بریده‌هایی از کتاب قدرت و شکوه زن

شرافت مادری از شرافت پدری بیشتر است. تأثیر مادر هم در روحیهٔ اطفال از تأثیر پدر بیشتر است.

شما مسئولید که در دامن‌های خودتان اولاد متقی بار بیاورید، تربیت کنید، به جامعه تحویل بدهید.

گمان نکنید که یک بچه است؛ یک بچه گاهی وقت‌ها در جامعه، وقتی که وارد شد، در رأس جامعه واقع می‌شود، و محتمل است که بچهٔ یک فقیر، یک‌وقت در رأس جامعه واقع بشود. اگر این بچه‌ای که شما تربیت کردید یک تربیت صحیح باشد و آن وقت آن بچه در رأس جامعه واقع بشود، یک ملت را سعادتمند می‌کند؛ و آن شرفش مال شماست؛ یعنی شما این سعادت را برای یک ملت بیمه کردید.

بچه همه چیز را در «مادر» می‌بیند؛ «حرف»، «خُلق» و «عمل» مادر در بچه‌ها اثر دارد. مسئول افعال و اعمال بچه‌ها هم شما هستید.

شما خانم‌ها به طوری که حالا خودتان می‌گویید معلم هستید؛ دو شغل شریف دارید. شما خانم‌ها دو تا شغل بسیار شریف دارید. یکی شغل تربیت فرزند، که این از همهٔ شغل‌ها بالاتر است. یک فرزند خوب شما اگر به جامعه تحویل بدهید، برای شما بهتر است از همهٔ عالَم. اگر یک انسان شما تربیت کنید، برای شما به قدری شرافت دارد که من نمی‌توانم بیان کنم. پس شما یک شغلتان این است که بچه‌های خوب تربیت کنید. دامن مادرها دامنی است که «انسان» از آن باید درست بشود. یعنی اول مرتبهٔ تربیت، تربیت بچه است در دامن مادر؛ و برای اینکه علاقهٔ بچه به مادر بیشتر از همه علایق هست و هیچ علاقه‌ای بالاتر از علاقهٔ مادری و فرزندی نیست، بچه‌ها از مادر بهتر [مسائل] را أخذ می‌کنند. آنقدری که تحت تأثیر مادر هستند، تحت تأثیر پدر نیستند، تحت تأثیر معلم نیستند، تحت تأثیر استاد نیستند. از این جهت بچه‌هایتان [را] در

صلاح و فساد یک جامعه، از صلاح و فساد زنان در آن جامعه سرچشمه می‌گیرد.

زن یک انسان بزرگ و مربی جامعه است. مرحلهٔ اولِ مرد و زن صحیح، از دامن زن است.

ما مأموریم، مأموریم که حفاظت کنیم از دین خدا، حفاظت کنیم از اهداف الهی.... خداوند به ما این مرحمت را فرموده است که «شما» با «خدا» حفاظت کنید از اسلام و از دین اسلام؛ حَسبُکَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَک مِنَ المُؤمِنینَ...

خیال نکنید یک آدم است. گاهی یک آدم، یک ده را خراب می‌کند؛ گاهی یک آدم یک شهرستان را خراب می‌کند؛ گاهی یک مملکت را خراب می‌کند.

همین اول که دارد رشد می‌کند، با آن اخلاق صحیح و با آن تهذیب نفس و با آن عمل خوب رشد می‌کند.

مادر، پایهٔ بهشتی شدن انسان‌ها شغل تربیت فرزند، از همهٔ شغل‌ها بالاتر است

شغل تربیت فرزند، از همهٔ شغل‌ها بالاتر است یک فرزند خوب شما [بانوان] اگر به جامعه تحویل بدهید، برای شما بهتر است از همهٔ عالَم!

اشرف کارها در عالم، مادر بودن و تربیت اولاد است! هیچ شغلی به شرافت مادری نیست. همه منافع کشور ما از دامن شما مادرها تأمین می‌شود. شماها هستید که می‌توانید مملکت را نجات بدهید با تربیت اولاد. این خیانت بزرگی است که به ملت ما کردند، که مادرها را منصرف کردند از بچه‌داری. در صورتی که از دامن همین مادرها مالک اشتر پیدا می‌شود.

درست شدن کشورها مرهون شماهاست. مرهون شما مادرهاست.

مادر یک شغلی دارد که همان شغل انبیاست، این شغل بزرگ انبیا را در نظر مادرها کوچک کردند.

همان‌طوری که اگر یک بچه خوب تربیت کنید ممکن است که سعادت یک ملت را همان یک بچه تأمین کند، اگر یک بچه بد هم- خدای نخواسته- در دامن شما بزرگ بشود، ممکن است که یک فساد در جامعه پیدا بشود. گمان نکنید که یک بچه است؛

زنان نیمی از جمعیت کشورند؛ اما تأثیرشان در سرنوشت این کشور، بیش از تأثیر نیمی از کل جمعیت است. زن تنها خود به راهی نمی‌رود، مردها را در آن راه می‌برد.

از مقام انسانیت، زن را فرو کشید به مرتبهٔ یک حیوان. به اسم اینکه برای زن می‌خواهد مقام درست کند، زن را از مقام خودش پایین آورد. زن را مثل یک عروسک درست کرد، در صورتی که زن انسان است، آن هم یک انسان بزرگ.

شاه برای زن این خاصیت را قائل بود که شاه می‌گفت زن باید «فریبا» باشد! البته با آن نظر حیوانی که او داشت؛ با آن نظر جسمانی، مادی، حیوانیِ پست که او داشت، زن را نظر می‌کرد. باید «فریبا» باشد

بدون مرد ممکن است زن خانواده را حفظ کند، اما بدون زن، مرد نمی‌تواند خانواده را حفظ کند. عنصر اصلیِ تشکیل خانواده، زن است، نه مرد.