بریده‌هایی از کتاب خرده‌ عادت ها

فرمول پشته‌بندی عادت‌ها + بسته‌بندی‌کردن وسوسه چنین است: ۱. بعد از ( عادت فعلی) ، ( عادتی که نیاز دارم) را انجام می‌دهم. ۲. بعد از ( عادتی که نیاز دارم) ، ( عادتی که می‌خواهم) را انجام می‌دهم.

اشتیاق موتور محرک رفتار است. تمام اعمال به‌سبب انتظاری که پیش از آن‌ها وجود دارد اتفاق می‌افتند و این تمایل است که منجر به عکس‌العمل می‌شود.

هرقدر موقعیتی جذاب‌تر باشد، احتمال تبدیلش به عادت بیش‌تر است.

محرک فوق طبیعی نسخه‌ی تشدیدشده‌ی حقیقت است

هر کتابی که می‌خوانید نه‌تنها چیز جدیدی به شما می‌آموزد، بلکه مسیرهای متفاوت تفکر درباره‌ی‌ ایده‌های قدیمی را هم می‌گشاید.

هیچ‌وقت اولین اشتباه شما را نابود نمی‌کند. مسئله‌ی نابودکننده،‌ آن اشتباهات مکرری است که به‌دنبال آن می‌آیند.

عادت‌ها شمشیر دولبه هستند. همان‌گونه که عادت‌های بد به‌راحتی شما را زمین می‌زنند، عادت‌های خوب باعث رشد شما خواهند شد؛

آیا هر هفته به باشگاه می‌روید؟ آیا هر روز کتاب می‌خوانید و چیز جدیدی یاد می‌گیرید؟

اگر امروز غذای گوشتی ناسالمی میل کنید، وزن‌تان چندان تغییر نمی‌کند. اگر امشب تا دیروقت کار کنید و خانواده‌تان را نادیده بگیرید، آن‌ها شما را خواهند بخشید. اگر سستی کنید و پروژه‌تان را به فردا بیندازید، هنوز می‌توانید آن‌را در زمان دیگری انجام دهید؛ به‌راحتی می‌توان تصمیمی را کنار گذاشت. اما زمانی که هر روز و با تکرار تصمیمات اشتباه، خطاهای کوچک و ارائه‌ی توجیه‌های ناچیز، اشتباهات یک‌درصدی را تکرار می‌کنید، انتخاب‌های ناچیزتان به نتایج سهمگینی تبدیل می‌شوند. گردآمدن این اشتباهات، همین اشتباهات کوچک یک‌درصدی این‌جا و آن‌جاست که به مشکل منجر می‌شود.

هر روز یک درصد بهتر

هدف این نیست که کتابی بخوانید، بلکه

اما در درازمدت، اغلب، کیفیت زندگی‌های‌مان به کیفیت عادت‌های‌مان بستگی دارد

از همین‌جا شروع کنید و از نتیجه به‌سمت عقب حرکت کنید تا به آن آدمی برسید که باید برای گرفتن آن نتیجه باشید.

کاربردی‌ترین راهِ تغییردادن آن کسی که هستید، همان تغییردادن کارهایی است که انجام می‌دهید.

هرچه بیش‌تر یک رفتار را تکرار کنید، هویت مرتبط با آن رفتار را تقویت می‌کنید.

هرچه فکر یا عملی بیش‌تر با هویت شما گره خورده باشد تغییردادن آن سخت‌تر می‌شود.

دلیل انتخاب هدف این است که بازی را ببرید. دلیل ایجاد سیستم، ادامه‌دادن به بازی است. تفکر صحیح بلندمدت، تفکری بدون هدف است. صحبت از یک موفقیت واحد نیست؛ بلکه چرخه‌ی بی‌پایان موفقیت و پیشرفت، مدنظر است. درنهایت، تعهد به «فرایند» است که «پیشرفت» را میسر می‌کند.

ذهنیتِ در اولویت قراردادن سیستم مانند پادزهر است. زمانی که عاشق فرایند باشید، نه نتیجه، دیگر مجبور نیستید صبر کنید تا به خودتان مجوز خوشبختی بدهید. می‌توانید هربار که سیستم‌تان به‌درستی به جلو می‌رود، راضی و خشنود باشید. سیستم ممکن است به‌شکل‌های مختلف موفق باشد، نه فقط با آن روشی که در آغاز تصور کرده‌اید.

دستیابی به هدف تنها در «همان لحظه» زندگی‌تان را تغییر می‌دهد. به‌اشتباه تصور می‌کنیم باید نتایج خود را تغییر دهیم؛ درحالی‌که نتایج مشکل‌ساز نبوده‌اند. چیزی که حقیقتاً باید تغییر دهیم، سیستمی است که آن نتایج را ایجاد کرده است. زمانی که مشکلات را در سطح نتایج حل کنید، فقط موقتاً حل‌شان کرده‌اید. برای دستیابی به نتیجه‌ی موردنظر، باید مشکلات را در سطح سیستم حل کنید و داده‌های ورودی را تغییر دهید تا بازده خروجی خودش تغییر کند.

اهداف برای تعیین مسیر مناسب‌اند؛ اما برای پیشرفت‌کردن، سیستم‌ها بهترین چیز ممکن هستند. زمانی که بیش‌ترِ وقت خود را به اهداف اختصاص بدهید و برای طراحی سیستم خود زمان کافی اختصاص ندهید، مشکلات آغاز خواهند شد.