بریده‌هایی از کتاب کوری

آنچنانکه ما در کتابها هم خوانده‌ایم و یا با تجربه شخصی خودمان، می‌دانیم که کسانی که عادت دارند و یا مجبورند صبح زود بیدار شوند، تحمل نمی‌کنند که دیگران بعد از آنها هنوز در خواب خوش باشند

این عجیب است که عده‌ای تا این اندازه می‌توانند از خود فارغ باشند و این چیز تازه‌ای نیست

در سرزمین کورها، یک‌چشم پادشاه است.

همیشه، کم یا زیاد، جنگیدن یک‌نوع کوری است!

«شاید تنها در دنیای کورها هرچیز به‌شکل واقعی خودش وجود دارد.»

اما جهان به‌شکلی است که برای رسیدن به هدف، نیاز داریم که گاهی بر تن حقیقت لباس دروغ بپوشانیم.

«اگر نمی‌توانیم همچون آدمهای دیگر زندگی کنیم، دست‌کم سعی کنیم تا مثل حیوانات زندگی نکنیم.»

«همه ما آنچنان از مرگ می‌ترسیم که دایم سعی داریم گناه مرده‌ها را ببخشیم، گویی می‌خواهیم جلوجلو دیگران هم وقتی نوبت مرگ ما شد، از گناهان ما بگذرند.»

از همه کورتر کسی است که نمی‌خواهد ببیند.

«ممکن است که آدم از ترس هم کور شود.»