بریده‌هایی از کتاب افسانه‌ی سیزیف

درواقع، احساس پوچی و شوریده‌دلی نتیجه فقدان معنا و گسترش نیست انگاری nihilismeدرون جامعه مدرن است. روند تجددمآبی معاصر افسون‌زدایی désenchantement و تقدس‌زدایی désacralisation را با خود می‌آورد و پی «دیوارهای پوچی» را می‌ریزد. سیزیف (یا مورسو) شاهد و قربانی تکرار کسل‌کننده زندگی (ماشینی ـ مکانیکی) یک‌نواخت می‌باشد و در گرداب ناآرامی (Lintranquillité پسوآ) و عدم شور و شوق کشیده می‌شود

«جامعه سیاسی معاصر به دستگاهی مبدل شده است که انسان‌ها را نومید و دلسرد می‌کند و من نمی‌توانم این وضع را بپذیرم.»