بریده‌هایی از کتاب در

اتفاقاتی که از سر می‌گذرانی از تو چنان آدم زیرکی می‌سازد که آرزو می‌کنی‌ای کاش دوباره بتوانی خنگ باشی، خنگِ به تمام معنا.

مؤمن‌بودن چقدر آسان است وقتی از کلیسا برگردی و ببینی غذایت آماده منتظر توست.

من فقط روی کاغذ می‌دانم چه بگویم. توی زندگی واقعی برای پیدا کردن جمله مناسب مشکل دارم.

او تنها بود. کی تنها نیست؟ می‌خواهم بدانم. و این شامل حال آنهایی هم می‌شود که کسی را دارند اما متوجه تنهایی‌شان نیستند

مؤمن بودن چقدر آسان است وقتی از کلیسا برگردی و ببینی غذایت آماده منتظر توست.

عاقبتِ همه مُرده‌ها یکی است. آدم مُرده هیچ است.

هر دو در اشتباه بودیم: هم او که به من اعتماد کرد و هم من که زیادی خودم را درستکار می‌دانستم.

دانشجو که بودم از شوپنهاور نفرت داشتم. بعدها بود که به تدریج به عمق‌این اندیشه اش پی بردم که هر رابطه‌ای که پای عواطف فردی را به میان بکشد آدم را در معرض خطر قرار می‌دهد و هرچه اجازه دهم آدم‌های بیشتری نزدیکم شوند، بر تعداد راه‌هایی که می‌شود به من آسیب رساند افزوده می‌شود.

بیشتر اوقات وقتی ما از خدا چیزی می‌خواهیم توجهی بهمان نمی‌کند، ولی بدون استثنا، چیزهایی را که هراس به دل ما می‌اندازد اجابت می‌کند.

زندگی به‌زحمت مثل قطاری کُند ترق‌ترق‌کنان پیش‌می‌رفت.