کتاب افسانه‌ی سیزیف

آغاز اندیشیدن سرآغاز تحلیل رفتن است. و جامعه امکان زیادی برای درک این آغازها ندارد.

ما پیش از آنکه به اندیشیدن خو کنیم به زیستن عادت می‌کنیم

«درمان اهمیت ندارد، مهم با درد زندگی کردن است.»

تنها یک مشکل به‌راستی جدی وجود دارد و آنهم: خودکشی است.

اگر بکوشم به خویشتن خویش دست یابم، آن را آشکار و چکیده کنم، آن هنگام پی خواهم برد دانسته‌هایم جز آبی که از میان انگشتانم فرو می‌چکد نخواهد بود.

خود را کشتن نیز همانند آنچه در نمایش‌نامه‌های هیجان‌آور رخ می‌دهد گونه‌یی اعتراف است. اعتراف به اینکه از زندگی عقب افتاده‌ایم و یا آن را نمی‌فهمیم. بهتر است زیاد به بیراهه نرویم و به واژه‌های آشنا بازگردیم. همین که اعتراف کنیم: «به زحمتش نمی‌ارزد» کافی‌ست. زندگی کردن البته هرگز آسان نیست.

ای روح من زندگانی جاودانه را خواهان مباش، اما موضوع ممکن را تا ژرفایش بررسی نما

آغاز اندیشیدن سرآغاز تحلیل رفتن است.

اگر جهان شفاف بود هنر به‌وجود نمی‌آمد.

پوچ آنقدرها هم آسان خود را نمی‌نمایاند که انسان بی آنکه درکش کند آن را بپذیرد.