بریده‌هایی از کتاب سیذارتا

سیذارتا، تنها یک هدف داشت. او می‌‌خواست آزاد شود و خود را از عطش سوزان امیال و آرزوها و لذات و رنج‌‌ها رها سازد. میل داشت بگذارد تا نَفْس بمیرد و با از بین بردن نفس لذت و صفای رهایی دل را بیابد و پنداری نیک داشته باشد. هدف او همین بود و بس.

عشاق پس از تمتع از میوه عشق باید بدون تحسین یکدیگر و بدون احساس این که فاتح و در عین حال مغلوب شده‌‌اند از هم جدا نشوند، تا آن که احساس سیری و گوشه‌‌گیری و این که با وی ناشی‌‌گری شده و یا وی ناشی‌‌گری کرده ایجاد نگردد.

«نوشتن نیکو و تفکر از آن نیکوتر است. هشیاری نیک و صبر از آن نیک‌‌تر است»

«داد و ستد پایه هرچیزی است، همه کس می‌‌گیرد و همه کس می‌‌دهد، زندگی این‌‌طور است.»

پیری است گرانمایه که داننده راز است داننده راز فلک شعبده باز است

مهربانی از سخت‌‌گیری نیرومندتر است، تو می‌‌دانی که آب از سنگ قوی‌‌تر و محبت از زور بالاتر است.

برای هرچیز واقعیت و حال وجود دارد.

کماله به وی آموخته بود که به هیچکس بدون آن که سود و لذتی بخشد نمی‌‌تواند لذتی به دست آورد. این لذت در هرحرکت، در هرنوازش در هرلمس دست، در هرنگاه و در هرعضو کوچکی از بدن دارای رازی است و آن که محبت را می‌‌شناسد بدان آشناست. کماله به وی آموخت که عشاق پس از تمتع از میوه عشق باید بدون تحسین یکدیگر و بدون احساس این که فاتح و در عین حال مغلوب شده‌‌اند از هم جدا نشوند، تا آن که احساس سیری و گوشه‌‌گیری و این که با وی ناشی‌‌گری شده و یا وی ناشی‌‌گری کرده ایجاد نگردد.

معانی و حقایق هیچگاه در جایی و در پس چیزی مخفی نشده‌‌اند، بلکه در باطن هرچیزی وجود دارند و هیچ چیز تهی از خداوند نیست»

هرچیزی که تا به‌‌آخر رنج نبرد سرانجام به پایان نرسد، بار دیگر باز می‌‌گردد و باید همه آن رنج‌‌ها را متحمل شود.

مگر آن وقت که زمان در تحت تسلط آید و آن وقت که به دور افکنده شود، همه مشکلات و رنجها از بین نمی‌‌رود؟

«نوشتن نیکو و تفکر از آن نیکوتر است. هشیاری نیک و صبر از آن نیک‌‌تر است»

امروز فقط یکی از اسرار رود را فرا گرفته و آن راز روح او را مسخّر نموده بود. وی دید که آب پیوسته در جریان است و می‌‌گذرد. امّا در عین حال همیشه در آنجاست و همیشه به همان حال بوده و پیوسته تازه می‌‌شود. این را که می‌‌توانست بفهمد و ببیند؟

دانش و اسرار بودا قابل تعلیم نیست و در شرح و وصف نمی‌‌گنجد و غیرقابل ارائه می‌‌باشد. اینک وی در صدد بود که آنچه را بودا زمانی در لحظات تنویر ذهن به دست آورده بود خودش به تجربه به دست آورد.

سیذارتا در حال سکوت در نور سوزان آفتاب بایستاد. رنج سوزش آفتاب و تشنگی را دریافت و آنقدر در آن حال باقی ماند تا این که درد و رنج تشنگی از بین رفتند.

در هنگام تفکر و به خود فرو رفتن ممکن است که زمان را به دور اندازیم و در آنِ واحد گذشته و حال و آینده را ببینیم. آن وقت همه چیز خوب و کامل جلوه‌‌گر می‌‌گردد

وی غرق می‌‌شود و خود را در آب می‌‌اندازد. وی غرق در هدف خود می‌‌شود و نمی‌‌گذارد تا فکری دیگر جز هدفش در مغز وی وارد گردد. این آن چیزی است که نادانان آن را سحر و جادو می‌‌خوانند و فکر می‌‌کنند که این کار از دیو است، دیوها اصلاً سبب و منشأ چیزی نمی‌‌شوند، اصلاً دیوی وجود ندارد. هرکسی می‌‌تواند سحر و جادو کند. هرکسی می‌‌تواند صبر کند، روزه بگیرد و فکر کند و به هدف خود برسد

ای نامدار ارجمند، ای که مابین صدها هزار نفر ممتاز و یگانه‌‌ای، سیر آنچه را تو خود از آن گذشتی در تعالیم تو نمی‌‌توان دید. این بود آنچه که من از سخنان تو فهمیدم و شنیدم. و به همین سبب به راه دیگر می‌‌روم. نه بدین منظور که عقیده و اصل دیگر و بهتری را جستجو کنم، نه. چون می‌‌دانم که چنین چیزی یافت نمی‌‌شود. می‌‌روم تا همه اصول و عقاید و همه معلمین را ترک کنم و خود به تنهایی هدفم را بیابم ـ و یا بمیرم ـ

به خاطر داشته باش که جهان صورت فانی است. شکل لباس و آرایش مو بسیار بسیار گذرنده و فانی می‌‌باشند.

معانی و حقایق هیچگاه در جایی و در پس چیزی مخفی نشده‌‌اند، بلکه در باطن هرچیزی وجود دارند و هیچ چیز تهی از خداوند نیست»