بریده‌هایی از کتاب دفتر روشنایی

بایزید بسطامی در یک خانواده زردشتی بسطام که تازه به اسلام گراییده بودند متولّد شد و جز در موارد اندک، همه عمر در بسطام زیست و در همین شهر درگذشت و خاکجای او، از همان روزگارِ وفاتش، همواره زیارتگاهِ اهل حال بوده و هم‌اکنون نیز هست.

با او، به او، بی‌خویش، نجوا کردم اگر این صف‌آرایی حروف اضافه و ضمیرها نبود ناگزیر بود که این سخن را در حجمی چندین برابرِ این حجم بگوید و این رسانگی و بلاغتِ تازه و بدیع را هم نداشته باشد،

۱) تجربه عرفانی، مثل هر تجربه ذوقی و جمال‌شناسانه و هنریی، امری است شخصی. ۲) تجربه عرفانی، مثل هر تجربه ذوقی و هنریی، غیرقابل انتقال به دیگری است. ۳) تجربه عرفانی، مثل هر تجربه جمال‌شناسانه‌ای، غیرقابل تکرار است.

«معرفت در ذات حق جهل است، و علم در حقیقتِ معرفت جنایت. و اشارت از سوی اشارت‌کننده شرک است در اشارت.»