بریده‌هایی از کتاب کلیدر؛ جلد اول و دوم

آدم غریب اگر همکلام نداشته باشد دلش زود می‌گیرد.

چه حالی داشت، بلقیس؟ نگرانِ کدام‌سوی بود؟ چرا نمی‌خفت؟ خیال که برش کنده بود؟ یادِ کی؟ یادِ چی؟

عشق! ای عشق، جانم فدایت!

قلچماق و دلپاک و سر براه و دل به کار بود. مرد را همین بس

عشق مثل همین بادهای کویریست. مگر نیاید! وقتی آمد چشمها را کور می‌کند.

عشق، اگر چه می‌سوزاند، اما جلای جان نیز هست. لحظه‌ها را رنگین می‌کند. سرخ. خون را داغ می‌کند.

می‌دانی من آدمی نبودم که پیش هر کس رو بیندازم. اما امسال برای ما سال خوبی نیست.

عشق، اگر چه می‌سوزاند، اما جلای جان نیز هست.

من چیزهای زیادی نداشتم، اما یک چیز داشتم. همان یکی را هم دارند از من می‌گیرند. من عاشق بودم. من عاشق زنم بودم

پروردگارا، به تو می‌سپارمش! آخرین تسلّا و آخرین کلامی که توان به کسی گفت.