر نمی‌توانستند بدون چشم‌برداشتن از صفحهٔ گوشی‌شان، با دوستی که آن‌طرفِ میز ـ درست روبه‌روشان ـ نشسته بود، مکالمه‌ای چنددقیقه‌ای برقرار کنند.

درسِ دومِ تفریح: از مهارت‌ها برای تولید چیزهای ارزشمند در دنیای فیزیکی استفاده کنید.