بریده‌هایی از کتاب عقاید یک دلقک

در نظر من، جوانی مثل این گئورگ که خودش را با یک بازوکا به کشتن داد زنده‌تر از مادر من است.

اصلاً نمی‌توانم باور کنم که بحث‌های مذهبی تا این حد خسته‌کننده باشند.

هیچ‌کس در این دنیا، چون در بطن موقعیت خاص انسانی دیگر قرار ندارد، نمی‌تواند احساس صحیح و درستی در مورد بدی یا خوبی مسئله‌ای داشته باشد، حالا خواه این مسئله به خوشبختی و بدبختی، به درد عشق و یا " افت هنری" ربط داشته باشد.

یک هنرمند مرگ را همیشه با خودش یدک می‌کشد، درست مانند یک کشیش خوب که همیشه کتاب دعایش را با خودش به همراه دارد

هیچ‌کس در این دنیا، چون در بطن موقعیت خاص انسانی دیگر قرار ندارد، نمی‌تواند احساس صحیح و درستی در مورد بدی یا خوبی مسئله‌ای داشته باشد

شب بود و در یکی از هتل‌های گران‌قیمت هانوفر که با وجود سفارش یک فنجان قهوه، فقط سه‌چهارمِ آن را پُر می‌کردند. این قبیل هتل‌ها آن‌قدر لوکس‌اند که یک فنجان قهوهٔ پُر را زشت می‌دانند و پیشخدمت‌های این هتل‌ها خود را خیلی آداب‌دان‌تر از میهمان‌های موقر می‌دانند.

همیشه با ماری در این‌باره که آیا خدا هم که او به وجودش اعتقاد دارد وقت استراحت دارد یا نه، بحث و مشاجره می‌کردم. او همیشه معتقد بود بله، و برای اثبات این ادعایش به تورات و بخش مربوط به خلقت انسان استناد می‌کرد و برایم می‌خواند: و در روز هفتمِ خلقت بود که خداوند به استراحت پرداخت. من که مخالف این نظر او بودم، به انجیل استناد کردم و اعتقاد داشتم که احتمالاً در تورات آورده شده است که خداوند در روز هفتم استراحت کرد، اما چنین مسئله‌ای در مورد مسیح و استراحت برای من غیرقابل‌تصور است

وقتی به این مسئله فکر می‌کنم که بعضی از دلقک‌ها سی سال تمام نمایش‌هایی یکسان را اجرا می‌کنند، قلبم را دلهره فرامی‌گیرد. چنین کاری برای من مانند این است که به خالی کردن یک کیسهٔ آرد با یک قاشق محکوم شده باشم. اگر کاری را که انجام می‌دهم لذت‌بخش نباشد، مریض می‌شوم، و حالتی بیمارگونه پیدا می‌کنم.

اوقات استراحت کسانی که هنرمند نیستند، زمان کار یک دلقک است.

در فیلم‌هایی که موضوع آن‌ها زنا و طلاق است، همیشه خوشبختی و خوش‌شانسی یک نفر نقش بزرگی بازی می‌کند. " عزیزم مرا خوشبخت کن." یا " تو که دوست نداری مانع خوشبختی من شوی؟" من خوشبختی‌ای را که بیش‌تر از یک ثانیه، شاید دو سه ثانیه طول بکشد، خوشبختی نمی‌دانم.