بریده‌هایی از کتاب شرمنده نباش دختر؛ یک برنامه‌ی بدون شرمساری برای رسیدن به اهداف

حتی وقتی قوی هستید و به هدفتان متعهدید، بازهم سخت است که به‌خاطر حرف‌هایی که از هرطرف می‌شنوید دچار تردید نشوید.

رؤیاپردازی‌های یک دختر کوچک چندان موضوع خاصی نیست، اما آنچه خاص است این است که حتی آن‌زمان هم می‌دانستم اگر تلاش کنم می‌توانم به هرچیزی که می‌خواهم برسم.

طنز ماجرا اینجاست که اکثر اوقات هیچ‌کس حتی به شما فکر هم نمی‌کند. درواقع، هیچ‌کس برایش مهم نیست که شما در حال انجام چه کاری هستید و اگر هم بفهمند اصلاً قضاوتتان نمی‌کنند و پشت سرتان حرف نمی‌زنند و مسخره‌تان نمی‌کنند. اگر کسی واقعاً شما را دوست ندارد، اصلاً مهم نیست؛ اصلاً مهم نیست. بدتر از آن این است که بدون داشتن مدرک کافی تصور کنید که کسی درموردتان بد فکر می‌کند. اینجا دیگر مقصر خودتان هستید. اجازه می‌دهید نظرات دیگران زندگی‌تان را کنترل کند درحالی‌که حتی مطمئن نیستید نظری داده باشند و همه فقط تصورات خودتان است. فقط می‌خواهید دیگران را مقصر جلوه بدهید تا لازم نباشد مسئولیت کارتان را بر عهده بگیرید. حقیقت این است که مهم نیست دیگران درموردتان چه فکری می‌کنند، مهم این است که شما دربارهٔ خودتان چه فکری می‌کنید. اگر اجازه بدهید، نظرات دیگران قدرت زندگی‌تان را به‌دست می‌گیرند. اگر آگاهانه تصمیم بگیرید که بدون اهمیت‌دادن به نظرات و افکار دیگران زندگی کنید، بهترین و رهایی‌بخش‌ترین تصمیم زندگی‌تان را گرفته‌اید.

هیچ‌کس نمی‌تواند به‌اندازهٔ کافی تأیید کند که همچنان رؤیایی را که داشتید دنبال کنید. حتی الهام‌بخش‌ترین مربی دنیا هم نمی‌تواند شما را وادار به گذر از خط پایان کند. باید این قدرت را در خودتان پیدا کنید و تمام راه را با تکیه بر خودتان طی کنید.

وقتی اجازه می‌دهید انتظارات دیگران شیوهٔ زندگی و کار شما را تعیین کند، سردرگم می‌شوید. آرزوها، رؤیاها، خودتان... همه گم می‌شوید. می‌خواهید امسال قدم درستی برای خودتان و اهدافتان بردارید؟ اهمیت‌دادن به فکر و نظر دیگران را کنار بگذارید. بزرگ‌کردن و قدرت‌دادن به نظرات دیگران را کنار بگذارید. شما می‌دانید که چه چیزی درست و چه چیزی غلط است. می‌دانید چه چیزی حقیقت دارد. یک جایی در اعماق قلبتان می‌دانید که اگر بهترین نسخه‌تان جای شما بود چطور زندگی می‌کرد. شاید همیشه نتوانید به آن نقطه برسید، اما می‌دانید که دارید برای چه چیزی تلاش می‌کنید؛ بنابراین خودتان را دستِ‌کم نگیرید.

چرا هنوز رؤیاهایتان در قلبتان پنهان است و آنها را دنبال نمی‌کنید؟ این ترس از شکست نیست که شما را یک جا ثابت و بی‌حرکت نگه‌داشته است، بلکه ترس از حرف و نظر دیگران دربارهٔ شکست‌خوردنتان است. نظرات دیگران! آیا به آنها اهمیت می‌دهید؟ اگر بله، بنابراین دارید تمام وقت و انرژی‌تان را هدر می‌دهید.

دو نوع آدم در دنیا وجود دارند؛ افرادی که قضاوت نمی‌کنند؛ کسانی که هرگز درمورد دیگران بد برداشت نمی‌کنند و افرادی که قضاوت می‌کنند؛ کسانی که خیلی بدجنسند. این افراد بدجنس احتمالاً خودشان هم درگیر یک‌سری از مسائل شخصی هستند، اما درنهایت، شما را به‌خاطر هرچیزی که بتوانند قضاوت می‌کنند. اگر موردقضاوت این افراد قرار بگیرید، یعنی احتمالاً دارید زندگی‌تان را می‌کنید، یعنی احتمالاً با خودِ واقعی‌تان روراست هستید، یعنی احتمالاً ارزش خودتان را می‌دانید و بی‌خیال حرف مردم شده‌اید.

می‌ترسید گند بزنید... چون اگر هرگز تلاش نکنید، حداقل هیچ‌کس-خصوصاً خودتان-نمی‌فهمد که گند زده‌اید. این افکار متعلق به کسی نیستند که در دستیابی به هدفی شکست خورده است، چون کلاً در هیچ کاری خوب عمل نمی‌کند. این افکار یک فرد کمال‌گرا هستند و صادقانه بگویم، اشتباهند. استعدادهای نهفتهٔ بسیاری درون شما هستند، اما آنها را به‌باد می‌دهید چون امتحان‌کردنشان ممکن است نشان دهد آن‌قدرها که فکر می‌کردید در این کار خوب نیستید. سخت‌گیری نسبت به خودتان را کنار بگذارید. اگر برای رسیدن به هدفتان تلاش کنید ممکن است برای لحظاتی گند بزنید (پاراگرافی را که دربارهٔ گندزدن تازه‌کارها بود بخوانید) اما برای همیشه در این وضعیت نمی‌مانید. تلاش می‌کنید تا بهتر شوید و حتی برای این کار به قرص‌های کافئین هم نیازی ندارید.

می‌ترسید گند بزنید چون... در تمام کارها شکست خورده‌اید و به خودتان می‌گویید این هم مثل بقیه.

یک ضرب‌المثل فوق‌العادهٔ چینی هست که می‌گوید «بهترین زمان برای کاشت یک درخت بیست سال پیش بوده؛ بهترین زمان بعدی همین‌الآن است.» می‌توانید همچنان برای انجام‌ندادن کاری عذر و بهانه بیاورید یا اینکه باور کنید رؤیاهایتان از عذر و بهانه‌هایی که می‌آورید قدرتمندترند. مسئله این نیست که آیا می‌توانید کاری را به‌درستی انجام دهید یا نه، چون تقریباً هیچ‌چیز قطعی نیست، مسئله اینجاست که آیا آن‌قدر مصمم هستید که تا جایی که می‌شود برای بهترشدن تلاش کنید یا نه.

از شکست‌خوردن نترسید؛ از این بترسید که به‌خاطر اهمیت‌دادن به فکر و نظر دیگران به هیچ‌چیز دست پیدا نکنید.

شکست واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که آن‌قدر از فکرِ شکست‌خوردن بترسید که نتوانید رو به جلو حرکت کنید. اگر رو به جلو حرکت نکنید، هرگز و هیچ‌وقت نمی‌توانید به خط پایان برسید.

شکست بخشی از زندگی است؛ شکست یعنی شما زنده‌اید؛ شکست یعنی تلاش می‌کنید.

همهٔ ما رؤیاهایی داریم که برایمان خیلی عزیز هستند. همهٔ ما امیدها و آرزوهایی داریم که فقط ازنظر خودمان با عقل جور درمی‌آیند.

فقط یک‌بار شانس زندگی‌کردن دارید-و نمی‌دانید وقتی این شانس از دست برود چه حسی دارد. نباید شانس زندگی‌کردن را تنها برای خشنودکردن دیگران هدر بدهید.

اکثر کسانی که به‌دنبال هدفشان نمی‌روند کسانی هستند که می‌ترسند با این کار رضایت دیگران را از دست بدهند.

هیچ‌کس در زندگی‌ای که مدام در آن فکر می‌کند کافی نیست احساس شادی نمی‌کند. هیچ‌کس در زندگی‌ای که مدام در آن فکر می‌کند کافی نیست انگیزه نمی‌گیرد، تصمیمات بزرگ نمی‌گیرد، از روزهایش هیجان‌زده نمی‌شود و لذت نمی‌برد. نکتهٔ خوب ماجرا این است که تمام اینها به برداشت و درک ما از زندگی برمی‌گردند. تمام اینها به آنچه به‌عنوان حقیقت باور کرده‌اید برمی‌گردند؛ بنابراین باید انتخاب کنید که به چه چیزی باور دارید.

موضوع این نیست که شما برای گذشتن از خط پایان ساخته نشده‌اید، موضوع این است که هنوز یاد نگرفته‌اید چطور باید بدوید.

قبل‌از آنکه برای رسیدن به موفقیت اقدام کنید مطمئن می‌شوید که شکست خواهید خورد. نکتهٔ جالب اینجاست که کاری که می‌خواهید انجام دهید ممکن است دقیقاً همان چیزی باشد که ثابت می‌کند برداشت شما از خودتان اشتباه بوده است.

وقتی برای رسیدن به هدفی برنامه‌ریزی می‌کنیم اغلب با ترسمان از کمبودهایی که داریم مقابله می‌کنیم.