بریده‌هایی از کتاب مینیمالیسم دیجیتال

گزینشِ فناوریِ مینیمالیستی برای این‌که یک فناوریِ اختیاری را در انتهای دورهٔ پاکسازیِ دیجیتال به زندگی‌تان بازگردانید، این فناوری باید: ۱. در خدمت چیزی باشد که برای شما عمیقاً ارزشمند است. (ارائهٔ بعضی از مزایا کافی نیست) ۲. بهترین راهِ استفاده از فناوری برای رسیدن به این ارزش باشد. (اگر این بهترین نیست، آن‌را با چیزِ بهتری جایگزین کنید) ۳. نقش آن در زندگیِ شما با روش عملیاتیِ استانداردی محدود شده باشد که مشخص می‌کند چه زمانی و چگونه از آن استفاده می‌کنید.

لابد شنیدین که می‌گن "فناوری به‌خویِ‌خود بد نیست و خنثی‌ست. این ماییم که از اون استفادهٔ نادرست می‌کنیم" ولی این موضوع حقیقت نداره...»

مردم به‌دلیل تنبلی و بی‌هدف‌بودن‌شان نیست که تسلیم صفحه‌نمایش گوشی‌هاشان می‌شوند، بلکه بیلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری شده تا آدم‌ها به دام فضای مجازی بیفتند و هیچ راه گریزی از آن نداشته باشند.

هزینهٔ هر چیز، میزانِ زمانی‌ست که من اسمش را "عمر" می‌گذارم؛ چیزی‌که باید آن‌را فوراً یا در طولانی‌مدت با چیزی‌که می‌خواهید معاوضه کنید.»

«گفت‌وگوی رودررو، انسانی‌ترین و انسان‌سازترین کاری‌ست که انجام می‌دهیم. وقتی واقعاً با دیگران رودررو شویم، یاد می‌گیریم که گوش کنیم. این‌جاست که تواناییِ همدلی در ما ایجاد می‌شود. این‌جاست که ما لذتِ شنیده‌شدن و درک‌شدن را تجربه می‌کنیم.»

من بدون پیاده‌روی احساس می‌کنم گم شده‌ام، چون این یکی از بهترین منابعِ خلوتِ من است.

خلوت شما را وادار می‌کند که از واکنش‌نشان‌دادن به اطلاعاتِ ایجادشده توسط دیگران عبور کنید و به جای آن فقط روی افکار و تجربیات خودتان تمرکز کنید؛ حالا هر جا که هستید

یک برنامهٔ فصلیِ خوب شامل دو نوع محتواست: هدف‌ها و عادت‌ها؛ چیزهایی که قرار است در فصل آینده به آن‌ها پایبند باشید. هدف‌ها چیزهایی هستند که امیدوارید به آن‌ها برسید و در کنارشان استراتژیِ چگونه‌رسیدن را توضیح دهید. عادت‌ها هم قوانین رفتاری‌ای هستند که امیدوارید در طول این فصل به آن‌ها پایبند باشید.

وقتی بحث سر فناوری‌های جدید باشد، قطعاً داشتنِ چیزهای کم‌تر، به‌معنی داراییِ بیش‌تر است.

منافع واقعی زمانی آشکار می‌شوند که کشف کنید چطور می‌توانید از هر ابزاری به بهترین نحو استفاده کنید.

چرا باید ساعت‌های طولانی توی مزرعه سخت کار کنید تا با آن یک گاریِ جدید بخرید؟ ثورو می‌گوید درست است که پیاده‌به‌شهررفتن از سوارِ‌گاری‌شدن زمان بیش‌تری می‌بَرَد اما این زمان هرگز از ساعت‌های طولانی‌ای که صرف کار برای خرید آن گاری می‌شود، بیش‌تر نخواهد بود.

"باید با دقت همه‌چیز را سبک‌سنگین کنید و بعد از خودتان بپرسید چه چیزی به دست می‌آورم و درعوض چه چیزی از دست می‌دهم."»

این قانون را برای خودش تعیین کرد که فقط حق دارد از طریق کامپیوتر شخصی‌اش وارد حساب کاربری‌اش شود نه از طریق گوشی همراهش.

«گفت‌وگوی رودررو، انسانی‌ترین و انسان‌سازترین کاری‌ست که انجام می‌دهیم. وقتی واقعاً با دیگران رودررو شویم، یاد می‌گیریم که گوش کنیم. این‌جاست که تواناییِ همدلی در ما ایجاد می‌شود. این‌جاست که ما لذتِ شنیده‌شدن و درک‌شدن را تجربه می‌کنیم.»

اعلانِ فیس‌بوک اوایل آبی بود تا با بقیهٔ طراحیِ فیس‌بوک هماهنگ باشد. اما هیچ‌کس از آن استفاده نمی‌کرد تا این‌که رنگ آن‌را به قرمز (رنگ هشدار) تغییر دادند. استفاده از آن به‌طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد.

آلتر در ادامه توضیح می‌دهد هر بار که شخصی مطلبی را در یکی از این صفحات منتشر می‌کند، درواقع مشغول قمارکردن است. آیا لایک (بازتوییت) خواهد گرفت یا بدون بازخورد رها خواهد شد؟ در حالت اول ـ چنان‌چه یکی از مهندسان فیس‌بوک از آن تعبیر می‌کند ـ شخص دچار حسِ شادی و سرخوشیِ کاذب می‌شود و در حالت دوم احساس ناخوشایندی به او دست می‌دهد. در هر دو حالت به‌سختی می‌توان نتیجه را پیش‌بینی کرد. این تأثیر براساس اصول روان‌شناسیِ اعتیاد، کلِ عملِ پُست‌گذاشتن و چک‌کردنِ گوشی را به فعالیتی به‌شدت خوشایند تبدیل می‌کند.

لابد شنیدین که می‌گن "فناوری به‌خویِ‌خود بد نیست و خنثی‌ست. این ماییم که از اون استفادهٔ نادرست می‌کنیم" ولی این موضوع حقیقت نداره...»

اگه بخوایم با خودمون صادق باشیم، باید بگم چک‌کردن تعداد "لایک"ها شده شکلِ امروزیِ سیگارکشیدن.»

انگار پای‌مان لیز خورده، عقب‌عقب رفته‌ایم و توی دامِ این زندگیِ آنلاین افتاده‌ایم؛ چیزی‌که جزو برنامه نبود.

مینیمالیست‌های دیجیتال نگرانِ ازدست‌دادنِ چیزهای کوچک و کم‌اهمیت نیستند، بلکه بیش‌ترین نگرانی‌شان ازدست‌دادنِ چیزهای بزرگی‌ست که همین حالا هم مطمئن هستند عاملِ روبه‌راه‌شدنِ هر زندگی‌ای‌ست.