بریده‌هایی از کتاب در

البته آدم به‌این راحتی نمی‌میرد، ولی‌این طور بگویم، چیزی شبیه مُردن بود. بعدش اتفاقاتی که از سر می‌گذرانی از تو چنان آدم زیرکی می‌سازد که آرزو می‌کنی‌ای کاش دوباره بتوانی خنگ باشی، خنگِ به تمام معنا.

روحش به روشنی، ولی از پشت ابری از بخار، می‌درخشد.

بیشتر اوقات وقتی ما از خدا چیزی می‌خواهیم توجهی بهمان نمی‌کند، ولی بدون استثنا، چیزهایی را که هراس به دل ما می‌اندازد اجابت می‌کند.

هر رابطه‌ای که پای عواطف فردی را به میان بکشد آدم را در معرض خطر قرار می‌دهد و هرچه اجازه دهم آدم‌های بیشتری نزدیکم شوند، بر تعداد راه‌هایی که می‌شود به من آسیب رساند افزوده می‌شود.

به حکم منطق آنچه از پیرزن توقع داشتم بحق نبود، ولی منطق نمی‌تواند مانع همه چیز شود، خصوصاً چنین عواطف غیرمنتظره‌ای مثل حس فقدان و سرخوردگی محض.

در‌این دنیا مرد معقول که وجود ندارد.

باید می‌پذیرفت که انگیزه هر چیزی که آنجا است چیزی جز عشق نیست.‌این شیوه بخصوص او برای ابراز احساساتش است. انتخاب‌هایش بازتاب دیدگاه منحصربه فرد اوست.

زن بیچاره خودش را از شر من و از شر‌این صحنه وحشتناک، از شر تقدیرش، خلاص کرده بود. به حد کافی زجر کشیده بود. بعضی وقت‌ها کار آدم به‌اینجا می‌کشد. یکدفعه می‌خواهی بی معطلی تمامش کنی.

در جهانش، اشک و خنده هیچ یک سهم چندانی نداشت.

فایده‌ای ندارد که تمام شب ماتم بگیرم و درباره چیزهای مختلف فکر و خیال کنم. دیگر نباید نگران باشم. همه چیز درست می‌شود

مسلماً تا وقتی نگرش آدم در مورد کسی مشخص نباشد، هر کلمه‌ای که شرحی از او به دست دهد نادرست است.

آدم می‌تواند از روی شَم بگوید اگر کسی گُل بود کدام گُل می‌بود

تا حالا با شهامت زندگی کرده ام و امیدم‌این است که همین طور هم بمیرم، شجاعانه و به دور از دروغ.

اعتراف در دینِ من جایی ندارد، اعترافی که به واسطه آن از زبان کشیش اقرار می‌کنیم که گناهکاریم، اعتراف به‌اینکه مستحق لعن و نفرینیم، به‌این دلیل که خودخواسته ده‌ فرمان را زیر پا گذاشته‌ایم، اعترافی که بعد از آن، بدون نیاز به توضیح یا ارائه جزئیات، مشمول آمرزش می‌شویم.

سعی کن بفهمی. وقتی مهلت کسی دارد تمام می‌شود، جلویش را نگیر. نمی‌توانی چیزی بهش بدهی که جای زندگی را برایش بگیرد. فکر می‌کنی من پالت را دوست نداشتم؟ که وقتی به تنگ آمده بود و می‌خواست خلاص شود برای من اهمیتی نداشت؟ مسئله‌این است که، به جز عشق ورزیدن، باید کُشتن را هم بلد باشی. ضرری ندارد‌این را یادت باشد. از خدایت بپرس وقتی بالاخره همدیگر را ملاقات کردند پالت چی به او گفت‌ـــــ شما که باهم میانه خوبی دارید.

یک بار وقتی توی خانه ما برای اولین بار ضبط صوت دید و فهمید که می‌شود متن یا قطعه‌ای موسیقی را ازاول دوباره پخش کرد، در‌این باره حرف زد که چه می‌شد اگر زندگی کسی روی نوار ضبط می‌شد و بعداً دوباره از اول هروقت خودش می‌خواست اجرا می‌شد، متوقف می‌شد و دوباره پخش می‌شد. گفت زندگی اش را همان جور که بوده، یا حتی همان جور که دم مرگش خواهد بود، دوست دارد، فقط با افزودن‌این قید که بتواند به نقطه‌ای که می‌خواهد برگرداندش.

نوشتن از آن کارهایی نیست که با آدم سر شوخی داشته باشد. جمله‌هایی که ناتمام رها شوند دیگر هیچ وقت به آن خوبی که شروع شده بودند تمام نمی‌شوند.‌ایده‌های جدید به خم طاق متن شکل می‌دهند و متن بعد از آن دیگر درست از آب درنمی‌آید.

او تنها بود. کی تنها نیست؟ می‌خواهم بدانم. و‌این شامل حال آنهایی هم می‌شود که کسی را دارند اما متوجه تنهایی شان نیستند.»

مُرده‌ها همیشه برنده اند. فقط زنده‌ها می‌بازند

در اولین یکشنبه بعد از خاک سپاری، طبق معمول به کلیسا رفتم. هیچ وقت کلیسا را آن قدر شلوغ ندیده بودم. کسانی آمده بودند که قبلاً هیچ وقت در مراسم شرکت نمی‌کردند.