بریده‌هایی از کتاب فقر احمق می کند

کمیابی، به هر شکلی که باشد، همیشه به قرض‌گرفتن ختم می‌شود.

کسانی که دچار کمیابی می‌شوند نه‌فقط الان که معمولاً بعداً نیز دچار آن خواهند بود.

چرا در مواجهه با موقعیت‌های کمیابی اقدام به گرفتن قرض می‌کنیم؟ دلیلش تونل‌زنی است. و زمانی‌که قرض می‌گیریم چاله‌ای عمیق‌تر برای آینده‌مان حفر می‌کنیم. کمیابیِ امروز کمیابی بیشتر فردا را در پی دارد.

قرض شانه به شانهٔ کمیابی راه می‌رود.

در نبرد بی‌پایان برای یافتن الزامات اولیهٔ زندگی، هیچ دورنمای امیدبخشی وجود ندارد که مشوق نگاه به آینده باشد، همه چیز بر ضد تلاش است. جیکوب ریس، نیم دیگر چطور زندگی می‌کنند

کمیابی چنین کاری را با پردازندهٔ ذهنی ما انجام می‌دهد. کمیابی با پرکردن ذهن از دیگر فرایندها، «ذهن» کمتری را برای فعالیتِ پیش رو باقی می‌گذارد.

کمیابی، با کشیدن ما به داخل تونل، پهنای باند ما را در تنگنا قرار داده و در نتیجه مانع بروز بنیادی‌ترین ظرفیت‌های ما می‌شود.

کمیابی، با کشیدن ما به داخل تونل، پهنای باند ما را در تنگنا قرار داده و در نتیجه مانع بروز بنیادی‌ترین ظرفیت‌های ما می‌شود.

کمیابی باعث می‌شود نتوانیم روی چیزهای دیگر تمرکز کنیم. زیرا کمیابی توجه ما را تسخیر می‌کند و تمرکز بر آن غیرارادی است.

کمیابی باعث می‌شود نتوانیم روی چیزهای دیگر تمرکز کنیم. زیرا کمیابی توجه ما را تسخیر می‌کند و تمرکز بر آن غیرارادی است.