بریده‌هایی از کتاب رهبری

جوان‌ها خیال می‌کنند تا آخر دنیا وقت دارند. پسربچه‌ای که تازه ده ساله شده، تولد بعدی خود را به اندازه‌ی ابدیتی دور می‌بیند؛ چرا که سال پیش‌روی او، تنها ده درصد از زمانی است که تا آن موقع در زندگی‌اش سپری کرده است. در پنجاه‌سالگی، اوضاع فرق می‌کند؛ چرا که فاصله‌ی زمانی تا تولد پنجاه‌ویک سالگی برابر دو درصد درصد زمانی است که زندگی کرده‌اید. هر چه پیرتر و باتجربه‌تر می‌شوید، بیش‌تر به استفاده‌ی درست‌تر از زمان خود فکر می‌کنید. کم‌کم می‌بینید یک ساعت، یا یک آخرهفته‌ی خالی و بی‌استفاده هم فرصتی است که دیگر هیچ‌وقت تکرار نخواهد شد.

هنگامی که برد تبدیل به شیوه‌ی زندگی می‌شود، برندگان واقعی خستگی‌ناپذیر خواهند بود.

همه‌ی ما قربانی‌های تصادفی دی‌ان‌ای والدین‌مان هستیم: قرعه‌ی شانس، شرایطی که در آن بزرگ می‌شویم و آموزشی که دریافت می‌کنیم، شخصیت ما را می‌سازند. اما همه‌ی ما دو مجموعه ابزار بسیار قدرت‌مند در‌اختیار داریم که کاملاً در کنترل ماست و عبارت‌اند از چشم‌ و گوش‌مان. نگریستن به دیگران و گوش‌سپردن به نصیحت‌های‌شان و نیز مطالعه درباره‌ی افراد، سه‌تا از بهترین کارهایی هستند که در تمام زندگی‌ام انجام داده‌ام.

چند سال تمام تلاش کردم بفهمم چرا برخی افراد نسبت به برخی دیگر انگیزه‌های قدرتمندتری دارند. فکر نمی‌کنم نسبت به سی سال قبل به حل این معما نزدیک‌تر شده باشم اما یاد گرفته‌ام آن قدرت را جمع‌آوری کنم و همان‌طور که گفتم در انتخاب بین انگیزه و استعداد، انگیزه را انتخاب می‌کنم. از دید من انگیزه ترکیبی از اشتیاق برای سخت‌کوشی، طاقت‌آوردن، قدرت عظیم تمرکز و عدم پذیرش شکست است.

اگر مجبور باشم بین بازیکنی که استعداد بالایی دارد اما اشتیاق و انگیزه‌اش زیاد نیست و بازیکن دیگری که خوب است اما اشتیاق و انگیزه‌ی بالایی دارد یکی را انتخاب کنم همیشه دومی را انتخاب می‌کنم.

جیمی سیرل سرمربی ناتس‌کانتی و مدرس دوره‌ی مربی‌گری در لیلشال، یکی از بزرگ‌ترین مراکز ورزشی ملی بریتانیا بود، در سال ۱۹۷۳ در آن‌دوره شرکت کردم و او درس بسیار مهمی به من آموخت. گفت که هرگز اجازه ندهم قرارداد تمام بازیکن‌ها حول‌وحوش یک زمان خاص به پایان برسد، چون در این‌صورت می‌توانند علیه سرمربی و باشگاه با هم توطئه کنند. قبل از این هرگز به این موضوع فکر نکرده بودم، بعدها خیلی دقت کردم که تاریخ قراردادها با هم فاصله داشته باشند. بدون شک بیان این نصحیت برای جیمی کم‌تر از یک دقیقه زمان برد،اما برای من عمری فایده داشت. بنابراین خیلی وقت‌ها نصیحت‌های خوب را زمانی دریافت می‌کنیم که اصلاً انتظارش را نداریم و گوش‌کردن که هیچ خرجی هم ندارد یکی از با‌ارزش‌ترین کارهایی است که می‌توان انجام داد.

چطور کسی به خویشتن راستین خود تبدیل می‌شود؟ هنگامی‌که جوان بودم هرگز چندان به این موضوع فکر نمی‌کردم، اما وقتی بازیکن شدم و به خصوص بعدتر که مربی شدم،‌ کم‌کم توجهم به این موضوع جلب شد. اگر انسان نقش هدایت دیگران را داشته باشد بهتر است بداند که آن‌ها چه کسانی هستند، در چه شرایطی بزرگ شده‌اند، چه چیزهایی منجر به شکوفایی استعداد‌های‌شان و چه‌ شرایطی منجر به شکست‌شان می‌شود. تنها راه کشف این مسائل دو نوع فعالیت است که نادیده گرفته شده‌اند: شنیدن و دیدن.

به‌نظر من، تنها زمان تسلیم‌شدن وقتی است که مرده باشم.

بهترین معلم‌ها قهرمان‌های گمنام تمام جوامع هستند

بیش‌تر مردم از چشم‌ و گوش‌‌شان به‌درستی استفاده نمی‌کنند، خیلی مشاهده‌گر نیستند و با دقت گوش نمی‌کنند. در نتیجه بخش زیادی از آن‌چه که دور‌و‌برشان اتفاق می‌افتد از نظرشان دور می‌ماند.

همه‌ی دانش‌جویان بسیار باسواد بودند و یا برای معروف‌ترین کمپانی‌های دنیا کار می‌کردند و یا قرار بود در یکی از آن‌ها مشغول به کار شوند. همگی در مرحله‌ای بودند که بهترین سال‌های عمرشان را پیش رو داشتند. بی‌اختیار فکر کردم ساکت‌ترین‌های‌شان، آن‌ها که همه‌چیز را در خاطرشان ثبت می‌کنند، موفق‌ترین‌ها خواهند بود.

وقتی کارلوس کی‌روش مربی تمرین تیم بود، چند بازیکن‌، در جلسات تمرین‌ بی‌علاقه بودند زیرا به‌نظرشان کاری تکراری بود. به‌همین علت، یکی از جلسات تمرین را متوقف کردم و به آن‌ها گوشزد کردم: «وقتی بازیکن بودم آرزو داشتم کارلوس مربی‌ام باشد. تمام این تمرین‌هایی که به‌نظرتان تکراری است در هنگام بازی که وقت برای فکر‌کردن ندارید، ملکه‌ی ذهن‌تان شده‌.»

در سال ۱۹۸۶ به منچستریونایتد رفت و در آن‌جا سی‌وهشت جام قهرمانی کسب کرد؛ ‌پنج‌بار جام حذفی انگلستان، سیزده‌بار بار لیگ برتر و دو‌بار لیگ قهرمانان اروپا. در سال ۱۹۹۹ به مقام شوالیه رسید

از آن‌جا که بازیکنان به اریک کانتونا خیلی احترام می‌گذاشتند چند نفر دیگر هم از او تقلید کردند. اما همیشه از این حقیقت متحیر می‌شدم که کریستیانو رونالدو هرگز دوست نداشت بدنش را از ریخت بیاندازد. از این رفتار می‌شد خیلی چیزها درباره‌ی انضباط شخصی او فهمید.

نگریستن به دیگران و گوش‌سپردن به نصیحت‌های‌شان و نیز مطالعه درباره‌ی افراد، سه‌تا از بهترین کارهایی هستند که در تمام زندگی‌ام انجام داده‌ام.

ساکت‌ترین‌های‌شان، آن‌ها که همه‌چیز را در خاطرشان ثبت می‌کنند، موفق‌ترین‌ها خواهند بود.

افراد زیادی نمی‌توانند بایستند و گوش دهند، به‌خصوص وقتی‌که موفق شده‌اند و تمام افراد دوروبرشان چاپلوسانه وانمود می‌کنند هر کلمه‌ای که او می‌گوید برای‌شان ارزش‌مند است. این افراد متکلم‌وحده می‌شوند، انگار ناگهان همه‌چیز‌دان شده‌اند. این خودبزرگ‌بینی‌ها را کنار بگذارید، گوش‌سپردن به دیگران همیشه فایده دارد. مثل این است که در یک کلاس درس همیشگی و مجانی به مدت طول عمرت ثبت‌نام کرده باشی و تازه با این مزیت که هیچ‌وقت امتحانی در کار نیست و همیشه می‌توانی نکات بی‌فایده‌ی کلاس را دور بریزی.

هیچ‌کس به من یاد نداده بود که کار از طریق همکاری با دیگران، بهترین روش است. البته به شرطی که دیگران خواسته‌ی شما را بدانند و آماده‌ی پیروی باشند.

وقتی شما یک‌قدم از همه‌چیز فاصله می‌گیرید، چیزهایی می‌بینید که غافل‌گیرتان می‌کند و عنصر غافل‌گیری بسیار مهم است.

«آدم فقط به شش نفر برای حمل تابوت‌اش نیاز دارد،»