بریده‌هایی از کتاب هنر نه گفتن

در واقع، بهترین راه برای کمک به دیگران در بلندمدت این است که مطمئن شوید ابتدا نیازهای خودتان برآورده می‌شوند. به عبارتی دیگر، مطمئن شوید توجه به خود در اولویت توجه به دیگران قرار دارد.

اگر زندگی‌تان را اولویت‌بندی نکنید، شخص دیگری این کار را می‌کند. گِرک مک‌کیان

شما می‌توانید با کلیک بر روی نوشتهٔ زیر و ملحق شدن به لیست نامه‌های من، بلافاصله به این نوشته دست یابید: http://artofproductivty.com/free-gift/ من در صفحات بعدی این کتاب به شما خواهم آموخت که چگونه می‌توانید با اعتماد به نفس و بدون احساس گناه، "نه" بگویید. در طول خواندن این کتاب، جرأت و جسارتی را در خود پرورش می‌دهید که نیاز دارید هنگام نه گفتن درخواستی که هم‌سو با اهداف، نیازها و عقایدتان نیست آن‌را به کار گیرید.

جسور بودن یعنی داشتن اعتماد به نفسی که با آن می‌توانیم نیازها و خواست‌های‌مان را ابراز کنیم و به دنبال اهداف‌مان باشیم؛ حتی اگر در شرایط مخالفی قرار داشته باشیم. جسور بودن یعنی به دیگران بگویید موضع‌تان چیست و یعنی این‌که جایی برای سردرگمی وجود ندارد. جسارت یعنی ابراز دیدگاه و نظرات و عدم وجود این احساس که نیاز به تأیید یا تصدیق دیگران دارید.

هنگامی که درخواست دیگران را می‌پذیرید و اولویت‌های آن‌ها را به اولویت‌های خود ترجیح می‌دهید، منابع ارزشمندی همچون زمان را از کنترل خود خارج می‌کنید

اما مشخص کردن حد و مرزهایِ شما ارزشمند است. نه تنها می‌توانید سطح فشار روحی‌تان را مدیریت کنید بلکه بیش از حد دچار تنش نمی‌شوید.

وظیفهٔ شما این نیست که از درخواست‌کننده دلجویی کنید. علاوه بر این، رد کردن اولویت‌های او برای انجام اولویت‌های خودتان از شما آدم غیر معقولی نمی‌سازد. این کار موجب می‌شود به علایق و مسئولیت‌های‌تان توجه کنید و تشویق‌تان می‌کند تا با عقل و درایت، محدودیت‌های‌تان را مدیریت کنید.

جسور بودن یعنی داشتن اعتماد به نفسی که با آن می‌توانیم نیازها و خواست‌های‌مان را ابراز کنیم و به دنبال اهداف‌مان باشیم؛ حتی اگر در شرایط مخالفی قرار داشته باشیم. جسور بودن یعنی به دیگران بگویید موضع‌تان چیست و یعنی این‌که جایی برای سردرگمی وجود ندارد.

برای این که بتوانید کارهای معوقه را انجام دهید، برای خود برنامه‌های روزانه بریزید، وقت‌تان به بطالت نگذرانید و تمرکز زیادی را در خود پرورش دهید

با گذشت زمان و ممارست، متوجه خواهید شد که جسورتر شده‌اید. هنگامی که یاد می‌گیرید به اعتقادات خود تکیه کنید، نه گفتن برای‌تان آسان‌تر می‌شود. و به عنوان پاداش، متوجه خواهید شد که دوستان، اعضای خانواده، همکاران و همسایگان به زمان و تصمیمات شما احترام بیش‌تری می‌گذارند.

نه گفتنی که با رضایت باشد، مانند استفاده از یکی از عضلات بدن است. برای این که عضله‌ای قوی شود باید از آن استفاده کنید.

ما دوست داریم فکر کنیم که برای انجام اکثر درخواست‌ها به تلاش کمی نیاز داریم. اما این مطلب غالباً نادرست است. مثلاً انجام درخواستی که قرار است "چند دقیقه‌ای" وقت‌مان را بگیرد، نیم ساعت طول می‌کشد. یا کاری که قرار است یک ساعت وقت صرف آن کنیم، نصف روز درگیرش می‌شویم.

وقتی با بیان جملاتی که مفهوم "انجام ندادن" دارند، در مقابل وسوسه‌های‌تان مقاومت می‌کنید، سازندهٔ زندگی‌یی می‌شوید که بر پایهٔ اهداف سالمی استوار است.

فراگیری نه گفتن در چنین شرایط "کم خطری" به شما اجازه می‌دهد به تدریج و آهسته اعتماد به نفس‌تان را بسازید. هنگامی که اعتماد به نفس‌تان بالاتر می‌رود، می‌توانید آگاهانه در شرایط پر "خطرتر" عمل کنید. این روش اجازه می‌دهد که این عادت در ذهن‌تان جای گیرد. هر چه رضایت و ایمان بیش‌تری نسبت به عقایدتان پیدا کنید، راحت‌تر می‌توانید به دیگران نه بگویید؛ حتی اگر عصبانی شوند، سماجت به خرج دهند یا از راهکارهای احساسی وارد عمل شوند.

کارکنان فروشگاهها به "نه" شنیدن عادت دارند. هر روز صدها "نه" می‌شنوند. اگر پاسخ منفی بدهید، از شنیدن این "نه"ها ناراحت یا عصبانی نمی‌شوند. در ضمن، اگر جسارت بیش‌تری به خودتان بدهید، می‌توانید از این آموزش رایگان استفاده کنید!

چگونه کار را با "نه"های ساده شروع کنید؟ وقتی در فروشگاه هستید، موقعیت‌های مختلف را در نظر بگیرید. به عنوان مثال، ممکن است یکی از فروشندگان از شما بخواهد کارت اعتباری فروشگاه را بخرید و ۱۵ درصد پس‌انداز کنید. حتی اگر وسوسه شدید، مؤدبانه درخواستش را رد کنید.

یکی از بزرگ‌ترین موانع مردم شادکن‌ها این است که نسبت به احساس و واکنش دیگران احساس مسئولیت می‌کنند. آن‌ها می‌هراسند که "نه گفتن‌شان" موجب ناراحتی و عصبانیت درخواست‌کننده شود. این ترس آن‌ها را وا می‌دارد که مدام اولویت‌های دیگران را به اولویت‌های خود ترجیح دهند.

ترک عادت مردم شادکنی بسیار دشوار است. اما علی‌رغم این که تا چه حد این عادت با روح و روان‌تان عجین شده، کاری ممکن است.

سازگاری همیشه ممکن نیست. مردم دارای عقاید، نیازها و تمایلات متفاوتی هستند. اصطکاک، اجتناب‌ناپذیر است. دوم این که به یاد داشته باشید کشمکش لزوماً بد نیست. فقط نشان‌دهندهٔ نقطه نظرات ضد و نقیض است. این که چگونه فردی به کشمکش عکس‌العمل نشان می‌دهد (با رفتاری آرام یا با عصبانیت) مقوله‌ای کاملاً متفاوت است. سوم این‌که، نه گفتن را به تدریج آغاز کنید. این کار را در شرایطی آغاز کنید که احتمال می‌دهید کشمکشی به وجود نمی‌آید. مثلاً به فروشندهٔ یک لباس‌فروشی بگویید نمی‌خواهید یک لباس را بخرید.

زورگوهای احساسی می‌دانند چه کار می‌کنند. آن‌ها می‌دانند دیگران را تحت سلطه درمی‌آورند. آن‌ها متوجه هستند که با قربانیان‌شان گستاخانه و غیرمنصفانه برخورد می‌کنند. به خاطر سپردن این نکته مهم است. چرا؟ زیرا به شما آزادی می‌دهد تا در برابر این زورگویی بایستید و پیامدهایش را در نظر بگیرید.