بریده‌هایی از کتاب گریه‌های امپراتور

بارم که روی شانه عالم زیادی‌ام

یک روز دو دلباخته بودیم من و تو! اکنون تو ز من دلزده‌ای! من ز تو دلتنگ

در سجده توبه کردم و پایان گرفت کار تا گفتم السلام علیکم... شروع شد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد جانشین تو در این سینه خداوند نشد

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی و دِلم ثانیه‌ای بند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!

چای می‌نوشم که با غفلت فراموشت کنم چای می‌نوشم ولی از اشک، فنجان پر شده‌ست

راحت بخواب ای شهر! آن دیوانه مرده‌ست

شادم تصور می‌کنی وقتی ندانی لبخندهای شادی و غم فرق دارند برعکس می‌گردم طواف خانه‌ات را دیوانه‌ها آدم به آدم فرق دارند من با یقین کافر، جهان با شک مسلمان با این حساب اهل جهنم فرق دارند

درخت، فصل خزان هم درخت می‌ماند تو » پیش فصل«بهاری نه اینکه پاییزی