بریده‌هایی از کتاب آداب روزانه؛ روز بزرگان چگونه شب می‌شود

«تنها "هیتلرهای دنیا" هستند که شب‌ها کار می‌کنند؛ هیچ هنرمند راستینی چنین نمی‌کند.»

«به‌تجربه دریافته‌ام کسی که خسته باشد و نیازمند استراحت، اما باز به کارش ادامه دهد، احمقی بیش نیست.»

«وقتی همهٔ شرایط فراهم باشد، زندگی خلاقانه خودش می‌تواند آدم را تغذیه کند، درست مثل غذا، عشق و ایمان.»

از ساعت هفت تا یازده ونیم، ذهنش در اوج خلاقیت بود و کم پیش می‌آمد از این ساعات خلاقه بهره‌ای نبرد

«برنامهٔ روزانهٔ منظم نشانهٔ جاه‌طلبی یک انسان هوشمند است

چه فرقی می‌کند که از کار زیاد بمیرم یا از چیزی دیگر. همه‌اش مثل هم است.»

تعمقات صبحگاهی تنها کار اندیشمندانه و متمرکز دکارت در طول روز بود. وی باور داشت که کاهلی برای بازده ذهنی مناسب الزامی است و طوری کار می‌کرد که به‌هیچ‌وجه به خودش فشار نیاورد.

نقدهای ادبی‌ای که برای کسب درآمد بیش‌تر می‌نوشت ــ چنین وسواسی نداشت: «هرکس باید چیزی از خود را به شیطان بدهد تا بتواند زندگی کند. من نقدهای ادبی‌ام را داده‌ام.»

پس از رنجی پنج ساله، فلوبر دستنوشته‌اش را برای ناشر ارسال کرد. با این‌همه، گرچه نوشتن برای فلوبر دشوار بود، از بسیاری جهات زندگی آرمانی‌اش در همین نوشتن خلاصه می‌شد. سال‌ها بعد نوشت: «از هرچه بگذریم، هنوز هم کار بهترین راه گریز از زندگی است!»

«آدم خویشتندار امروزی می‌داند که مطمئن‌ترین راه برای نظم‌دادن به احساس، نظم‌دادن به وقت است: تصمیم بگیرید که در طول روز مایل یا مجبور به انجام چه کاری هستید، بعد آن کار را هر روز سر ساعتش انجام دهید، آن‌وقت خواهید دید که احساستان مایهٔ دردسرتان نخواهد شد.»