بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف به هیچ نشمردن

به‌هرحال بزرگ‌ترین حقایق در زندگی معمولاً همان‌هایی هستند که شنیدن‌شان از همه ناخوشایندتر است.

ذهن آدم خصلت عجیب و نابکاری دارد که اگر به آن میدان بدهی ممکن است کاملاً دیوانه‌ات کند.

مسئله این است که این‌قدر به جِد گرفتنِ همه‌چیز برای سلامت روان مضر است. باعث می‌شود بیش‌ازاندازه به مسائل سطحی و کاذب بچسبی و زندگی‌ات را وقف دنبال کردن سرابی از خوشبختی و رضایت بکنی. کلید زندگی خوب این نیست که چیزهای بیش‌تری را به جد بگیری. برعکس: راهش این است که کم‌تر جدی بگیری. فقط چیزهایی را به جد بگیری که حقیقی، ضروری و مهم هستند.

آنچه من تا مدت‌ها متوجهش نبودم این بود که دلم نمی‌خواست زیاد بالا بروم. فقط دوست داشتم درمورد قله خیال‌پردازی کنم.

آن قدیم‌ها وقتی کسی اوقاتش گه‌مرغی می‌شد با خودش فکر می‌کرد «یا خدا امروز حالم بدجور گه‌مرغی است. اما خب لابد زندگی همین است دیگر. بروم به بیل زدنم برسم.» اما حالا؟ حالا اگر آدم حتی پنج دقیقه حالش بد باشد ۳۵۰ تصویر از آدم‌های کاملاً خوشبختی که دارند کیف دنیا را می‌کنند بر سرش آوار می‌شود.

بااین‌حال، به شکلی عجیب و معکوس، مرگ در حکم نوری است که سایهٔ همهٔ معناهای زندگی با آن سنجیده می‌شود.

وقتی همه‌چیز و همه‌کس را به جد می‌گیری ـ خیال می‌کنی همیشه سزاوار این هستی که در همه حال شاد و راحت باشی، خیال می‌کنی همیشه قرار است همه‌چیز دقیقاً آن‌طور باشد که تو می‌خواهی. اما چنین طرز فکری نوعی بیماری است که زنده‌زنده می‌خوردت. وقتی این‌طور فکر کنی، هر ناملایمتی را بی‌عدالتی، هر مشکلی را شکست، هر ناراحتی را توهینی شخصی، و هر مخالفتی را خیانت می‌بینی. آن‌وقت در جهنم کوچک خودت که به اندازهٔ کاسهٔ سرت است گیر می‌افتی

اگر گزینه‌ها و فرصت‌ها روی سر ما بریزند، گرفتار چیزی خواهیم شد که روان‌شناس‌ها به آن می‌گویند «پارادوکس انتخاب». اساساً ما هرچه گزینه‌های بیش‌تری در اختیار داشته باشیم، از انتخاب‌مان، هرچه باشد، کم‌تر راضی خواهیم بود چون از آن همه گزینهٔ دیگری که بالقوه داریم از دست می‌دهیم آگاهیم.

مشکل آدم‌هایی که چپ و راست همه چیز را به جد می‌گیرند این است که در زندگی چیز ارزشمندی ندارند که به‌جدگرفتن‌شان را وقف آن کنند.

برای خوشبخت بودن باید مسئله‌ای داشته باشیم که حلش کنیم. بنابراین خوشبختی نوعی عمل است، نوعی فعالیت است، نه چیزی که دودستی به تو تقدیم شود،