بریده‌هایی از کتاب انعطاف‌پذیری؛ پرورش، استقامت، آرامش و شادی

«ما در دنیایی از تغییرات سریع زندگی می‌کنیم و گاهی اوقات به نظر می‌رسد هر روز یک بحران یا فاجعه جدید بوجود می‌آید. امروزه همه ما نیاز به ابزارهایی داریم که به ما کمک می‌کند تا در مواجهه با خطر واقعی و یا خیالی، متمرکز، شجاع و عاقل باقی بمانیم. ریک هانسون به ما چگونگی آن را نشان می‌دهد.»

اساسا دو راه برای بالا رفتن از کوه‌های زندگی وجود دارد: از طریق راهنمایی یا نقد، از طریق نزدیک شدن به پرورش‌دهنده داخلی و یا منتقد داخلی.

قدردانی و سایر احساسات مثبت، منافع مهم بسیاری دارند. آن‌ها با تقویت سیستم ایمنی بدن و محافظت از سیستم قلبی عروقی از سلامت جسمی حمایت می‌کنند. در بهبود آسیب‌های روحی و روانی به ما کمک می‌کنند. زمینهٔ ادراک را گسترش می‌دهند و به ما کمک می‌کنند تا دید وسیع‌تری داشته باشیم و فرصت‌های درون آن را ببینیم؛ بلندهمتی را تشویق می‌کنند. و مردم را به هم ارتباط می‌دهند.

تعدادی قورباغه درون سطل پر از خامه می‌افتند. لبه‌های ظرف شیب داشتند، هیچ کدام از قورباغه‌ها نمی‌توانستند فرار کنند و یکی پس از دیگری تلاش کردن را رها می‌کردند و غرق می‌شدند. اما یک قورباغه به شنا کردن ادامه داد و پاهای کوچکش به روش درست برای شناور ماندن حرکت می‌کردند. و به آهستگی، خیلی به آهستگی، خامه را به یک کره جامد تبدیل کرد. سپس قورباغه از سطل خارج شد و بعد از آن با خوشحالی زندگی کرد.

چیزهای زیادی در زندگی وجود دارد که در مورد همه آن‌ها می‌توانیم به دنبال علت باشیم اما نمی‌توانیم نتایج را تحمیل کنیم. ما می‌توانیم فرزندانمان را پرورش دهیم و هدایت کنیم- اما نمی‌توانیم آنچه را که در نهایت به عنوان بزرگسال انجام می‌دهند را کنترل کنیم. می‌توانیم نسبت به دیگران رفتار شایسته و عاشقانه‌ای داشته باشیم اما نمی‌توانیم آنها را مجبور کنیم که عاشق ما باشند.

نسبت به زمان‌هایی که شروع به احساس فشار، ناراحتی، عصبانیت، ناامیدی، استرس و یا غم می‌کنید، آگاهی داشته باشید. با این تجربه همراه باشید و بخش‌های مختلف آن را کشف کنید. آن‌ها را به خودتان برچسب بزنید: تنش.... نگران..... ناراحت.... غمگین. این کار فعالیت بخش پری‌فرانتال کورتکس را افزایش خواهد داد (بخشی از مغز که پشت پیشانی قرار دارد.) که به خود کنترلی بالا به پایین کمک خواهد کرد. برچسب زدن بر آنچه تجربه می‌کنید، فعالیت‌های بخش آمیگدال را کاهش خواهد داد- بخشی که عملکردی شبیه زنگ هشدار در مغز دارد- و به شما کمک می‌کند که آرام باشید.

در نتیجه، مغز به طور طبیعی و معمولا: ۱) در دنیای بیرون، در داخل بدن و در ذهن، به دنبال خبرهای بد می‌گردد. ۲) به شدت بر روی آن تمرکز می‌کند و تصویر بزرگ را از دست می‌دهد. ۳) به آن واکنش نشان می‌دهد. ۴ ) به سرعت تجارب را به خاطرات احساسی، جسمی و اجتماعی مرتبط می‌کند. ۵) از طریق تکرارِ دوز هرمون استرس کورتیزول، حساس می‌شود و حتی نسبت به تجربیات منفی بیشتر عکس‌العمل نشان می‌دهد- غرق شدن مغز در کورتیزول بیشتر، یک چرخه معیوب ایجاد می‌کند. در واقع، مغز ما مثل یک چسب در مورد تجربیات منفی و مثل تفلون برای تجربیات خوب و مثبت عمل می‌کند.

تصور کنید که ذهنتان یک باغ است. می‌توانید به سه روش نسبت به آن توجه داشته باشید: مشاهده آن، کندن علف‌های هرز و یا کاشتن گل. مشاهده کردن، یک عمل اساسی است و گاهی اوقات تمام کاری است که می‌توانید انجام دهید. شاید اتفاق وحشتناکی افتاده باشد و فقط می‌توانید از طوفان خارج شوید. اما همراه بودن با ذهن کافی نیست؛ باید با آن به خوبی کار کنیم. ذهن اساس مغز است، که یک سیستم فیزیکی است که برای بهتر شدن، خود به خود تغییر نمی‌کند. به سادگی و با نگاه کردن، علف‌های هرز کنده و گل‌ها کاشته نمی‌شوند.

شفقت برای خود یک اصل بنیادی است، زیرا اگر اهمیتی به احساس خودتان ندهید و نخواهید کاری در مورد آن انجام دهید، تلاش برای تبدیل شدن به انسانی شادتر و انعطاف‌پذیرتر مشکل خواهد بود. شفقت هم لطیف و هم نیرومند است. به عنوان مثال، مطالعات نشان می‌دهد که وقتی افراد احساس شفقت می‌کنند، مناطق برنامه‌ریزی حرکت در مغز شروع به آماده شدن برای عمل می‌کنند. شفقت یک منبع روانشناختی است که قدرت درونی دارد.

کلید رشد هرگونه منبع روان‌شناختی، از جمله شفقت، این است که تجربیات مکرری از آن داشته باشیم تا به تغییرات پایدار در ساختار یا عملکرد عصبی تبدیل شود.

تغییر ذهن برای بهتر شدن، به معنای تغییر مغز است. مغز به طور مداوم و با یادگیری از تجربیات، خود را تغییر می‌دهد. هنگامی که بارها و بارها یک «مدار» را در مغز خود می‌سازید، آن را تقویت می‌کنید. یاد می‌گیرید آرام‌تر یا مهربان‌تر باشید، همانطور که هر چیز دیگری را یاد می‌گیرید: از طریق تمرین مکرر.

وقتی که یک پناهگاه پیدا کردید، سرعتتان را کم کنید. از احساسی که پناهگاه ایجاد می‌کند آگاهی داشته باشید: شاید یک احساس آرامش، اطمینان مجدد و تسکین. با این تجربه به اندازه یک تنفس یا بیشتر بمانید. توجه داشته باشید که چه چیزی در مورد آن، احساس خوبی ایجاد می‌کند. اجازه بدهید که احساس پناهگاه در شما غرق شود و خودش را در درون شما سازماندهی کند به عنوان چیزی که هر زمان که بخواهید می‌توانید به آنجا بروید.

سیستم عصبی شما طوری طراحی شده است که با تجربیات شما تغییر کند - اصطلاح فنی برای این حالت، انعطاف‌پذیری عصبی وابسته به تجربه است و تجربیات شما بستگی به آنچه به آن توجه می‌کنید دارد

بودن در کنار خود و مراقبت از دردها و رنج خودتان باعث می‌شود قوی‌تر شوید و اعتماد به نفس و توانایی بیشتری به دست آورید. خوب بودن برای خود، برای دیگران هم خوب است

بودن در کنار خود و مراقبت از دردها و رنج خودتان باعث می‌شود قوی‌تر شوید و اعتماد به نفس و توانایی بیشتری به دست آورید. خوب بودن برای خود، برای دیگران هم خوب است

شفقت یک منبع روان‌شناختی است - قدرت درونی - که در طول زمان می‌تواند توسعه یابد. ما نیروهای درونی‌مان را از طریق تجربیات پرورش می‌دهیم که به تغییرات پایدار در سیستم عصبی منجر می‌شود.

آیا فرصت‌هایی برای بودن در کنار خودتان، مراقبت از دردهای خودتان، پذیرش خودتان و لذت بردن از توانایی‌هایتان وجود دارد؟ آیا چیزی وجود دارد که بتوانید درمان کنید، یا چیزی که بتوانید یاد بگیرید؟

«اگر شما از دقیقه‌ها مراقبت کنید، سال‌ها از خود مراقبت خواهند کرد.»

لذت بردن از زندگی یک راه قدرتمند برای مراقبت از خود است. در مورد برخی از چیزهایی که از آن‌ها لذت می‌برید فکر کنید. برای من، استنشاق بوی قهوه، صحبت کردن با فرزندانم و مشاهده گیاهی که در شکاف پیاده‌رو رشد کرده است، لذت‌بخش است. لیست شما چیست؟ منظورم لحظات میلیون دلاری نیست، بلکه فرصت‌های کوچک برای لذت بردن حتی در سخت‌ترین شرایط زندگی است: ممکن است احساس خودمانی بودن با کسی باشد، یا احساس آرامش در هنگام بازدم و یا خوابیدن در پایان یک روز سخت و طولانی. و مهم نیست که چه اتفاقی در بیرون می‌افتد، شما همیشه می‌توانید در ذهن خود چیزی را برای لذت بردن بیابید: شاید یک جک شخصی، تصور یک تجربه، و یا قدردانی از قلب مهربان خودتان.

تجربه صبر و یا هر گونه منبع روان‌شناختی دیگر یک حالت ذهنی است و لذت بردن از آن کمک می‌کند که آن را به یک ویژگی مثبت در مغز خود تبدیل کنید