بریده‌هایی از کتاب کوری

«دیروز می‌دیدیم، امروز نمی‌بینیم و فردا باز هم خواهیم دید.»

حتی در بیچارگیهای همگانی هم همیشه تعدادی از مردم نسبت به دیگران وضع بدتری دارند.

پسربچه لوچ گفت: «من هم پیش شما می‌مانم.» اما نگفت که مگر اینکه مادرم پیدا شود. این شرط را به‌زبان نیاورد. رفتار او عجیب بود و یا شاید چندان هم عجیب نبود؛ زیرا آدمهای جوان به‌سرعت می‌توانند خود را با شرایط مطابقت دهند؛ آنها تمام زندگی را پیش‌روی خود دارند

ـ همیشه، کم یا زیاد، جنگیدن یک‌نوع کوری است!