بریده‌هایی از کتاب مثل خون در رگ های من

آن آینه که من می‌جستم تا بتوانم نقش وجودم را در آن تماشا کنم تویی

من در زندگی دارای هدف‌های مشخص و روشن، و در عین حال درخشانی هستم؛

من پاک‌باختهٔ عشق تو هستم؛ عشقی که زندگی را جز برای آن نمی‌خواهم؛ عشقی که اگر نیست بگذار تا من نیز نباشم...

هر چه بیشتر می‌بینمت، احتیاجم به دیدنت بیشتر می‌شود.

ــ و این، دعای همهٔ عمر من است، هر بامداد که با تو از خواب بیدار شوم و هر شامگاه که در کنار تو به خواب روم. برکت عشق تو با من باد!

هیچ چیز نیرومندتر از عشق نیست.

بالاخره، برای این که یک جوری خودم را برای خواب آماده کنم، تصمیم گرفتم با تو حرف بزنم؛ این جوری؛ روی کاغذ... و از قضا این جوری بهتر است. مگر نگفتی هر چه بهت بگویم که دوستت دارم باز هم می‌خواهی که بگویم؟ ــ پس این جوری بهتر است. این حرف‌ها را می‌خوانی و باز هم می‌خوانی؛ و اگر دلت خواست، باز هم می‌خوانی.

روزی که من تو را از دیروز کم‌تر دوست داشته باشم، آن روز آفتاب طلوع نخواهد کرد.

قلب من فقط با این امید می‌تپد که تو هستی، تویی وجود دارد که من می‌توانم آن را ببینم، او را ببویم، او را ببوسم، او را در آغوش خود بفشارم و او را احساس کنم.

حضورت بهشتی است که گریز از جهنم را توجیه می‌کند؛ دریایی که مرا در خود غرق می‌کند تا از همهٔ گناهان و دروغ شسته شوم. و سپیده‌دم با دست‌هایت بیدار می‌شود.

امروز بیشتر از دیروز دوستت می‌دارم و فردا بیشتر از امروز. و این، ضعف من نیست: قدرت تو است.

معنی «با تو بودن» برای من «به سلطنت رسیدن» است.

داراترین مرد دنیا هستم؛ زیرا توانسته‌ام تو را داشته باشم... تو بزرگ‌ترین گنج دنیایی، زیرا در عوض تو هیچ چیز نمی‌توان گرفت که با تو برابر باشد. ــ پس من که تو را دارم، چرا ادعا نکنم که داراترین مرد دنیا هستم؟

عزیزم. مرا به انتظار مگذار.

دست مرا بگیر. با تو می‌خواهم برخیزم. تو رستاخیز حیات منی.

زانوی او بود که گذاشت سرم را بر آن بگذارم؟ باور نمی‌کنم. آخر، این خوش‌بختی خیلی بزرگ است؛ این یک رویاست!

به بهار می‌مانی که چون می‌آید، درخت خشکیده شکوفه می‌کند.

نفسی که خون مرا تازه می‌کند تویی.

یادم آمد آن جمله‌یی را که دوست داری من همیشه برایت تکرار کنم، تو حتی یک بار هم به من نگفته‌ای! طلب من!

هر چه بیشتر می‌بینمت، احتیاجم به دیدنت بیشتر می‌شود.