بریده‌هایی از کتاب هنر نه گفتن

مادامی که با مهربانی و به طور صریح پاسخ می‌دهید، مسئول رنجشی نیستید که درخواست‌کننده در خود احساس می‌کند.

هرچه بیش‌تر نه بگویید، متوجه خواهید شد که این کار به شما آزادی می‌دهد تا زمان بیش‌تری را صرف دنبال کردن اهداف کارآمدتر کنید.

شما دیوانهٔ شاد کردن دیگران هستید، حتی اگر خودتان هم از این امر مطلع نباشید. به شدت مخالف کشمکش هستید و حاضرید هر کاری انجام دهید تا مانع این کار شوید. هنگامی که با خشم، رنجش، درماندگی یا ناراحتی دیگران روبرو می‌شوید، بلافاصله هر کاری را کنار می‌گذارید تا او را نجات دهید. نجات دیگران معمولاً مستلزم برآورده ساختن درخواست‌های آنان است.

نه گفتن برای‌تان مشکل بزرگی نیست و اغلب اوقات برخی از درخواست‌ها را که ضروری نیستند، رد می‌کنید. با این حال، بیش‌تر از تمایل‌تان به دیگران پاسخ مثبت می‌دهید.

اینک حقیقتی وجود دارد که حتماً هیجان‌زده‌تان می‌کند: اگر یاد بگیرید هدفمند و با متانت نه بگویید، قطعاً در نظر دوستان، اعضای خانواده و همکاران‌تان بهتر جلوه خواهید کرد. دیگر شما را به چشم یک پادری نگاه نمی‌کنند. بر عکس، احترام و اعتماد آن‌ها را به دست می‌آورید.

دفعهٔ بعد که به طور غریزی می‌خواهید به پیشنهاد، درخواست یا دعوتی پاسخ مثبت دهید، صبر کنید. لحظه‌ای به خود فرصت دهید تا در موردش فکر کنید. آیا دوست دارید پاسخ مثبت دهید چون احتمال زیادی وجود دارد که انجام آن کار به سود شما باشد؟ یا این که پاسخ مثبت‌تان فقط برای این است که می‌ترسید فرصتی را از دست بدهید؟

شما می‌توانید با کلیک بر روی نوشتهٔ زیر و ملحق شدن به لیست نامه‌های من، بلافاصله به این نوشته دست یابید: http://artofproductivty.com/free-gift/

هنگامی‌که نیازهای خودتان را در اولویت قرار می‌دهید، بعضی‌ها می‌کوشند تا شما را وادار کنند به کار آن‌ها بپردازید. آن‌ها حاضر نیستند جواب "نه" بشنوند. شما باید در چنین مواردی، جسور باشید.

غالباً مردم از چیزهایی که نباید برنجند، رنجیده خاطر می‌شوند. مثلاً از شنیدن کلمهٔ "نه" بعد از درخواست کمک رنجیده‌خاطر می‌شوند.

بزرگ‌ترین نبردهای روح ما سر و صدایی ندارند و فقط در گوشه‌ای از دل اتفاق می‌افتند. گاهی این نبرد چنان در سکوت رخ می‌دهد که دل از خونریزی این جنگ داخلی می‌میرد. و چهرهٔ فرد چنان مات و مبهوت به دنیای بیرون می‌نگرد که گویی اتفاقی رخ نداده است.

مادامی که درخواستی را با متانت و احترام رد می‌کنید، نباید خودتان را مسئول واکنش ضعیف درخواست‌کننده بدانید. شما مسئول ناراحتی و خشم آن فرد نیستید؛ حتی اگر بکوشد شما را متقاعد کند که چنین است. این احساسات ناشی از شرایطی است که خارج از کنترل شماست.

هیچ کدام از ما آن‌قدرها که تصورش را می‌کنیم زرنگ نیستیم! نتیجه این می‌شود که اعتبار و آبروی‌مان را به دلیل این کار به خطر می‌اندازیم.

فرض کنید همکاری از شما کمک می‌خواهد اما در همان لحظه خودتان از کارها و مسئولیت‌های‌تان از پای درآمده‌اید. به همین دلیل تقاضای همکارتان را رد می‌کنید. کاملاً واضح است که همکارتان از پاسخ منفی‌تان ناراحت می‌شود. اما آیا ناراحتی او واقعاً تقصیر شماست؟ یا این که همکارتان انتظارات غیرواقع‌بینانه و حتی غیرمنصفانه‌ای در ارتباط با توانایی و تمایل‌تان برای کمک دارد؟

اگر یاد بگیرید هدفمند و با متانت نه بگویید، قطعاً در نظر دوستان، اعضای خانواده و همکاران‌تان بهتر جلوه خواهید کرد. دیگر شما را به چشم یک پادری نگاه نمی‌کنند. بر عکس، احترام و اعتماد آن‌ها را به دست می‌آورید.

جسارت: ابتدا به حرف‌های طرف مقابل گوش می‌دهیم و پس از این‌که سخنانش تمام شد، عقیدهٔ مخالف‌مان را ابراز می‌کنیم. خشونت: حرف طرف مقابل را قطع می‌کنیم و برخلافش حرف می‌زنیم.

در برخی موارد، وسوسه‌هایی به جان‌مان می‌افتند که وقت، پول، نیرو و دیگر منابع ما را به مخاطره می‌اندازند. چنین وسوسه‌هایی معمولاً ما را از اهداف‌مان دور می‌کنند. مقاومت در مقابل چنین وسوسه‌هایی (به خصوص نه گفتن به خودمان)، راه حل دستیابی به زندگی‌یی سالم و پربار است.

بدون تردید، نه گفتن کار ساده‌ای نیست؛ به خصوص اگر با روحت عجین شده باشد و مهرطلب باشی. اما هر بار که این کار را انجام می‌دهی و بسیاری از اولویت‌ها را کنار می‌گذاری تا شاد کنی فرزندت را، دوستت را، همکارت را و هر آن که با او در ارتباط هستی، ذره‌ای از وجودت در تنهایی به جوش می‌آید و با تو گلاویز می‌شود و نمی‌دانی چرا، ولی تحلیل می‌روی، انرژی‌ات را از دست می‌دهی و در نهایت فکر می‌کنی باز هم یک قربانی شده‌ای. دیمون زاهاریادس در کتاب هنر نه گفتن راهکارهای جالبی را در اختیارمان قرار می‌دهد تا با کاربردشان بتوانیم واکنش‌های اکتسابی را که در طول زندگی در ذهن‌مان حک شده‌اند کنار بگذاریم و بدون احساس گناه و ملامت به انجام کاری که دوست نداریم یا وقتش را نداریم، نه بگوییم و خصیصهٔ مردم شاد کنی‌مان را رها کنیم. در این کتاب نویسنده به موارد زیر می‌پردازد که بسیار جالب و ارزشمند هستند:

ابراز عقاید در جمع: جسارت: در مباحثهٔ گروهی شرکت می‌کنیم. به دیگران اجازه می‌دهیم عقایدشان را ابراز کنند و ما هم با احترام عقایدمان را در موردشان می‌گوییم. خشونت: می‌کوشیم تا بحث گروهی را تحت سلطهٔ خود درآوریم. برخلاف دیگران حرف می‌زنیم و بدون توجه به احساسات‌شان، عقایدشان را سرکوب می‌کنیم.

جسارت: ابتدا به حرف‌های طرف مقابل گوش می‌دهیم و پس از این‌که سخنانش تمام شد، عقیدهٔ مخالف‌مان را ابراز می‌کنیم. خشونت: حرف طرف مقابل را قطع می‌کنیم و برخلافش حرف می‌زنیم.

جسارت یعنی این که موقعیت‌تان را با اعتماد به نفس کامل ابراز کنید.