بریده‌هایی از کتاب اعتماد به نفس؛ دستیابی به آن و زندگی با آن

اگر طبیعت واقعی و ماهیت حقیقت اعتمادبه‌نفس را بشناسید و خوب درک کنید، می‌توانید منبع عظیم و بی‌کران نیرو و اقتدار درونی را در خود فعال کنید و به زندگی خود معنا و مفهوم و صلح و آرامشی ببخشید که قبلاً هرگز تصورش را هم نمی‌کردید.

ما در دنیایی با جمعیتی بالغ بر پنج میلیارد نفر زندگی می‌کنیم و آموختن برقراری ارتباط مؤثر و دوستانه با دیگر همسفرانمان روی این کره خاکی، بخش ضروری و جدایی‌ناپذیری از اعتمادبه‌نفس احساسی- عاطفی ما را تشکیل می‌دهد.

هنگامی‌که انسان‌ها از دورن، احساس اجبار می‌کنند تا فوق‌العاده بودنشان را همه‌جا اعلام کنند، درواقع از دورن، احساس بی‌لیاقتی و بی‌کفایتی می‌کنند.

ترس از شکست هرگز به این معنا نیست که مشکل از شماست. رؤیاهای بزرگ و ترسناک داشتن نیز به این معنا نیست که شما مشکل دارید، بلکه فقط بدین معناست که شما انسانی کاملاً طبیعی هستید.

این فکر را «همین حالا احساس بسیار خوبی به خودم دارم؛ زیرا...» جانشین این فکر «هنگامی احساس خوبی به خود خواهم داشت که...» کنید.

اگر بخواهید صبر کنید تا برای تعقیب رؤیاهایتان اعتمادبه‌نفس کافی به دست آورید، ممکن است مجبور باشید تا ابد صبر کنید.

هرچه به خواست و اراده خودتان اعتماد بیشتری داشته باشید، اعتمادبه‌نفس بیشتری را در خود احساس خواهید کرد. داشتن اعتمادبه‌نفس و خودباوری نیز دراساس به این معناست: به خودتان اعتماد داشته باشید که می‌توانید ترس‌های خود را کنار بگذارید و تسلیم نشوید.

به خاطر داشته باشید: اعتمادبه‌نفس احساسی چیزی نیست که آن را در بیرون از خودتان تولید کنید. اعتمادبه‌نفس احساسی را فقط می‌توانید در «درون» خودتان خلق کنید. هرچه بیشتر با دیگران و مردم ارتباط برقرار کنید و درونیات خود را محترم شمرده و ارج بگذارید، اعتمادبه‌نفس احساسیِ بیشتری خواهید داشت و با اقتدار بیشتری با دیگران ارتباط برقرار خواهید کرد.

زندگی با اعتمادبه‌نفس پایین مزیت بسیار بزرگ دیگری نیز دارد، اینکه تضمین می‌کند دیگران از دور و بر شما پراکنده نشوند و تنهایتان نگذارند و همیشه سعی کنند حالتان را خوب کنند. به‌خصوص «منجی‌ها» و شخصیت‌های «والد» از نوع حمایت‌گر. این افراد پیوسته دنبال «قربانی‌هایی» (مثل شما) می‌گردند تا بتوانند نقش «منجی» و نجات‌دهنده را در حق آن‌ها بازی کنند و بدین وسیله احساس مهم بودن و برتری کنند و بگویند: «ببین دیگران چقدر به من نیاز دارند!» باید گفت که این افراد بدین شیوه از روبه‌رو شدن با مسائل و موضوع‌های خودشان سرباز می‌زنند. اگرچه بعدها هنگامی‌که نصایح، پندها و اندرزهایشان پذیرفته نشود، ممکن است عصبانی شوند و به نقش زجردهنده تغییر وضعیت دهند. هرچه شما در بازی کردن نقش بیچاره من! (یا همان قربانی) مهارت بیشتری داشته باشید، عشق و محبت بیشتری دریافت خواهید کرد. مشکل اینجاست که هرگز نمی‌توانید به این نوع عشق و محبت اعتماد کنید؛ زیرا برخاسته از قربانی بودن شماست.

هنگامی‌که اعتمادبه‌نفس و خودباوری خود را بر اساس آن که و آنچه به‌راستی هستید بنا می‌کنید و نه براساس موفقیت‌ها و دست‌یابی‌ها با شکست‌ها و ناکامی‌های خود، چیزی را در خود خلق می‌کنید که هیچ‌کس و هیچ‌چیز یارای گرفتنش را از شما نخواهد داشت.