بریده‌هایی از کتاب شرح منازل هفتگانه‌ی سیروسلوک (مقدمه: سلوک معنوی در پرتو نور قرآن و عترت)

نقل کرده‌اند پیامبراکرم (ص)کفن و دفن جوانی را خودشان انجام دادند، مادر آن جوان گفت دیگر برای فرزندم گریه نمی‌کنم، زیرا به دستان پیامبر (ص)در قبر آرمیده است. رو به قبر فرزندش گفت: خوشا به حالت، مرگ برای تو آسان باشد و رفت. پیامبر اکرم (ص)روی قبر را پوشاندند و بعد به اطرافیان خود فرمودند: قبر چنان فشاری به او داد که استخوان‌های سینه‌اش درهم شکسته شد. به عبارت دیگر زیر منگنهٔ الهی له شد. اطرافیان گفتند: یا رسول الله آدم خوبی بود!؟ ایشان فرمودند: بله آدم خوبی بود، بهشتی هم هست. امّا زیاد حرف بیهوده می‌زد.

در دورهٔ آخرالزّمان چون مردان قاطعیت دینی ندارند، توسط زن و بچّهٔ خود جهنّمی می‌شوند. زیرا آنها طالب تشریفات و تجمّلات دنیوی هستند و مرد مجبور است از راه گناه تأمین نماید.

در میان تعقیبات نماز، تسبیحات حضرت زهرا (س)فضیلت بسیاری دارد. امام صادق (ع)می‌فرمایند: «تسبیح جدّه‌ام حضرت زهرا (س)بعد از نمازهای روزانه، نزد من از هزار رکعت نماز در هر روز برتر و محبوب‌تر است.»

اگر انسان در نظر بگیرد که شخصی بزرگ و والامقام، نامه‌ای به او نوشته و او را برای صحبت و گفتگو به منزل خود دعوت نموده است، از فرط خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجد و بعد از آن ملاقات نیز، نزد مردم افتخار می‌کند که من با فلان انسان بزرگ، صحبت کرده‌ام و ایشان هم به من ملاطفت نموده است. حال اگر آدمی باور کند که خدای متعال چنین نامه‌ای به او نوشته و او را به صحبت و مناجات با خودش دعوت کرده است، چقدر باید شائق چنین دیدار و مصاحبتی باشد؟

در نماز شب است که انسان توفیق راز و نیاز با خداوند تبارک و تعالی و نجوای عاشقانه با او را پیدا می‌کند و می‌تواند از جاذبه‌های عالم ملکوت برای سیر عرفانی خود استفاده نماید.

با خواندن دعای ابوحمزهٔ ثمالی، توجّه به معانی عبارات آن داشته باشد و بفهمد چه جملاتی بر زبان می‌راند و متوجّه باشد چه دعایی می‌خواند. دعاهایی نظیر مناجات خمس عشر، دعای سحر یا مناجات شعبانیه را با معنی و دقت بخواند.

«إِنَّ اللَّهَ جَلَّ وَ عَزَّ یبْغِضُ الْعَبْدَ النَّوَّامَ الْفَارِغَ» مبغوض‌ترین مردم در نزد خداوند، کسی است که عمرش را به بطالت و تنبلی سپری کند. «أَبْغَضُکمْ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی کلُّ نَئُومٍ وَ أَکولٍ وَ شَرُوب» مبغوض‌ترین افراد نزد خداوند کسی است که زیاد می‌خوابد، زیاد می‌خورد و زیاد می‌نوشد.

مقصود امام حسن (ع)از بیان این روایت شریف این است که انسان باید در رسیدگی به امور دنیوی، ابدی بیندیشد و کار خود را بدون هر عیب و نقصی تحویل دهد. همچنین امام مجتبی (ع)می‌فرمایند: امور اخروی انسان باید روزانه محاسبه و رسیدگی شود و با تصوّر اینکه فردا از دنیا خواهد رفت، هیچ کاری را به آینده مؤکول نکند.

امام صادق (ع)می‌فرمایند: اگر کسی از خدای متعال خوف داشته باشد، یعنی روح خداترسی در عمق جان او حکمفرما شود، خداوند خوف از او را در اشیاء قرار می‌دهد. و اگر روح خشیت از خداوند در کسی نباشد و از خدای سبحان هراسی نداشته باشد، خدای تعالی ترس از همه چیز را به جان او می‌اندازد. «مَنْ خَافَ اللَّهَ أَخَافَ اللَّهُ مِنْهُ کلَّ شَی‌ءٍ وَ مَنْ لَمْ یخَفِ اللَّهَ أَخَافَهُ اللَّهُ مِنْ کلِّ شَی‌ءٍ»

افرادی که قصد سیر و سلوک دارند، باید در مقابل گناه با قاطعیت برخورد کنند و بدانند که از مهارهای بزرگ شیطان درون و شیطان برون، رودربایستی است که بسیاری از مردم را دچار ذلت و بدبختی کرده و می‌کند.