بریده‌هایی از کتاب سه‌گانه‌ی خاورمیانه؛ جنگ عشق تنهایی

دلم ریخته و خانه‌ای که ریخته را نمی‌شود از زمین برداشت

بیا غروب کنیم ندیده‌ای که خورشید هر صبح بیرون می‌آید پشیمان می‌شود و باز‌می‌گردد.

ما رو به آسمان دعا می‌کردیم و از آسمان بُمب می‌بارید

بچه‌ها به بندناف‌های‌شان چنگ می‌زدند تا به دنیا نیایند

شب است و ابرها دارند ماه را در آسمان خاک می‌کنند

شب است و آن‌که تاریکی را با هزار میخ به آسمان کوبیده انتقام چه چیز را از ما می‌گیرد؟

۳ خاطراتی هستند که دیگر رهایم نمی‌کنند خاطراتی هستند که خود را با میخ به جمجمه‌ام کوبیده‌اند

شب است و آن‌که تاریکی را با هزار میخ به آسمان کوبیده انتقام چه چیز را از ما می‌گیرد؟

ما با کدام امید به ساعت‌های‌مان نگاه می‌کنیم وقتی زمان برای مرگ کار می‌کند

دوستم از دمشق زنگ زده بود، می‌گفت: امروز عصر ماهواره داشت دائم‌الخمرهای لندن را نشان می‌داد که خوابگاه‌شان کوچک بود آن‌ها جایی برای زندگی نداشتند ما جایی برای مرگ

پلنگی زخمی‌ام که بازگشته‌ام تا در آغوشت منقرض شوم

جنگ تمام شده بود و حالا صلح داشت آدم می‌کُشت

غریبگی نکن نکن غریبگی پسرم! این‌جا خاورمیانه است و هر کجای خاک را بکَنی دوستی، عزیزی، برادری بیرون می‌زند

آی زندگی! این‌ها نفس کشیدن نیست نفس کشیدن نیست نفس کشیدن نیست ما از مرگ خالی وُ پُر می‌شویم

آدم‌ها می‌روند می‌روند می‌روند اما دور نمی‌شوند ما با کدام امید به ساعت‌های‌مان نگاه می‌کنیم وقتی زمان برای مرگ کار می‌کند

ما در خیابان‌ها سرگردانیم در سفارت‌ها سرگردانیم در مرزها سرگردانیم ما چون تکه‌های چوب بر دریا سرگردانیم و حتی نمی‌توانیم غرق شویم

اگر برف هم بودم با رنگ‌های دیگری می‌باریدم چرا که سبز دیرتر یخ می‌زند و شاخه‌ای که این‌طور ناگهان قطع شود و بی‌خبر بماند تا روزها به میوه‌های مُرده‌اش غذا می‌دهد و تو چه‌طور این‌ها را نمی‌دانی؟ این را ارّه‌ای که در میانِ زندگی و مرگ می‌رود وَ می‌آید هم می‌داند

غریبگی نکن نکن غریبگی پسرم! این‌جا خاورمیانه است و هر کجای خاک را بکَنی دوستی، عزیزی، برادری بیرون می‌زند

این کتاب سه فصل دارد؛ اما آغاز فصل‌هایش مشخص نیست، هر جا که احساس‌شان کنید، آغاز می‌شوند. کتابی که می‌خوانید، مجموعه‌شعری پیوسته است. به این معنا که سطرها وُ بندها وُ شعرهایش هم مستقل‌اند و هم پیوسته، درست مثل انسان‌ها در هستی؛ که مختار خویشتن‌اند و مجبور دیگران. و تا ابد در این مبارزه معنا می‌یابند.

می‌خواهم طوری زندگی کنم که عاقبتم را هیچ‌کس نبیند